വികസനവും രാഷ്ട്രീയവും

ഈ താൾ നിർമാണത്തിലാണ്

കേരള ശാസ്ത്രസാഹിത്യ പരിഷത്തിന്റെ 2013-2014 ലെ സംഘടനാവിദ്യാഭ്യാസ പരിപാടിയിലെ ക്ലാസ്സുകളിലൊന്നാണിത്.

ആമുഖം

കഴിഞ്ഞ ഏതാനും ദശകങ്ങളിൽ നമ്മുടെ ചുറ്റുപാടും വന്ന മാറ്റങ്ങൾ നിരീക്ഷിക്കുമ്പോൾ ഇപ്പറയുന്ന കാര്യങ്ങൾ ഏവരും അംഗീകരിക്കും.

1 സമൂഹത്തിലും പ്രകൃതിയിലും വളരെ വലിയ മാറ്റങ്ങളാണ്‌ സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്‌.

2 ആഢംബരത്തിന്റെയും അഭിവൃദ്ധിയുടെയും ലക്ഷണങ്ങൾ ധാരാളമായി കാണുന്നു.

3 ദുരിതത്തിന്റെയും പ്രതീക്ഷയില്ലായ്‌മയുടെയും ചിത്രങ്ങൾ ഇതോടൊപ്പം ദൃശ്യമാണ്‌.

4 സ്വന്തമായി ചെലവഴിക്കാൻ യഥേഷ്‌ടം പണം കയ്യിലുള്ളവർക്കാണ്‌ ജീവിതത്തിൽ എല്ലാവിധ അഭിവൃദ്ധിയും നേടാനാകുന്നത്‌. വരുമാനമില്ലാത്തവന്‌ അടിസ്ഥാനാവശ്യങ്ങൾ പോലും വഴിമുട്ടി പോകുന്നു.

5 വിവിധ തരത്തിലുള്ള സാമൂഹ്യ സംഘർഷങ്ങളും അസ്വസ്ഥതകളും സമൂഹത്തിൽ വർദ്ധിക്കയാണ്‌.

6 ഈ സാമൂഹ്യസംഘർഷത്തിൽ കുറെ ഭാഗം പ്രകൃതി വിഭവങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുന്നതിനെ ചൊല്ലിയും അവയുടെ മേലുള്ള അവകാശാധികാരങ്ങളെ ചൊല്ലിയുമാണ്‌.

7 ഇതിലെ പല പ്രശ്‌നങ്ങളോടും സാമൂഹ്യ രാഷ്‌ട്രീയ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ തമ്മിലും അവയ്‌ക്കുള്ളിലും വളരെ വ്യത്യസ്ഥവും വിരുദ്ധവുമായ നിലപാടുകൾ സൃഷ്‌ടിച്ചിരിക്കുന്നു.

സ്വാഭാവികമായും നാളെയെകുറിച്ചും വരുംതലമുറയെ കുറിച്ചും ചിന്തിക്കുന്ന ആരും ഈ ചോദ്യങ്ങൾ കൂടി ചോദിക്കേണ്ടി വരും.

1 ഈ സ്ഥിതി ഇതുപോലെ തുടരുന്നത്‌ അഭികാമ്യമാണോ?

2 സാമൂഹ്യ പുരോഗതിയിൽ സ്വാഭാവികമായി വന്നുചേർന്ന പ്രതിഭാസങ്ങളാണോ ഇവ.

3 ഈ സ്ഥിതിയിൽ നിന്ന്‌ കൂടുതൽ മെച്ചപ്പെട്ട ഒരു അവസ്ഥ സൃഷ്‌ടിക്കാനാവുമോ.

ഇതിനുത്തരം തേടണമെങ്കിൽ സാമൂഹ്യ വികാസത്തെകുറിച്ചുള്ള ശാസ്‌ത്രീയമായ ധാരണകൾ കുറെയെങ്കിലും നാം സ്വായത്തമാക്കണം.

മാനവപുരോഗതി

`ജീവിതാവശ്യങ്ങൾ എല്ലാം നിറവേറ്റികൊണ്ട്‌ കൂടുതൽ കാലം ജീവിച്ചിരിക്കുക' - മറ്റെല്ലാ ജീവികളെപ്പോലെ മനുഷ്യന്റെയും അടിസ്ഥാന പ്രവണത ഇതുതന്നെ. എന്നാൽ മനുഷ്യന്റെ ആവശ്യങ്ങൾക്ക്‌ ചില സവിശേഷതകളുണ്ട്‌.

1 വ്യക്തിയോടൊപ്പം കുടുംബത്തിന്റെയും വരും തലമുറയുടെയും കൂടി പ്രശ്‌നങ്ങൾ നമ്മുടെ പരിഗണനക്ക്‌ വരുന്നു.

2 ഭൗതികമായ ആവശ്യങ്ങളോടൊപ്പം മാനസികമായും ബൗദ്ധികവുമായ കാര്യങ്ങൾ കൂടി പരിഗണനക്ക്‌ വരുന്നു.

3 ജീവിതാവശ്യങ്ങളുടെ പട്ടിക നിരന്തരം വികസിക്കുന്നു.

പ്രാചീന മനുഷ്യന്റെ ജീവിതാവശ്യങ്ങൾ വളരെ പരിമിതമായിരുന്നു. ഇരതേടലും ഇണചേരലും ശത്രുക്കളിൽ നിന്ന്‌ രക്ഷതേടലും മാത്രം. എങ്കിലും ഈ ആവശ്യങ്ങൾ നേടാൻ അവർ ഏറെ ക്ലേശിച്ചിരുന്നു. കാലം കഴിഞ്ഞതോടെ ജീവിതാവശ്യങ്ങൾ നീണ്ടു - ഭക്ഷണം, വസ്‌ത്രം, പാർപ്പിടം, സ്വരക്ഷയ്‌ക്കുള്ള ആയുധങ്ങൾ, ആചാരാനുഷ്‌ഠാനങ്ങൾ, ആരോഗ്യപരിപാലനം, വിദ്യാഭ്യാസം, ഗതാഗതം, വിനോദങ്ങൾ.... കൂട്ടായ്‌ പ്രയത്‌നിച്ചും തൊഴിൽ വിഭജനം നടത്തിയും അധ്വാനത്തെ ലഘൂകരിക്കാനുള്ള ഉപായങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയും അവയുടെ കാര്യക്ഷമത നിരന്തരം വർധിപ്പിച്ചുമാണ്‌ ഈ വിധം ജീവിത സൗകര്യങ്ങൾ വർധിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള മാർഗ്ഗങ്ങൾ മനുഷ്യർ കണ്ടെത്തിയത്‌. ജീവിതാവശ്യങ്ങൾ കൂട്ടായി നേടാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ അതിലൂടെ ഒരു സാമൂഹ്യജീവിതവും സംസ്‌കാരവും രൂപപ്പെട്ടു. വ്യക്തിയുടെയും കുടുംബത്തിന്റെയും താൽപര്യങ്ങൾക്ക്‌ പുറമെ സമൂഹത്തിന്റെയും താൽപര്യങ്ങൾ പരിഗണനാ വിഷയമായി. അറിവ്‌ പകർന്ന്‌ നൽകാനും സ്വീകരിക്കാനും വികസിപ്പിക്കാനും ഭാഷയും ഗണിതവും പ്രയോജനപ്പെട്ടു. ഈ വളർച്ചയിൽ മുഖ്യപങ്ക്‌ വഹിച്ചത്‌ ശാസ്‌ത്രത്തിന്റെയും സാങ്കേതികവിദ്യയുടെയും വികാസം തന്നെ. ചക്രത്തിന്റെ കണ്ടുപിടിത്തം അധ്വാന ലഘൂകരണമായിരുന്നെങ്കിൽ വൈദ്യുതി കണ്ടെത്തിയതോടെ അധ്വാന ശക്തിയെതന്നെ ഉല്‌പാദനരംഗത്ത്‌ പകരം വെക്കാമെന്ന സ്ഥിതിയായി. ഇന്നായപ്പോൾ ഇൻഫർമേഷൻ ടെക്‌നോളജി ബൗദ്ധിക ക്രികയകൾക്കും പകരക്കാരനായി.

ജീവിതാവശ്യങ്ങൾ വിവിധങ്ങളാകുകയും തൊഴിൽ വിഭജനം സാർവത്രികമാകുകയും ചെയ്‌തതോടെ ഉല്‌പന്നങ്ങളുടെ കൈമാറ്റം ആവശ്യമായി വന്നു. ആദ്യം നേരിട്ടുള്ള കൈമാറ്റം. പിന്നീട്‌ ഏവരും ഉപയോഗിച്ചുവന്ന ഇടനില വസ്‌തുക്കൾ ഉപയോഗിച്ച്‌. പിന്നീട്‌ പണം ഉപയോഗിക്കാൻ തുടങ്ങിയതോടെ ചരക്കുകളുടെ മൂല്യം സൂചിപ്പിക്കാനും കൈമാറ്റം ചെയ്യുവാനും സമ്പത്ത്‌ സൃഷ്‌ടിക്കാനുമെല്ലാം കൂടുതൽ എളുപ്പമായി. പണത്തിന്റെ രൂപം തന്നെ സ്വർണ്ണം, വെള്ളി നാണയങ്ങളിൽ നിന്ന്‌ കടലാസ്‌ കറൻസിയിലേക്കും ഇലക്‌ട്രോണിക്‌ ഇടപാടുകളിലേക്കും മുന്നേറി.

ജീവിതാവശ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റുന്ന രീതിയിലും ഇതോടൊപ്പം മാറ്റം വന്നു. പ്രാചീനകാലഘട്ടത്തിൽ ആവശ്യമായ വസ്‌തുക്കൾ പ്രകൃതിയിൽ നിന്ന്‌ ശേഖരിക്കുക മാത്രമായിരുന്നു. പിന്നീട്‌ മൃഗങ്ങളെ മേയ്‌ക്കലും കൃഷിയും ഖനനവും തുടങ്ങി ബോധപൂർവ്വമായി പ്രകൃതിയിൽ ഇടപെട്ട്‌ നടത്തുന്ന ഉൽപാദന പ്രവർത്തനങ്ങളായി. പ്രാഥമിക മേഖല എന്നാണിതിനെ വിളിക്കുന്നത്‌. സമൂഹത്തിന്റെ അറിവും ആവശ്യങ്ങളും കുറെ കൂടി പുരോഗമിച്ചപ്പോൾ പ്രകൃതിയിൽ നിന്ന്‌ കിട്ടുന്ന വിഭവങ്ങളെ സംസ്‌കരിക്കാനും കൂടുതൽ പ്രയോജനകരമായ ഉൽപന്നങ്ങൾ സൃഷ്‌ടിക്കാനും ആരംഭിച്ചു. ഇതോടെ നിർമ്മാണവും വ്യാവസായിക മേഖലയും ഉൾപ്പെട്ട ദ്വിതീയ മേഖലയുടെ വളർച്ചയായി. കുടുംബവും സമൂഹവും പരസ്‌പര സഹായത്തോടെ നിറവേറ്റിയിരുന്ന സേവനങ്ങൾ പണത്തിന്റെയടിസ്ഥാനത്തിൽ കൈമാറാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ സേവനമേഖലയും വളർന്നുവന്നു. വിദ്യാഭ്യാസം, ആരോഗ്യം, ഗതാഗതം തുടങ്ങി സാമൂഹ്യപുരോഗതിയിൽ വളരെ പ്രധാന പങ്ക്‌ വഹിക്കുന്ന രംഗങ്ങളോടൊപ്പം കച്ചവടം, പണമിടപാട്‌ തുടങ്ങിയ കമ്പോളാവിഷ്‌കൃത സാമ്പത്തിക പ്രവർത്തനങ്ങൾ സുഗമമാക്കുന്നതിനുള്ള രംഗങ്ങളും സേവന മേഖലയുടെ ഭാഗമായി വികസിച്ചു. തൃതീയ മേഖലയായാണ്‌ ഇവ അറിയപ്പെടുന്നത്‌. ആദ്യഘട്ടത്തിൽ ഒരുവന്റെ അധ്വാനസമയമേറെയും ചെലവഴിക്കേണ്ടി വന്നത്‌ ഭക്ഷണം തേടുന്നതിനായിരുന്നതിനാൽ സമൂഹത്തിൽ എല്ലാവരും തന്നെ പ്രാഥമിക മേഖലയിലായിരുന്നു പ്രവർത്തിച്ചത്‌. എന്നാൽ സാങ്കേതിക പുരോഗതിയിലൂടെ സമൂഹത്തിനാകെ ആവശ്യമായ ഭക്ഷണവും മറ്റുല്‌പന്നങ്ങളും ഉല്‌പാദിപ്പിക്കാൻ മുഴുവൻ പേരുടെയും അധ്വാനം ആവശ്യമില്ലെന്ന്‌ വന്നപ്പോഴാണ്‌ വ്യവസായവും പിന്നീട്‌ സേവന മേഖലയും വളർന്നത്‌. അതിനാൽ കൃഷിയേക്കാൾ വ്യവസായിക മേഖലയിലും ഇവ രണ്ടിനേക്കാൾ സേവന മേഖലയിലും കൂടുതൽ പേർ പ്രവർത്തിക്കുന്നത്‌ സാമൂഹ്യ പുരോഗതിയുടെ സൂചകമായി വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നു.

പുരോഗതിയും സാമൂഹ്യ ബന്ധങ്ങളിലെ മാറ്റവും

മനുഷ്യനാവശ്യമുള്ള ഉല്‌പന്നങ്ങൾ പ്രകൃതിയിൽ നിന്നുണ്ടാക്കുന്നത്‌ അധ്വാനത്തിലൂടെയാണ്‌. നാം ഉപയോഗിക്കുന്ന വസ്‌തുക്കൾക്ക്‌ രണ്ടു വിധത്തിലുള്ള മൂല്യങ്ങൾ സങ്കല്‌പിക്കാറുണ്ട്‌. ഉപയോഗ മൂല്യവും വിനിമയ മൂല്യവും. വിനിമയമൂല്യം ഉണ്ടാകാൻ വസ്‌തുവിന്‌ ഉയോഗമൂല്യം ഉണ്ടാവണം. എന്നാൽ ഉപയോഗമൂല്യം ഉള്ളതിനെല്ലാം വിനിമയമൂല്യം ഉണ്ടാകണമെന്നില്ല. പ്രകൃതി വിഭവങ്ങളുടെ മേലുള്ള അവകാശം മനുഷ്യർക്കെല്ലാം ഒരു പോലെ എന്നംഗീകരിച്ചാൽ ഏതൊരുൽപന്നത്തിന്റെയും വിനിമയ മൂല്യം നിർണ്ണയിക്കേണ്ടത്‌ ആ വസ്‌തുരൂപപ്പെടുത്തുന്നതിൽ എത്ര മനുഷ്വാധ്വാനം വേണ്ടിവരും എന്നതിനെ ആശ്രയിച്ചാണ്‌. അതായത്‌ അധ്വാനമാണ്‌ സമ്പത്തിനെ സൃഷ്‌ടിക്കുന്നത്‌.

ഉല്‌പന്നത്തിന്റെ വിനിമയമൂല്യം അതിന്റെ ഉല്‌പാദന ചെലവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണെന്ന്‌ തോന്നിയേക്കാം. ചരക്കുൽപാദിപ്പിക്കാൻ മൂലധനം, അധ്വാനം, സാങ്കേതിക വിദ്യ, അസംസ്‌കൃത സാധനങ്ങൾ, സ്ഥലം ഇവയാണല്ലോ വേണ്ടത്‌. യഥാർത്ഥത്തിൽ സ്ഥലം ഒഴിച്ച്‌ ബാക്കി എല്ലാം തന്നെ സക്രിയമോ ഉറഞ്ഞുകൂടിയതോ ആയ അധ്വാനമായി പരിഗണിക്കാം.

ഭൂമി, പ്രകൃതി വിഭവങ്ങൾ, ഉൽപാദന ഉപകരണങ്ങൾ - ഇവയെ നമുക്ക്‌ ഉൽപാദന ഉപാധികൾ എന്ന്‌ വിളിക്കാം. ഉല്‌പാദന പ്രക്രിയയിലെ പങ്കാളികളായ വിവിധ വിഭാഗങ്ങൾ (മുതലാളി, തൊഴിലാളി, ഇടനിലക്കാരൻ, ഉപഭോക്താവ്‌) തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെ ഉദ്‌പാദന ബന്ധമെന്നും വിളിക്കും. ഉദ്‌പാദനബന്ധങ്ങളുടെ സവിശേഷതയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ വ്യത്യസ്‌തമായ ഉത്‌പാദന രീതികളാണ്‌ സമൂഹത്തിൽ നിലനിന്നതെന്ന്‌ കാണാൻ കഴിയും. ഓരോ ഘട്ടത്തിലും ആധിപത്യം വഹിച്ച ഉദ്‌പാദന രീതിയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ഗോത്രവ്യവസ്ഥ, ഫ്യൂഡലിസം, മുതലാളിത്തം, സോഷ്യലിസം തുടങ്ങിയ വികാസഘട്ടങ്ങളായി സാമൂഹ്യശാസ്‌ത്രജ്ഞർ വിശേഷിപ്പിക്കാറുണ്ട്‌. ഇങ്ങിനെ നോക്കുമ്പോൾ ഇന്ന്‌ നമ്മുടെ രാജ്യത്ത്‌ നിലനിൽക്കുന്ന ഉത്‌പാദന രീതിയും വികസന ക്രമവും മുതലാളിത്തത്തിന്റേതാണ്‌. ലോകത്തിൽ ആധിപത്യം വഹിക്കുന്നതും ഈ വികസനക്രമം തന്നെ. ഓരോ കാലഘട്ടങ്ങളിലെയും സാമൂഹ്യപുരോഗതി എത്രത്തോളം, ആർക്ക്‌ എന്നൊക്കെ നിശ്ചയിക്കപ്പെട്ടതിൽ സാമൂഹ്യബന്ധങ്ങൾക്ക്‌ ഉള്ള പങ്ക്‌ വളരെ പ്രധാനമാണ്‌. ഓരോ സാമൂഹ്യവ്യവസ്ഥകളിലും ഒരു ഉൽപാദനക്രമം ആധിപത്യം വഹിക്കുന്നുവെന്ന്‌ അംഗീകരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ കാലഹരണപ്പെട്ടതും പുതുമയാർന്നതുമായ ഉൽപാദന രീതികൾ അതിജീവനത്തിനും ആധിപത്യത്തിനും വേണ്ടി നിരന്തരമായി അവയ്‌ക്കുള്ളിൽ സ്വാഭാവികമായി ശ്രമിക്കുമെന്നും നാം മനസ്സിലാക്കണം.

ഇന്ന്‌ നാം തുടരുന്ന ഈ വികസനക്രമം എത്രത്തോളം അഭികാമ്യമാണ്‌? നാം തുടക്കത്തിൽ ചർച്ച ചെയ്‌ത പ്രശ്‌നങ്ങളും ആദ്യ രണ്ടു ക്ലാസുകളിൽ (ശാസ്‌ത്രവും ശാസ്‌ത്രബോധവും, പ്രകൃതിയും, മനുഷ്യനും) ചർച്ചചെയ്‌ത വിഷയങ്ങളിലും മാനവരാശി ചില പ്രശ്‌നങ്ങൾ ഇന്ന്‌ ഗുരുതരമായി നേരിടുന്നു എന്ന്‌ കണ്ടു. ഒരിക്കൽകൂടി അവയിൽ ചിലത്‌ മാത്രം ലിസ്റ്റ്‌ ചെയ്യട്ടെ.

• അടിസ്ഥാന ജീവിതാവശ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റാതെ വലിയ ഒരു വിഭാഗം ജനങ്ങൾ ഇന്ന്‌ ലോകത്തും രാജ്യത്തും നിലനിൽക്കുന്നു.

• ശാസ്‌ത്ര സാങ്കേതിക പുരോഗതിയുടെ നേട്ടങ്ങൾ അവർക്ക്‌ ലഭ്യമാകുന്നില്ല എന്ന്‌ മാത്രമല്ല പലപ്പോഴും ശാപമായി തീരുകയും ചെയ്യുന്നു.

• രാജ്യങ്ങൾ തമ്മിലും ഓരോ രാജ്യത്തിലെ ജനങ്ങളും തമ്മിലുള്ള അസമത്വങ്ങൾ വർദ്ധിക്കുന്നു.

• നിലനിൽപ്പിനും ആധിപത്യത്തിനും വേണ്ടി വിവിധ രാജ്യങ്ങൾ തമ്മിലും വിഭാഗങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള സംഘർഷം മൂർച്ഛിക്കുന്നു.

• ഇന്നത്തെ ജീവിതാവശ്യങ്ങളിൽ വൻതോതിൽ പ്രയോജനപ്പെടുന്ന പ്രകൃതിവിഭവങ്ങൾ മിക്കതും അതിവേഗം പരിമിതമാകുന്നു.

• വർധിച്ചുവരുന്ന പാരിസ്ഥിതിക പ്രശ്‌നങ്ങൾ മാനവരാശിയുടെ തുടർനില നിൽപിനെപോലും അപകടത്തിലാക്കുമെന്ന ഭീതി ഉയർത്തുന്നു.

ഇനി നാം തുടക്കത്തിൽ ചോദിച്ച ചോദ്യങ്ങൾക്ക്‌ ഉത്തരം തേടാം. ഇന്ന്‌ നിലനിൽക്കുന്ന വികസന ക്രമത്തെ കൂടുതൽ അടുത്തറിയലും സവിശേഷത മനസ്സിലാക്കലും ആദ്യപടി.

സാമ്പത്തിക വളർച്ചയിലൂന്നിയ വികസനം

മനുഷ്യന്റെ ജീവിതാവശ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റാനുള്ള മുന്നുപാധി, നാം ഉപയോഗിക്കുന്ന ചരക്കുകളുടെയും സേവനത്തിന്റെയും വർധിച്ച തോതിലുള്ള ലഭ്യതയായതിനാൽ അവയുടെ ഉല്‌പാദന വർദ്ധനവിന്‌ സർവ്വ പ്രാധാന്യവും നൽകുന്ന വളർച്ചാരീതിയാണിത്‌. സ്വകാര്യ സമ്പത്ത്‌, ലാഭം, കമ്പോളത്തിലെ മത്സരം ഇവയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയാണ്‌ ഈ വികസനക്രമം മുന്നേറുക.

ഇതിന്‌ വേണ്ടി വാദിക്കുന്നവർ മുമ്പോട്ട്‌ വയ്‌ക്കുന്ന യുക്തികൾ പരിചയപ്പെടാം.

• ഉൽപാദന പ്രക്രിയക്ക്‌ ആവശ്യമായ ഘടകങ്ങൾ - മൂലധനം, അസംസ്‌കൃത സാധനങ്ങൾ, തൊഴിലാളി, ഭൂമി, സാങ്കേതിക വിദ്യ ഇവ നേടിയെടുക്കാനും ഉല്‌പാദന പ്രക്രിയക്ക്‌ കാര്യക്ഷമമായി നേതൃത്വം കൊടുക്കാനും യത്‌നിക്കുന്നത്‌ സംരഭകരാണ്‌. സംരംഭകന്റെ പ്രചോദനം ലാഭമാണ്‌.

• സംരംഭകർ തമ്മിലുള്ള മത്സരമാണ്‌ ഉത്‌പാദനത്തിന്റെ തോത്‌ കൂട്ടുവാൻ നല്ലത്‌. അതിനാൽ സാമൂഹ്യ പുരോഗതിക്കായി കമ്പോളത്തിന്റെ വികാസവും അതിലെ മത്സരവും ഉറപ്പ്‌ വരുത്തണം. രാജ്യത്തിനകത്ത്‌ മാത്രമല്ല അന്താരാഷ്‌ട്രതലത്തിലും.

• സംരഭകനെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കേണ്ട ഉത്തരവാദിത്വം സമൂഹത്തിനും സർക്കാരിനുമുണ്ട്‌. എല്ലാവിധ സ്വാതന്ത്ര്യവും അവർക്ക്‌ ഉറപ്പ്‌ വരുത്തണം. മൂലധനവും അസംസ്‌കൃത വിഭവങ്ങളും മനുഷ്യാധ്വാനവും സാങ്കേതിക വിദ്യയും ഏറ്റവും ചുരുങ്ങിയ ചെലവിൽ ലഭ്യമാക്കണം. അവ എവിടെ നിന്നും സമാഹരിക്കാനാകണം. ഉല്‌പന്നത്തിന്‌ മികച്ച വില കിട്ടേണ്ടതുകൊണ്ട്‌ വിപണി തേടാനും സ്വാതന്ത്ര്യമുണ്ടാകണം. (മുമ്പ്‌ ഈ സ്വാതന്ത്ര്യം രാജ്യത്തിനകത്തായിരുന്നു. ആഗോളവൽക്കരണത്തിലൂടെ ലോകത്തെവിടെയും എന്നായി).

• കമ്പോളവും മത്സരവും ഉല്‌പാദകന്‌ മാത്രമല്ല ഉപഭോക്താവിനും ഗുണകരമാണ്‌. മത്സരത്തിലൂടെ ഉയർന്ന ഗുണമേന്മയും മിതമായ വിലയും ഉറപ്പാക്കപ്പെടും. ചോദനവും (demand) ലഭ്യതയും (Supply) വിപരീത പ്രവണതയാണ്‌ കമ്പോളത്തിൽ സൃഷ്‌ടിക്കുക എന്നതിനാലാണത്‌.

ഉല്‌പന്നത്തിന്റെ വില സാധാരണയിൽ കവിഞ്ഞ്‌ കൂടിയാൽ, ഉപഭോക്താവ്‌ മറ്റുല്‌പന്നങ്ങളിലേക്ക്‌ തിരിയും. സാധനം വിറ്റഴിക്കാതെ ഉല്‌പാദകന്‌ നഷ്‌ടം വരുമെന്നതിനാൽ വില കുറയ്‌ക്കാൻ നിർബന്ധിതനാകും. മിതമായ ലാഭം എന്ന സ്ഥിതി വരെ.

• മേൽ വിവരിച്ച രീതിയിൽ തന്നെ അമിതോൽപാദനവും തടയപ്പെടും. ഉല്‌പന്നത്തിന്റെ വർധിച്ച ലഭ്യത, വിലകുറയ്‌ക്കാനും ലാഭം കുറയാനും ഇടയാകും എന്നതിനാലാണിത്‌. അതിനാൽ പ്രകൃതി വിഭവങ്ങൾ പാഴാകാതെ പോകും.

• പ്രകൃതി മനുഷ്യന്‌ വേണ്ടിയാണ്‌. സാമ്പത്തിക വളർച്ചയുടെയും വർധിച്ച ഉപഭോഗത്തിന്റെയും ഭാഗമായി പ്രകൃതിക്ക്‌ ഏൽക്കേണ്ടി വരുന്ന ക്ഷതങ്ങൾ സാങ്കേതി വിദ്യയുടെ പ്രയോഗത്തിലൂടെയും കമ്പോളത്തിന്റെ പ്രവർത്തനത്തിലൂടെയും പരിഹരിക്കാം. ഉദാഹരണമായി കുടിവെള്ള സ്രോതസ്സുകൾ കുറയുകയും മലിനമാകുകയും ചെയ്‌താൽ ജലം ശുദ്ധീകരിക്കാനുള്ള മാർഗ്ഗങ്ങൾ വികസിപ്പിക്കുക, വെള്ളത്തിന്‌ വില നിശ്ചയിക്കുക. വില കൊടുക്കേണ്ടി വരുമ്പോൾ ജലം കരുതലോടെ സൂക്ഷിക്കും.

• ശാസ്‌ത്രസാങ്കേതിക വിദ്യകൾ സ്വകാര്യ സ്വത്താണ്‌. ഗവേഷണം മൂലധന ചെലവുള്ള ഏർപ്പാടായതിനാൽ പണം മുടക്കിയവന്‌ നേട്ടം ലഭ്യമാകണം. എന്നാൽ മാത്രമേ തുടർ ഗവേഷണം നടക്കൂ. അതിനാൽ കർശനമായ പേറ്റന്റ്‌ വ്യവസ്ഥകളാണ്‌ പുരോഗതിക്ക്‌ നല്ലത്‌.

• ഈ വളർച്ചാരീതി സാധാരണ ജനങ്ങൾക്കും ഗുണകരമാണ്‌. സാമ്പത്തിക വളർച്ച ത്വരിതപ്പെടുന്നതോടെ തൊഴിലവസരങ്ങൾ വർധിക്കും. തൊഴിലും വരുമാനവും ലഭ്യമാക്കുമ്പോൾ അടിസ്ഥാനപ്രശ്‌നങ്ങൾ സ്വാഭാവികമായി പരിഹരിക്കപ്പെടും. ദാരിദ്ര്യം പങ്കുവയ്‌ക്കലല്ല, ജീവിതം മെച്ചപ്പെടുത്തുകയാണ്‌ വേണ്ടത്‌.

• മത്സരങ്ങളിൽ പിന്തള്ളപ്പെട്ടുപോകുന്നത്‌ കാര്യക്ഷമതയില്ലാത്തതിനാലാണ്‌. അവർ നിലനിൽപിന്‌ അർഹതയില്ലാത്തവരാണ്‌. അതിനാൽ സംരംക്ഷണം, സബ്‌സിഡി തുടങ്ങിയ ആശയങ്ങൾ നിരാകരിക്കണം. വേണ്ടത്‌ കാര്യക്ഷമതയ്‌ക്കും വിജയിക്കുന്നവർക്കുമുള്ള പ്രോത്സാഹനം (Incentive) ആണ്‌

• വികസന പ്രവർത്തനങ്ങളിലും ക്ഷേമപ്രവർത്തനങ്ങളിലും സർക്കാർ നേരിട്ട്‌ പങ്കാളിയാകേണ്ടതില്ല. സ്വകാര്യ സംരക്ഷകനും അവശ്യം വേണ്ടിടത്ത്‌ സന്നദ്ധ സംഘടനകൾക്കുമാണ്‌ ആ ചുമതല. (ദീനാനുകമ്പ പ്രവർത്തനവും വാണിജ്യപരമായി നടത്താൻ) ക്രമസമാധാന പരിപാലനത്തിലൂടെ ആവശ്യമായ സാമൂഹ്യാന്തരീക്ഷം ഉറപ്പാക്കുക. അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങൾ സൃഷ്‌ടിക്കുക, പ്രോത്സാഹനം നൽകു ഇവയാണ്‌ സർക്കാർ ചെയ്യേണ്ടത്‌. നിക്ഷേപ സൗഹൃദപരമല്ലാത്ത നിയന്ത്രണങ്ങളും നിയമങ്ങളും നിലനിൽക്കുന്നുവെങ്കിൽ അവ ഒഴിവാക്കുകയും വേണം.

ഈ വികസന രീതിയിൽ രാജ്യത്തിന്റെ പുരോഗതി വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നത്‌ എങ്ങിനെയെന്ന്‌ നോക്കാം.

1. വളർച്ചാനിരക്കിന്റെ തോതാണ്‌ ആദ്യത്തേത്‌. അത്‌ രാജ്യത്തെ മൊത്തം ഉല്‌പാദിപ്പിക്കുന്ന ചരക്കുകളുടെയും സേവനത്തിന്റെയും ആകെ തുകയിലുള്ള വർധനവ്‌ ആണ്‌.

2. ഓഹരികമ്പോള സൂചികയാണ്‌ മറ്റൊന്ന്‌ ഓഹരികൾ വാങ്ങി കൂട്ടാൻ നിക്ഷേപകർ മത്സരിക്കുമ്പോഴാണ്‌ ഓഹരിസൂചിക ഉയരുന്നത്‌. നിക്ഷേപകരുടെ ആത്മവിശ്വാസത്തിന്റെയും നിക്ഷേപ സൗഹൃദാന്തരീക്ഷത്തിന്റെയും സൂചനയായി അതി പരിഗണിക്കപ്പെടുന്നു.

3. രാജ്യത്തിലെ അതീവ സമ്പന്നരുടെ എണ്ണവും കമ്പിനികളിലെ സി.ഇ.ഒ.മാരുടെ ഉയർന്ന ശമ്പളവും ഇതുപോലെ ആഘോഷിക്കപ്പെടുന്നവയാണ്‌. സംരഭകരുടെ വിജയമെന്നാൽ സമ്പദ്‌ഘടനയുടെ വിജയമാണത്രെ.

4. ചരക്കുകളായി മാറ്റപ്പെടുന്ന വസ്‌തുക്കളുടെയും സേവനത്തിന്റെയും വ്യാപ്‌തിയും പുരോഗതിയായി വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നു. സമ്പദ്‌ഘടന യുക്തിപരവും നീതിപൂർണ്ണമാകുന്നതിന്റെയും സൂചനയാണത്രെ അത്‌. മനുഷ്യാധ്വാനം ചെലുത്തി സൃഷ്‌ടിക്കുന്ന ഉൽപന്നങ്ങൾ മാത്രമല്ല ഭൂമിയും ജലവും പോലുള്ള പ്രകൃതി തരുന്ന വിഭവങ്ങൾ മുതൽ സ്‌നേഹവും ആത്മീയതയും ദീനാനുകമ്പയും വരെ കമ്പോളത്തിൽ വിറ്റഴിയുന്ന ചരക്കുകളായി മാറുന്നു.

സങ്കൽപ്പവും യാഥാർഥ്യവും

കമ്പോള വ്യവസ്ഥയിൽ യഥാർഥത്തിൽ നടക്കുന്നത്‌ മുമ്പ്‌ വിഭാവനം ചെയ്‌ത രീതിയിലേ അല്ല എന്നത്‌ വ്യക്തമാണ്‌. കഴിഞ്ഞകാല അനുഭവങ്ങളിലൂടെ നമ്മുടെ മുമ്പിലുള്ള ചിത്രം ഇവയാണ്‌.

• സമ്പത്ത്‌ അതിവേഗം ഒരു ന്യൂനപക്ഷത്തിന്റെ കയ്യിൽ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു.

• തൊഴിലും വരുമാനവും നഷ്ടപ്പെട്ട്‌ വലിയൊരു വിഭാഗം ജനങ്ങൾ നിത്യേന വഴിയാധാരമാകുന്നു.

• തൊഴിലാളികളും കർഷകരുമുൾപ്പെട്ട ബഹുഭൂരിപക്ഷം വരുന്ന സാധാരണക്കാരുടെ ജീവിതം വിദ്യാഭ്യാസം, ആരോഗ്യസേവനം, പാർപ്പിടം തുടങ്ങിയ അടിസ്ഥാന സേവനങ്ങൾ ലഭിക്കാതെയും നിത്യോപയോഗ സാധനങ്ങളുടെ വിലക്കയറ്റം, വരുമാനത്തിലെ (ഉൽപ്പന്നങ്ങളുടെ വിലയുൾപ്പെടെ) ഇടിവ്‌ തുടങ്ങിയ പ്രശ്‌നങ്ങളാലും ദുഷ്‌കരമാകുന്നു.

• പ്രകൃതിവിഭവങ്ങളുടെ ചൂഷണവും പരിസ്ഥിതി നാശവും തീവ്രമാകുന്നു.

എന്തുകൊണ്ടാണിത്‌? യഥാർഥത്തിൽ കമ്പോളവ്യവസ്ഥയുടെ അടിസ്ഥാന സങ്കൽപ്പങ്ങളിൽ തന്നെ പിഴവുകളുണ്ട്‌. ചോദനത്തിന്റെയും പ്രദാനത്തിന്റെയും അടിസ്ഥാനത്തിൽ ഏറ്റവും അനുയോജ്യമായ ഒരു ബിന്ദുവിൽ എല്ലാ സാമ്പത്തിക പ്രവർത്തനവും ചെന്ന്‌ നിൽക്കുമെന്നാണല്ലോ അതിന്റെ കേന്ദ്രസങ്കൽപ്പം. പല കാരണങ്ങൾ കൊണ്ട്‌ ഇതൊരിക്കലും സംഭവിക്കാറില്ല.

• കമ്പോളത്തിൽ ഇടപെടുന്ന എല്ലാവർക്കും ഒരേ തോതിൽ വിവരങ്ങൾ ലഭ്യമാകാറില്ല. ആ ഉൽപ്പന്നത്തെക്കുറിച്ചും ബദൽ സാധ്യതകളെക്കുറിച്ചും.

• വാങ്ങുന്നവരും വിൽക്കുന്നവരും കമ്പോളത്തിൽഇടപെടുന്നത്‌ നേരിട്ടല്ല. വിവിധ തട്ടിലുള്ള ഇടനിലക്കാരിലൂടെയാണ്‌.

• ഉൽപ്പാദനച്ചെലവിന്റെയും വിലയുടെയും കാര്യത്തിൽ പ്രദേശങ്ങൾ തമ്മിൽ അസന്തുലിതാവസ്ഥ നിലനിൽക്കുന്നു.

• സമ്പത്തിന്റെയും സാങ്കേതികവിദ്യയുടെയും നിയന്ത്രണം കമ്പോളത്തിൽ ഒരു വിഭാഗത്തിന്‌ മേൽക്കൈ കിട്ടാൻ ഇടയാക്കുന്നു.

• പണത്തിനോടുള്ള ആർത്തിയും പിന്തള്ളപ്പെട്ടുപോകുമോ എന്ന ഭീതിയും തീവ്രമായ പാരിസ്ഥിതികവും സാമൂഹ്യവുമായ ചൂഷണത്തിന്‌ നിരന്തരം പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു.

• കഴിഞ്ഞകാല പ്രവണതകൾ നിരീക്ഷിച്ചും നാളെയെക്കുറിച്ച്‌ പ്രതീക്ഷയർപ്പിച്ചും ഊഹക്കച്ചവടം നടത്താനുള്ള പ്രേരണ, കമ്പോളത്തിൽ വില നിർണയിക്കുന്ന പ്രധാന ഘടകമാണ്‌.

• കമ്പോളത്തിലെ ചോദകർ എന്നു പറയുന്നത്‌ സമൂഹം ആകെയല്ല. വാങ്ങൽ ശേഷിയുള്ളവർ മാത്രമാണ്‌.

ഇക്കാരണങ്ങളാൽ കമ്പോള വ്യവസ്ഥയിൽ യഥാർഥത്തിൽ സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്‌ ഇപ്രകാരമാണ്‌.

• ലോകത്താകെയുള്ള അസന്തുലിതാവസ്ഥകൾ പ്രയോജനപ്പെടുത്തി വൻതോതിൽ ലാഭം ഉണ്ടാക്കാനും സമ്പത്ത്‌ കേന്ദ്രീകരിക്കാനും വൻകിടക്കാർക്ക്‌ കഴിയുന്നു. സമ്പത്തിന്റെയും സാങ്കേതികവിദ്യയുടെയും നിയന്ത്രണം മൂലം കമ്പോളത്തിൽ എല്ലായ്‌പ്പോഴും ആധിപത്യം വഹിക്കാൻ അവർക്കാവുന്നു. തൊഴിൽ ഇല്ല എങ്കിൽ നിത്യജീവിതത്തിനുള്ള വരുമാനവുമില്ല എന്ന സ്ഥിതി, കഷ്ടിച്ച്‌ നിലനിൽക്കാനാവശ്യമായ വേതനത്തിനു പോലും പണിയെടുക്കാൻ തൊഴിലാളികളെ തയ്യാറാക്കുന്നു.ചെറുകിട കർഷകരും ഉൽപ്പാദകരും തങ്ങളുടെ ചരക്കുകൾ ചുരുങ്ങിയ വിലയ്‌ക്ക്‌ വിൽക്കാൻ തയ്യാറാവും. എന്നാൽ വൻകിടക്കാരുടെ ഉൽപ്പന്നങ്ങൾക്ക്‌ ഈ സ്ഥിതിഉണ്ടാകാറില്ല. അനുകൂലമായ അവസരത്തിനായ്‌ കാത്തിരിക്കാൻ അവർക്കാകുന്നു. സമയത്തിലും പ്രദേശത്തിലുമുള്ള വില വ്യത്യാസങ്ങൾ ഈ വിധം പ്രയോജനപ്പെടുത്തി വൻകിടക്കാർ സമ്പത്ത്‌ കേന്ദ്രീകരിക്കുമ്പോൾ നഷ്ടപ്പെടുന്നത്‌ സമൂഹത്തിലെ ദരിദ്രപക്ഷത്തുള്ളവർക്കാണ്‌.

• സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ വികാസത്തോടെ സമയനഷ്ടം തീരെയില്ലാതെ ഫിനാൻസ്‌ മൂലധനത്തിന്‌ ഒഴുകി നടക്കാനാവുമെന്നതിനാൽ പലിശനിരക്ക്‌, സാമ്പത്തികാസ്ഥിരത, ഊഹക്കച്ചവട സാധ്യത എന്നിവയിൽ വിവിധ രാജ്യങ്ങളിലെ അന്തരം ഉപയോഗപ്പെടുത്തി വൻതോതിൽ ലാഭമുണ്ടാക്കാനാകുന്നു.

• വൻകിട ഇടപാടുകൾക്ക്‌ കൂടുതൽ അനുകൂലമായ നിബന്ധനകൾ നേടിയെടുക്കാൻ എപ്പോഴുമാവും. ഉദാഹരണം വൻകിട വായ്‌പകൾക്ക്‌ പൊതു നിരക്കിനേക്കാൾ കുറഞ്ഞ പലിശയും, വൻകിട നിക്ഷേപങ്ങൾക്ക്‌ ഉയർന്ന പലിശയുമാണ്‌ നൽകുക. കമ്പോളത്തിലെ മൊത്ത കച്ചവടക്കാരുടെ സ്ഥിതിയും ഇപ്രകാരം തന്നെ.

• വില അതിന്റെ യഥാർഥ മൂല്യവുമായി ബന്ധമില്ലാതെ വലിയതോതിൽ ഉയരാം. ഊഹക്കച്ചവടത്തിനായി കമ്പോളത്തിൽ പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ ചോദനത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ മാത്രം വിലകൾ ഉയരും. ഭൂമി, സ്വർണം, ഓഹരി ഇവയുടെ വില ഇപ്രകാരമാണ്‌ ഉയരുന്നത്‌. വില കൃത്രിമമായി ഉയർത്താനും പൊടുന്നനെ വിലയിടിച്ച്‌ വൻ ലാഭമുണ്ടാക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങളും ഇതോടൊപ്പം നടക്കും. ചെറുകിട നിക്ഷേപകർക്കാണ്‌ ഇതിൽ പരിക്ക്‌പറ്റുക.

• കമ്പോളത്തിൽ സാന്നിധ്യമുണ്ടാവുക വാങ്ങൽ ശേഷിയുള്ളവർ മാത്രമാകയാൽ വരുമാനം കുറഞ്ഞ ജനവിഭാഗങ്ങളുടെ അവശ്യ ഉൽപ്പന്നങ്ങളും സേവനങ്ങളും ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുവാനും വിപണിയിലെത്തിക്കുവാനും തയ്യാറാവില്ല.

• വില്‌ക്കപ്പെടാൻ സാധ്യതയുള്ള ഉൽപ്പന്നങ്ങൾ ക്രമാതീതമായി ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുകയും പരസ്യത്തിലൂടെയും മറ്റും പ്രത്യേകാന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിച്ച്‌ അവയെല്ലാം വിറ്റഴിക്കുകയും ചെയ്യും. ഉൽപ്പന്നങ്ങൾ നിരന്തരം പുതുക്കി ആവശ്യങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കും. ഇങ്ങനെ വാങ്ങപ്പെടുന്ന വസ്‌തുക്കൾ അധികം താമസിയാതെ പാഴ്‌ വസ്‌തുക്കളാകും. പ്രകൃതിവിഭവങ്ങളുടെ വൻതോതിലുള്ള ചൂഷണവും മാലിന്യകൂമ്പാരവുമാണ്‌ ഇതിന്റെ ഫലം.

• ഒരു ന്യൂനപക്ഷത്തിന്റെയെങ്കിലും അമിതമായ ഉപഭോഗവും അതിലേക്കാവശ്യമായ ഉൽപ്പാദനവും സാമ്പത്തിക വളർച്ച ത്വരിതമാക്കും. കേന്ദ്രീകൃതവും മനുഷ്യാധ്വാനം കുറവ്‌ വേണ്ടിവരുന്നതുമായ ഉൽപ്പാദനരീതിയാണ്‌ മൂലധനത്തിന്‌ താൽപ്പര്യമെന്നതിനാലും സാങ്കേതികപുരോഗതി ഇതിന്‌ സഹായകമാണെന്നതിനാലും തൊഴിൽ വളർച്ച അതിനനുസൃതമായി ഉണ്ടാകില്ല. വളർച്ചയുടെ നേട്ടം അടിത്തട്ടിലേക്കെത്തില്ല.

• സമൂഹത്തിന്‌ ഗുണകരമല്ലാത്ത യുദ്ധോപകരണങ്ങൾ, മദ്യം, മയക്കുമരുന്ന്‌ തുടങ്ങിയവയുടെ വർധിച്ച ഉൽപ്പാദനവും സാമ്പത്തിക വളർച്ച സൃഷ്ടിക്കും. മുമ്പ്‌ ചരക്കായി പരിഗണിക്കാതെ സ്വതന്ത്രമായി ലഭിച്ചിരുന്ന വസ്‌തുക്കളും സേവനങ്ങളും (ഉദാ: കുടിവെള്ളം, ഗാർഹികസേവനങ്ങൾ) ചരക്കുകളായി പരിഗണിച്ച്‌ വില നിശ്ചയിക്കുമ്പോഴും സാമ്പത്തിക വളർച്ചാ തോതിൽ പ്രതിഫലിക്കും. എന്നാൽ ഇവയൊന്നും സമൂഹത്തിന്‌ ഗുണംചെയ്യില്ല എന്ന്‌ മാത്രമല്ല പലതും ദോഷകരമായി ബാധിക്കുകയും ചെയ്യും.

• മൂല്യവർധനവിൽ യാതൊരു പങ്കും നിർവഹിക്കപ്പെടാത്ത ഇടനില പ്രവർത്തനങ്ങളും നഷ്‌ടസാധ്യതാ സേവനങ്ങളും (ഉദാ: ഇൻഷുറൻസ്‌) നടത്തുന്നവർ വരുമാനത്തിന്റെ ഗണ്യഭാഗം കൈക്കലാക്കും.

• ലാഭകരമല്ലാത്ത, എന്നാൽ സാമൂഹ്യ പുരോഗതിയിൽ നിർണ്ണായക പങ്കുവഹിക്കുന്ന ഉത്‌പാദനമേഖലകളും അടിസ്ഥാന സേവന സൗകര്യങ്ങളും അവഗണിക്കപ്പെടാം. മാനവരാശിയുടെ സമഗ്ര പുരോഗതിക്കും, ഒരുപക്ഷെ നിലനില്‌പിന്‌ തന്നെയും മറ്റൊരു വികസനപാത തെരഞ്ഞെടുത്തേ മതിയാകൂ എന്നാണിത്‌ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്‌.

• ശരാശരി വളർച്ചാനിരക്ക്‌ മാത്രം പരിഗണിക്കുന്നതിനാൽ രാജ്യം പുരോഗമിക്കുന്നു എന്ന പ്രതീതി സൃഷ്‌ടിക്കും. ഒരു ചെറുന്യൂനപക്ഷത്തിന്റെ അമിതമായ വരുമാന വർധനവ്‌ ബഹുഭൂരിപക്ഷത്തിന്റെ വരുമാനം ഒട്ടും ഉയർന്നില്ല എങ്കിൽക്കൂടി.

• ജനങ്ങളുടെ ക്രയശേഷി കമ്പോളത്തിൽ വില്‌പനക്ക്‌ വെച്ചിരിക്കുന്ന ഉത്‌പന്നങ്ങളുടെയും സേവനത്തിന്റെയും തോതിൽ വർധിക്കില്ല എന്നത്‌ രാജ്യം ഒരു ഘട്ടത്തിൽ ഗുരുതരമായ സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധി അഭിമുഖീകരിക്കുന്നതിലേക്ക്‌ നയിക്കും. ഊഹക്കച്ചവടം മൂലം സൃഷ്‌ടിക്കപ്പെടുന്ന സാമ്പത്തിക കുമിളകൾ അപ്പോൾ അതിവേഗം പൊട്ടുന്നതോടെ സാമ്പത്തിക തകർച്ച തന്നെ സംഭവിക്കും.

• വിഭവങ്ങളും തൊഴിലും പരിമിതപ്പെടുന്നതിനാൽ ജാതി, മതം, പ്രദേശം തുടങ്ങിയ വിഭാഗീയ താൽപര്യങ്ങൾ ഉയർത്തിപ്പിടിച്ച്‌ വിലപേശാനുള്ള പ്രവണത വർധിക്കും. സാമ്പത്തിക കുഴപ്പത്തോടെ കലാപങ്ങളായി രൂപാന്തരപ്പെടുകയും ചെയ്യും.

അപ്പോൾ മുമ്പ്‌ വിവരിച്ച സാമൂഹ്യവും പരിസ്ഥിതികവും സാംസ്‌കാരികവുമായ നാം അനുഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പ്രശ്‌നങ്ങൾ എല്ലാം തന്നെ കമ്പോളാധിഷ്‌ഠിത വികസന രീതിയുടെ ഫലമാണെന്ന്‌ കാണാൻ കഴിയും.

പുരോഗതിയുടെ ബദൽ മാർഗം

ജനങ്ങൾക്കാകെ സുഖത്തോടെയും സന്തോഷത്തോടെയും ജീവിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരു സാമൂഹ്യക്രമത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സ്വപ്‌നങ്ങൾക്ക്‌ ഏറെ പഴക്കമുണ്ട്‌. എന്നാൽ അത്‌ എങ്ങിനെ ശാസ്‌ത്രീയമായി സാധ്യമാക്കാം എന്ന ഗൗരവമായ പഠനങ്ങളും ആശയങ്ങളും രൂപപ്പെടുന്നത്‌ പത്തൊമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിലാണ്‌. അതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള പരീക്ഷണങ്ങളും പലരാജ്യങ്ങളിലും നടന്നു, നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അവയിൽ ചിലത്‌ തകർന്നു. ബാഹ്യമായ കാരണങ്ങളോടൊപ്പം ആന്തരികമായ തകരാറുകളും അതിന്‌ കാരണമായിരുന്നു. അവയെല്ലാം സംബന്ധിച്ച്‌ ഗൗരവമായ ചർച്ചകൾ ഇന്നും ലോകത്ത്‌ നടക്കുന്നു. പുതിയ ഒട്ടേറെ പരീക്ഷണങ്ങളും. നമ്മുടെ സംഘടന തന്നെ കഴിഞ്ഞ നാല്‌ ദശാബ്‌ദക്കാലത്തോളമായി കേരളത്തിലെ വിവിധ വികസന പ്രശ്‌നങ്ങളിൽ ഇടപെടുന്നു. ഇതിന്റെയെല്ലാം അടിസ്ഥാനത്തിൽ സാമൂഹ്യപുരോഗതി എന്നതുകൊണ്ട്‌ ലക്ഷ്യമാക്കേണ്ടത്‌ സാമൂഹ്യവികസനം ആണെന്നാണ്‌ നമ്മുടെ നിലപാട്‌. ജനങ്ങളുടെയാകെ ജീവിതനിലവാരം പടിപടിയായി മെച്ചപ്പെടുത്താനും അവരുടെ സർഗാത്മക കഴിവുകൾ പരമാവധി വിനിയോഗിക്കാനും വരുംതലമുറയ്‌ക്ക്‌ കൂടി വേണ്ടി പ്രകൃതിവിഭവങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കാനും പ്രകൃതിയും മനുഷ്യനും തമ്മിലുള്ള ജൈവബന്ധം മനസ്സിലാക്കിക്കൊണ്ടുമുള്ള ഒരു വികസനരീതിയാണ്‌ നാം വളർത്തിയെടുക്കേണ്ടത്‌. ഉൽപ്പാദനാധിഷ്‌ഠിത വികസനം, സാമൂഹ്യനീതി, സുസ്ഥിരവികസനം, ആസൂത്രണം, വികേന്ദ്രീകൃത ജനാധിപത്യം, സാമൂഹ്യ നിയന്ത്രണം, പൊതു ഇടങ്ങളുടെ വ്യാപ്‌തി, സ്വാശ്രയത്വം തുടങ്ങിയ സങ്കൽപ്പങ്ങളാണ്‌ ഇതിനായി ഉയർത്തിപ്പിടിക്കേണ്ടത്‌.

ഉൽപ്പാദനാധിഷ്‌ഠിത വികസനം

ജനങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനാവശ്യങ്ങൾക്ക്‌ പ്രാമുഖ്യം നൽകി ആവശ്യമായ ചരക്കുകളും സേവനങ്ങളുമാണ്‌ സൃഷ്ടിക്കേണ്ടത്‌. മനുഷ്യാധ്വാനം പരമാവധി പ്രയോജനപ്പെടുത്താൻ കഴിയുന്നതും ആയിരിക്കണം അവ. കൃഷി, വ്യവസായം ഇവയുടെ വളർച്ചയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയും പൂരകവുമായിട്ടായിരിക്കണം സേവനമേഖല വളരേണ്ടത്‌.

സാമൂഹ്യനീതി

സമ്പത്തിന്റെ നീതിപൂർവമായ വിതരണം ഉറപ്പുവരുത്തണം.സാമ്പത്തികമായും സാമൂഹ്യമായും ശാരീരികമായും പിന്നണിയിൽ ജീവിക്കുന്നവരെ പരിഗണിച്ചുകൊണ്ടും അവർ മുൻനിരയിലേക്ക്‌ വരാൻ സഹായകവുമായ വികസന സമീപനമാണ്‌ വേണ്ടത്‌. അതായത്‌ ജനങ്ങളുടെയാകെ സമതുലിതമായ പുരോഗതിയിൽ ലക്ഷ്യം വെക്കേണ്ടത്‌.

ലിംഗനീതി

കുടുംബബന്ധത്തിലും സാമൂഹ്യബന്ധങ്ങളിലും കഴിവുകൾ വികസിപ്പിക്കുന്നതിനും പ്രയോജനപ്പെടുത്തുന്നതിനുമുള്ള അവസരങ്ങളിലും സ്‌ത്രീയും പുരുഷനും തുല്യത ഉറപ്പുവരുത്തണം.

സുസ്ഥിരവികസനം

പ്രകൃതിയിലെ വിഭവങ്ങൾ വരുംതലമുറക്കും ഭൂമിയിലെ ഇതര ജീവജാലങ്ങൾക്കും കൂടി അവകാശപ്പെട്ടതാണ്‌. അതിനാൽ പാരിസ്ഥിതിക പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ രീതിയിലുള്ള വികസന പ്രവർത്തനങ്ങളേ ആകാവൂ. പാരിസ്ഥിതിക പ്രാധാന്യമുള്ള പ്രദേശങ്ങളെയും ജീവജാലങ്ങളെയും പരിപാലിക്കാനും പുനർനിർമ്മിക്കാനുമുള്ള പ്രവർത്തനങ്ങളും സമൂഹത്തിന്റെ അജണ്ടയാവണം.

സ്വാശ്രയത്വം

പ്രാദേശിക തലം മുതൽ ഓരോ വികസനയൂണിറ്റും സ്വാശ്രയത്വത്തിലധിഷ്‌ഠിതമായ ഉൽപ്പാദന - വാണിജ്യ ബന്ധമായിരിക്കണം വികസിപ്പിക്കേണ്ടത്‌. അതത്‌ പ്രദേശങ്ങൾ ആവശ്യമായ പരമാവധി ഉൽപ്പന്നങ്ങൾ അവിടെത്തന്നെ ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുവാനുംസാധ്യമാവാഞ്ഞാൽ തൊട്ടടുത്ത പ്രദേശങ്ങളിൽ നിന്ന്‌ ലഭ്യമാക്കാനും കഴിയും വിധമാവണം ഇത്‌.

പൊതു ഇടങ്ങളുടെ വ്യാപനം

പൊതുമേഖലയുടെയും പൊതുഇടങ്ങളുടെയും വ്യാപനമാണ്‌ ലക്ഷ്യംവെയ്‌ക്കേണ്ടത്‌. സേവനവും ലാഭവും ജനങ്ങൾക്കാകെ പ്രയോജനകരമാക്കാൻ അതിലൂടെയേ സാധിക്കൂ.

സാമൂഹ്യനിയന്ത്രണം

പൊതുസമൂഹത്തിന്‌ ഉൽപ്പാദന പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ ദിശ നിർയണയിക്കുന്നതിനും, അവയുടെ കാര്യക്ഷമത ഉറപ്പുവരുത്തുന്നതിനും അംഗങ്ങൾക്ക്‌ ഇടപെടാൻ കഴിയണം. ജനാധിപത്യ സംവിധാനങ്ങളെ ശക്തിപ്പെടുത്തിയും അധികാരങ്ങൾ നൽകിയും മാത്രമേ ഇത്‌ സാധ്യമാവൂ.

ആസൂത്രണം

വിഭവങ്ങളുടെ ലഭ്യത കണക്കാക്കി ആവശ്യങ്ങൾ അതിനനുസൃതമായി പരിമിതപ്പെടുത്താനും മുൻഗണന നിശ്ചയിക്കാനും ആവശ്യമായ മേഖലകളിൽ വിഭവശേഷി വർധിപ്പിക്കാനും കമ്പോളാധിഷ്‌ഠിത പ്രവർത്തനത്തിന്‌ സാധ്യമല്ല. വേണ്ടത്‌ ആസൂത്രണമാണ്‌. നിർവഹണതലത്തിൽ തന്നെയാവണം ആസൂത്രണം വേണ്ടത്‌.

വികേന്ദ്രീകൃത ജനാധിപത്യം

ജനങ്ങളുടെ ജനാധിപത്യാവകാശങ്ങൾ ഉറപ്പുവരുത്തണം. കേവലം തെരഞ്ഞെടുക്കാനുള്ള അവകാശം മാത്രമല്ല തീരുമാനിക്കാനുള്ള അവകാശം കൂടി ലഭ്യമാകണം. താഴെത്തട്ടിൽ നിന്ന്‌ മുകളിലേക്ക്‌ തീരുമാനത്തിന്റെയും നിർവഹണത്തിന്റെയും തലങ്ങൾ വികസിപ്പിച്ചെടുക്കണം. അതായത്‌ താഴെത്തട്ടിൽ തീരുമാനിക്കാൻ ആവാത്ത കാര്യങ്ങൾ മാത്രമേ മുകൾത്തട്ടിലേക്ക്‌ പോകാവൂ.

എങ്ങനെയാണ്‌ ഈ മാറ്റം സാധ്യമാവുക

ഏതൊരു സാമൂഹ്യഘടനയുടെ നിലനിൽപ്പിനും മാറ്റത്തിനും സഹായിക്കുന്ന മൂന്ന്‌ തലങ്ങൾ ഉണ്ട്‌. 1. ഭരണകൂടവും നിയമവ്യവസ്ഥയും അവ പരിപാലിക്കാനുള്ള സംവിധാനങ്ങളും. 2. ജനങ്ങളുടെയിടയിൽ വളർന്നുവരുന്ന സാമൂഹ്യസംഘടനകളും അവരുടെ മുൻകയ്യാൽ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്ന ഉൽപ്പാദനസമ്പ്രദായങ്ങളും. 3. മാറ്റത്തിനോ നിലനിൽപ്പിനോ ജനങ്ങളെ പ്രേരിപ്പിക്കാൻ ഉതകുന്ന ആശയതലങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്ന സാംസ്‌കാരികാന്തരീക്ഷം.

ഇതിൽ ആദ്യത്തെതലം ഭരണസംവിധാനത്തിന്റേതാണ്‌. ഭരണകൂടത്തിന്റെ മുൻകയ്യും തീരുമാനങ്ങളുമാണ്‌ പലപ്പോഴും സമൂഹത്തിൽ വലിയ മാറ്റങ്ങൾക്കിടയാക്കുന്നത്‌. അതിനാൽ ജനപക്ഷ വികസന നിലപാടിനനുസൃതമായ നിയമവ്യവസ്ഥയും നീതിപാലനത്തിനും വേണ്ടിയുള്ള നിരന്തര പ്രക്ഷോഭങ്ങളും സമൂഹത്തിൽ നടക്കണം. ലഭ്യമാകുന്ന അധികാരങ്ങളും അവസരങ്ങളും പ്രയോജനപ്പെടുത്തി പ്രാദേശികതലം മുതൽ നിയമവ്യവസ്ഥകൾ രൂപപ്പെടുത്തുകയും വേണം.

വ്യത്യസ്‌ത വളർച്ചാരീതിയുടെ ഗുണഫലങ്ങൾ വ്യത്യസ്‌ത വിഭാഗങ്ങൾക്ക്‌ വ്യത്യസ്‌ത തോതിലായിരിക്കുമെന്നതിനാൽ വികസനം എന്നത്‌ താൽപ്പര്യ സംഘർഷങ്ങളുടെ വേദികൂടിയാണ്‌. ഇത്‌ സമൂഹത്തിൽ സ്വാഭാവികമായി വളർന്നുവരണം. ഇതോടൊപ്പം ജനപക്ഷ വികസനത്തിന്റെ ബദൽ മാതൃകകൾ കൂടി സൃഷ്ടിക്കാനുള്ള മുൻകൈ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ഭരണകൂടത്തിന്റെ സഹായമില്ലാതെയും അവയെ വെല്ലുവിളിച്ചും സൃഷ്ടിക്കേണ്ടിവരും. ഇത്തരത്തിൽ രൂപപ്പെടുന്ന ബദൽ രൂപങ്ങൾ കൂടുതൽ നീതിപൂർവമായതിനാൽ കൂടുതൽ സ്വീകാര്യമാവുകയും ക്രമേണ അതിനനുസൃതമായ നിയമവ്യവസ്ഥകൾ പോലും സൃഷ്ടിക്കാൻ പോകുന്ന സാമൂഹ്യ സമ്മർദ്ദങ്ങൾ ഉയർത്തിക്കൊണ്ടുവരികയും ചെയ്യും.

നിലനിൽപ്പിനും അതിജീവനത്തിനുമുള്ള താൽപ്പര്യത്തോടൊപ്പം ആശയപ്രേരിതം കൂടിയാണ്‌ മനുഷ്യന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ. മതം,വിദ്യാഭ്യാസം, മാധ്യമവാർത്തകൾ, നാട്ടുനടപ്പ്‌, ശാസ്‌ത്രബോധം തുടങ്ങിയ വിവിധ ഘടകങ്ങൾ ഈ ആശയരൂപീകരണത്തെ സ്വാധീനിക്കുന്നവയാണ്‌. ശാസ്‌ത്രബോധവും സാമൂഹ്യബോധവും വളർത്തിയെടുത്താൽ മാത്രമേ ഗുണകരമായ മാറ്റത്തിന്‌ സമൂഹം തയ്യാറാകൂ എന്ന്‌ ചരിത്രം നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നു. അതിനാൽ അതിനനുസൃതമായ ഒരു സാംസ്‌കാരികാന്തരീക്ഷവും സൃഷ്ടിക്കപ്പെടേണ്ടതുണ്ട്‌.

വികസനത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയം

ഈ മൂന്നു തലങ്ങളിലുള്ള പ്രവർത്തനവും അടിസ്ഥാനപരമായി ഈ രണ്ടുവികസന സമീപനങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള സംഘർഷത്തിന്റെ വേദിയാണ്‌. രാഷ്ട്രീയം എന്നത്‌ തന്നെ ഇത്‌ സംബന്ധമായ തിരിച്ചറിവുകളാണ്‌. അപ്പോൾ രാഷ്ട്രീയത്തിനതീതമായ വികസനമല്ല നടക്കേണ്ടത്‌, വികസന പ്രക്രിയയിൽ രാഷ്ട്രീയപക്ഷപാതിത്വം വേണ്ടത്‌ തിരിച്ചറിയുകയും ജനപക്ഷ രാഷ്ട്രീയം ഉയർത്തിപ്പിടിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുകയുമാണ്‌. നിലവിലുള്ള വികസനക്രമത്തിന്റെ കെടുതികൾ ഇന്ന്‌ അനുഭവിക്കുന്നവരെ പ്രതിരോധത്തിന്റെ മാർഗ്ഗങ്ങളിൽ അണിനിരത്തുന്നതോടൊപ്പം അല്ലാത്തവരെയും ഈ സ്ഥിതി തുടരാനാകില്ല എന്ന്‌ ബോധ്യപ്പെടുത്തി അവരോടൊപ്പം ചേർക്കേണ്ടതുണ്ട്‌.

ജനകീയ ശാസ്‌ത്രപ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ റോൾ

ഇത്തരം ഒരു സമൂഹസൃഷ്‌ടി ഏതോ വരുംകാലത്ത്‌ അനുകൂല സാഹചര്യം വരുമ്പോൾ സംഭവിക്കട്ടെ എന്ന നിലപാടല്ല വേണ്ടത്‌. പുതുസമൂഹത്തെ സൃഷ്‌ടിക്കാനുള്ള പ്രവർത്തനങ്ങൾ ഇന്ന്‌തന്നെ നടത്തുകയാണ്‌ വേണ്ടത്‌. കമ്പോള വികസന നയങ്ങളെ പ്രതിരോധിച്ചും ജനപക്ഷ വികസന സമീപനത്തിലൂന്നിയ നയങ്ങൾക്ക്‌ വേണ്ടി സമ്മർദ്ദവും സാഹചര്യവും സൃഷ്‌ടിക്കലുമാണ്‌ വേണ്ടത്‌. മുമ്പ്‌ വിവരിച്ച മൂന്ന്‌ തലങ്ങളിലും മുഖ്യമായി പ്രവർത്തിക്കുന്നത്‌ യഥാക്രമം രാഷ്ട്രീയപാർട്ടികൾ, ബഹുജനസംഘടനകളും ട്രേഡ്‌ യൂണിയനുകളും, സാംസ്‌കാരിക സംഘടനകൾ- മാധ്യമങ്ങൾ, സ്ഥാപനങ്ങൾ എന്നിവയാണ്‌.

ശാസ്‌ത്രം പ്രവർത്തനമാർഗമായി സ്വീകരിച്ചിട്ടുള്ള ജനകീയ ശാസ്‌ത്രപ്രസ്ഥാനത്തിന്‌ ശാസ്‌ത്രത്തിന്റെ രീതിയും അറിവും പകർന്നു നൽകിക്കൊണ്ട്‌ ഈ മൂന്ന്‌ മേഖലകളിലും ജനപക്ഷ നിലപാടുകളും പ്രവർത്തനങ്ങളും ഉയർന്നുവരാൻ വേണ്ടി ഇടപെടാൻ കഴിയും, കഴിയണം. പരിഷത്തിന്റെ പിന്നിട്ട 50 വർഷത്തെ ചരിത്രം ഇത്തരം ഇടപെടലുകളുടേതു കൂടിയാണ്‌.

അധിക വായനക്കുള്ള പുസ്‌തകങ്ങൾ

1. കേരള പഠനം

2. സമ്പത്തും ദാരിദ്ര്യവും - പ്രൊഫ. സി.ടി. കുര്യൻ

3. കേരളം: മണ്ണും മനുഷ്യനും - ഡോ. തോമസ്‌ ഐസക്ക്‌

4. കേരള സമൂഹം: ഇന്ന്‌, നാളെ - ഡോ. കെ.എൻ. ഗണേശ്‌

5. ആഗോളവൽക്കരണത്തിന്റെ പുതിയ മേച്ചിൽപ്പുറങ്ങൾ - പ്രൊഫ. ടി.പി.കുഞ്ഞിക്കണ്ണൻ