അമ്പതാം വാർഷികം
| വാർഷികം നടന്ന ജില്ല : | : കോഴിക്കോട് |
| തീയ്യതി: | : 2014 മെയ് 9 - 12 |
| സ്ഥലം: | : സാമൂതിരി ഹയർ സെക്കന്ററി സ്ക്കൂൾ |
സമ്മേളനം ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ
കേരള ശാസ്‌ത്രസാഹിത്യ പരിഷത്ത് സുവർണ ജൂബിലി വാർഷികം 2013 മെയ് 10,11,12 തീയതികളിലായി കോഴിക്കോട് നടന്നു. കഴിഞ്ഞ 50 വർഷക്കാലത്തെ പ്രവർത്തനങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള അവലോകനവും പുതിയ കേരളത്തിനായി നടന്നുവരുന്ന പഠനങ്ങളുടെയും പ്രവർത്തനങ്ങളുടെയും വിലയിരുത്തലും ഭാവിപ്രവർത്തന ചർച്ചകളും കൊണ്ട്‌ സജീവമായിരുന്നു സുവർണജൂബിലി വാർഷികം.
മെയ് 10ന്‌ രാവിലെ 10 മണിക്ക്‌ പ്രസിഡന്റ്‌ കെ.ടി. രാധാകൃഷ്‌ണന്റെ അധ്യക്ഷതയിൽ സമ്മേളനം ആരംഭിച്ചു. കണ്ണൂരിൽ നിന്നുള്ള ഗായക സംഘം സ്വാഗതഗാനമാലപിച്ചു. കഴിഞ്ഞ പ്രവർത്തന വർഷത്തിൽ മരണമടഞ്ഞവരെ അനുസ്‌മരിച്ചുകൊണ്ട്‌ നിർവാഹക സമിതി അംഗം കെ. മനോഹരൻ സംസാരിച്ചു. തുടർന്ന്‌ പ്രസിഡന്റ്‌ കെ.ടി. രാധാകൃഷ്‌ണൻ അധ്യക്ഷ പ്രസംഗം നടത്തി. ജനറൽ സെക്രട്ടറി ടി.കെ.ദേവരാജൻ പ്രവർത്തന റിപ്പോർട്ടും ട്രഷറർ വി.ജി. ഗോപിനാഥൻ വരവുചെലവു കണക്കും അവതരിപ്പിച്ചു. ഇന്റേണൽ ഓഡിറ്റ്‌ റിപ്പോർട്ട്‌ വി.എൻ. കൃഷ്‌ണൻ കുട്ടിയാണ്‌ അവതരിപ്പിച്ചത്‌. കേരള സ്‌ത്രീ എങ്ങനെ ജീവിക്കുന്നു, എങ്ങനെ ചിന്തിക്കുന്നു എന്ന പഠന റിപ്പോർട്ട്‌ മുൻ പ്രസിഡന്റ്‌ ടി.രാധാമണി പ്രകാശനം ചെയ്‌തു. എൻ.ശാന്തകുമാരി ഏറ്റുവാങ്ങി.
സുവർണ ജൂബിലി വാർഷികത്തിന്റെ ഔപചാരിക ഉദ്‌ഘാടനം ഉച്ചക്ക്‌ 2 മണിക്ക്‌ ആരംഭിച്ചു. സ്വാഗതസംഘം ചെയർമാൻ എ. പ്രദീപ്‌ കുമാർ എം.എൽ.എ സ്വാഗതം പറഞ്ഞു. പ്രസിഡന്റ്‌ കെ.ടി. രാധാകൃഷ്‌ണൻ അധ്യക്ഷനായി. കെ.കെ. കൃഷ്‌ണകുമാർ രചനയും പ്രേംകുമാർ വടകര സംഗീതസംവിധാനവും നിർവഹിച്ച സ്വാഗതഗാനം കോഴിക്കോട് ജില്ലയിലെ പ്രവർത്തകർ അവതരിപ്പിച്ചു.
മൂന്നു ശാസ്‌ത്രജ്ഞൻമാർ ചേർന്നാണ്‌ സമ്മേളനം ഉദ്‌ഘാടനം ചെയ്‌തത്‌. ഇന്ത്യൻ ഇൻസ്റ്റിറ്റിയൂട്ട്‌ ഓഫ്‌ സയൻസ്‌ ബാംഗ്ലൂർ മുൻ ഡയരക്‌ടർ ഡോ.എം. വിജയൻ, നാഷണൽ ഇൻസ്റ്റിറ്റിയൂട്ട്‌ ഓഫ്‌ ന്യൂട്രീഷനിലെ ഡോ.മഹ്‌ത ബാംചി, നാഷണൽ ഇൻസ്റ്റിറ്റിയൂട്ട്‌ ഓഫ്‌ ഇമ്മ്യൂണോളജിയിലെ ഡോ.സത്യജിത്ത്‌ രത്ത്‌ എന്നിവരായിരുന്നു ഉദ്‌ഘാടകർ. ഇവർ സുവർണ ജൂബിലി പ്രതീകമായി 50 കുട്ടികൾക്ക്‌ പരിഷത്ത് പതാക കൈമാറി.
സംഘാടക സമിതി നടത്തിയ രചനാ മത്സരങ്ങളിൽ വിജയികളായവർക്ക്‌ മുൻ മന്ത്രിമാരായ എം.ടി. പത്മ, ബിനോയ്‌ വിശ്വം എന്നിവർ സമ്മാനം വിതരണം ചെയ്‌തു. ഉദ്ഘാടന സമ്മേളനത്തിന്‌ സ്വാഗതസംഘം ജനറൽ കൺവീനർ ടി.പി.സുകുമാരൻ നന്ദി പറഞ്ഞു. വൈകുന്നേരം നഗരം ചുറ്റി നടന്ന ശാസ്‌ത്രജാഥ പങ്കാളിത്തം കൊണ്ടും കൊടി തോരണങ്ങളുടെ വർണ്ണപ്പൊലിമയാലും ശ്രദ്ധേയമായി. തുടർന്ന്‌ നടന്ന സ്‌മൃതിസംഗമം പരിപാടിയിൽ ജനറൽ സെക്രട്ടറി ടി.കെ. ദേവരാജൻ സ്വാഗതം പറഞ്ഞു. പ്രൊഫ.എം.കെ. പ്രസാദ്‌ അദ്ധ്യക്ഷനായി. സി.പി. നാരായണൻ എം.പി ആമുഖാവതരണം നടത്തി. രൂപീകരണം മുതൽ പരിഷത്ത് പ്രവർത്തനത്തിൽ സജീവമായി ഇടപെട്ടവരിൽ മരണപ്പെട്ടവരെയും പല കാരണങ്ങളാൽ സമ്മേളനത്തിലെത്താൻ സാധിക്കാത്തവരുമായ പ്രധാന പ്രവർത്തകരെ അനുസ്‌മരിച്ച്‌ ഡോ.കാവുമ്പായി ബാലകൃഷ്‌ണൻ സംസാരിച്ചു. ഡോ.എം.പി.പരമേശ്വരൻ, പ്രൊഫ. ഐ.ജി. ഭാസ്‌കരപ്പണിക്കർ, ഡോ.എ. അച്യുതൻ, ഡോ.കെ. മാധവൻ കുട്ടി, ടി.രാധാമണി, കെ.വി.രഘുനാഥൻ , ഏ.പി. സരസ്വതി, പ്രൊഫ. സി.ജെ. ശിവശങ്കരൻ, ഡോ.ആർ.വി.ജി.മേനോൻ, ഡോ.കെ. സുഗതൻ എന്നിവർ ഓർമ്മകൾ പങ്കുവെച്ചു. ശാസ്‌ത്ര പ്രചാരക സംഘടന എന്ന നിലയിൽ നിന്നും ജനകീയ ശാസ്‌ത്രപ്രസ്ഥാനമായി വളർന്നതിന്റെ അനുഭവങ്ങളും സംഘടനാപ്രവർത്തനങ്ങളിൽ മാർഗദീപമായി നിന്ന മഹദ്‌വ്യക്തികളുടെ സ്‌മരണയും നിറഞ്ഞു നിന്ന സായാഹ്നമായിരുന്നു അത്‌. നിർവാഹക സമിതി അംഗം കെ.അജില നന്ദി പറഞ്ഞു. തുടർന്ന്‌ പൂക്കാട്‌ കലാലയം ടോട്ടോച്ചാൻ എന്ന നാടകമവതരിപ്പിച്ചു.
രണ്ടാം ദിവസം രാവിലെ പ്രവർത്തന റിപ്പോർട്ട്‌, വരവു ചെലവു കണക്ക്‌ എന്നിവയിൽ ജില്ലകളുടെ പ്രതികരണങ്ങൾ അവതരിപ്പിച്ചു. പ്രദീപ്‌ കൊടക്കാട്‌ (കാസറഗോഡ്‌), പി.പി.ബാബു, കെ.വി. മനോജ്‌ (കണ്ണൂർ), രാജേഷ്‌.എം (ആലപ്പുഴ), കെ.കെ. സുരേഷ്‌ (വയനാട്‌), കലാധരൻ.ജി (കൊല്ലം), കെ.വിജയൻ (മലപ്പുറം), കെ.എം.ഷാജി (പത്തനംതിട്ട), നാരായണൻ കുട്ടി (പാലക്കാട്‌), റജി.വി.ദാസ്‌, രാജിത്ത്‌ (തിരുവനന്തപുരം), പി.എം.ഗീത (കോഴിക്കോട്), അഫ്‌സൽ.കെ.എ (ഇടുക്കി), പി.ബി. സജീവ്‌ (തൃശ്ശൂർ), ഇ.കെ. സുകുമാരൻ (എറണാകുളം) സനോജ്‌.കെ.എസ്‌ (കോട്ടയം) എന്നിവരാണ്‌ റിപ്പോർട്ടു ചെയ്‌തത്‌.
ഡോ. കെ.എൻ.ഗണേശ്‌ സംഘടനാ രേഖ അവതരിപ്പിച്ചു. പ്രതിനിധികൾ 15 ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിഞ്ഞ്‌ സംഘടനാരേഖ ചർച്ച ചെയ്‌തു. ഏപ്രിൽ 29, 30, മെയ് 1 തീയതികളിൽ തിരുവനന്തപുരത്ത്‌ നടന്ന കേരള വികസന സംഗമത്തെക്കുറിച്ച്‌ അക്കാദമിക്‌ കൺവീനറായിരുന്ന ഡോ.കെ.രാജേഷ്‌ സംസാരിച്ചു. ഡോ.കെ.പി.കൃഷ്‌ണൻ കുട്ടിയുടെ കവിതാ സമാഹാരം ഐ.ജി.ഭാസ്‌കരപ്പണിക്കർക്കു നൽകി സി.പി.നാരായണൻ പ്രകാശനം ചെയ്‌തു.
സ്വാഗതസംഘം പ്രവർത്തകരെ ജനറൽ കൺവീനർ ടി.പി.സുകുമാരൻ പരിചയപ്പെടുത്തി. സ്വാഗതസംഘത്തിന്‌ ഡോ.എൻ.കെ. ശശിധരൻപിള്ള നന്ദി പറഞ്ഞു. പുസ്‌തകക്കാഴ്‌ചയുടെ പുതിയ പതിപ്പ്‌ കോഴിക്കോട് കോർപ്പറേഷൻ മേയർ പ്രൊഫ. ഏ.കെ.പ്രേമജം പ്രകാശനം ചെയ്‌തു. സദീറാ ഉദയകുമാർ ഏറ്റുവാങ്ങി.
സൗരജനാധിപത്യത്തിലേക്ക്‌ എന്ന വിഷയത്തിൽ പ്രൊഫ. വി.കെ. ദാമോദരൻ പി.ടി.ബി. സ്‌മാരക പ്രഭാഷണം നടത്തി. പ്രൊഫ. ടി.പി. കുഞ്ഞിക്കണ്ണൻ സ്വാഗതവും സംസ്ഥാന സെക്രട്ടറി പി.രാധാകൃഷ്‌ണൻ നന്ദിയും പറഞ്ഞു.
ശാസ്‌ത്രഗതി നടത്തിയ ശാസ്‌ത്രകഥാ മത്സരത്തിൽ സമ്മാനാർഹരായവർക്ക് പ്രൊഫ.കെ. പാപ്പൂട്ടി സമ്മാനദാനം നടത്തി. മാസികാ പ്രചരണത്തിൽ മികച്ച പ്രവർത്തനം നടത്തിയ മേഖലകൾക്കുള്ള സമ്മാന വിതരണവും നടന്നു. തുടർന്ന്‌ കോഴിക്കോട് ജില്ലാ കലാ സംഘം അവതരിപ്പിച്ച ലഘുനാടകങ്ങൾ അരങ്ങേറി. ലാഭത്തിൽ നഷ്‌ടം, നാരായണേട്ടൻ മൗനവ്രതത്തിലാണ്‌ എന്നീ നാടകങ്ങളാണ്‌ അവതരിപ്പിച്ചത്‌. സംഘടനാ രേഖയെക്കുറിച്ച്‌ നടന്ന ഗ്രൂപ്പ്‌ ചർച്ചയിൽ ഉയർന്നു വന്ന കാര്യങ്ങൾ ക്രോഡീകരിച്ച്‌ രുഗ്മിണി.ടി, അനിതാദേവി.ബി, രാജശേഖര വാര്യർ, ജയ്‌ സോമനാഥൻ, പി.കെ.നാരായണൻ, ഹരി.സി, എ.ബിന്ദു, എ.എം. ബാലകൃഷ്‌ണൻ, ജോജി കൂട്ടുമ്മേൽ, പി.വി.സന്തോഷ്‌, ജോർജ്‌.കെ.ഫിലിപ്പ്‌, സുനിൽ മലപ്പുറം, എം.വി.ഗംഗാധരൻ, രമേശ്‌, സൗമിനി.പി എന്നിവർ അവതരിപ്പിച്ചു
മൂന്നാം ദിവസം രാവിലെ പ്രവർത്തന റിപ്പോർട്ടിൻമേൽ നടന്ന ചർച്ചക്ക്‌ ജനറൽ സെക്രട്ടറിയും വരവു കണക്കിനേക്കുറിച്ചുള്ള ചർച്ചക്ക്‌ ട്രഷററും വിശദീകരണം നൽകി. ജനറൽ കൗൺസിൽ വരവുചെലവു കണക്കും പ്രവർത്തന റിപ്പോർട്ടും അംഗീകരിച്ചു. കെ.ടി.രാധാകൃഷ്‌ണൻ അവതരിപ്പിച്ച പുതിയ നിർവാഹക സമിതി അംഗങ്ങളുടെയും ഭാരവാഹികളുടെയും പാനൽ കൗൺസിൽ അംഗീകരിച്ചു.
സംഘടനാരേഖാ ചർച്ചയോട്‌ പ്രതികരിച്ച്‌ ഡോ.കെ.എൻ. ഗണേഷ്‌ സംസാരിച്ചു. സമ്മേളന പ്രതിനിധികളുടെ ക്രഡൻഷ്യൽ വിവരങ്ങൾ ക്രോഡീകരിച്ച്‌ ആർ.വി. ബിന്ദു അവതരിപ്പിച്ചു. ആസന്ന ഭാവി പ്രവർത്തനങ്ങൾ വി.വി. ശ്രീനിവാസൻ അവതരിപ്പിച്ചു. സമ്മേളനം അവലോകനം ചെയ്‌ത്‌ വിജിയും സ്വാഗതസംഘത്തിന്റെ വരവു ചെലവു കണക്കുകൾ കെ.രാധനും അവതരിപ്പിച്ചു. ഡോ.എൻ.കെ. ശശിധരൻ പിള്ള സുവർണ ജൂബിലി പ്രഖ്യാപനം അവതരിപ്പിച്ചു, സി.പി.സുരേഷ്‌ബാബുവും സംഘവും അവതരിപ്പിച്ച ഗാനത്തോടെ സുവർണ ജൂബിലി സമ്മേളനം സമാപിച്ചു.
ഉദ്ഘാടന സമ്മേളനം
അധ്യക്ഷന്റെ ആമുഖം
ജനറൽ സെക്രട്ടറിയുടെ ആമുഖം
സമ്മേളനം അംഗീകരിച്ച പ്രമേയങ്ങൾ
CBSE വിദ്യാർത്ഥികളുടെ ഹയർ സെക്കണ്ടറി പ്രവേശനം സർക്കാർ അപ്പീൽ നൽകണം CBSE വിദ്യാലയങ്ങളിൽ ബോർഡ്‌ പരീക്ഷയെഴുതാതെ സ്‌കൂൾ പരീക്ഷ മാത്രം വിജയിച്ച്‌ വരുന്ന വിദ്യാർത്ഥികളെക്കൂടി ഹയർ സെക്കണ്ടറി പ്രവേശനത്തിന്‌ പരിഗണിക്കണമെന്ന കേരള ഹൈക്കോടതി വിധി വിദ്യാഭ്യാസ മേഖലയിൽ ആശങ്ക പരത്തിയിരിക്കുന്നു. ആധുനിക വിദ്യാഭ്യാസ സിദ്ധാന്തങ്ങളുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ രൂപപ്പെട്ട പുതിയ പാഠ്യപദ്ധതി പ്രകാരം പൊതുമൂല്യനിർണ്ണയ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ വിജയിച്ച്‌ വരുന്ന വിദ്യാർത്ഥികളേയും കേവലം സ്‌കൂൾ പരീക്ഷ മാത്രം കഴിഞ്ഞ്‌ വരുന്ന CBSE വിദ്യാർത്ഥികളേയും ഏകജാലക പ്രവേശനത്തിൽ തുല്യപരിഗണന നൽകുന്നത്‌ ശാസ്‌ത്രീയമല്ല. കേരളത്തിലെ പാഠ്യപദ്ധതിയെത്തന്നെ അട്ടിമറിക്കുന്നതിനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ നടക്കുന്നതിനിടയിലാണ്‌ ഈ വിധി വന്നിട്ടുള്ളതെന്ന്‌ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കണം CBSE സ്‌കൂൾ പരീക്ഷാ വിജയം അതേ സ്‌കൂളിലെത്തന്നെ തുടർ പഠനത്തിനുള്ള യോഗ്യതയായി മാത്രമേ കണക്കാക്കേണ്ടതുള്ളൂ എന്നും മറ്റ്‌ ബോർഡുകളോ ഏജൻസികളോ നടത്തുന്ന വിദ്യാലയങ്ങളിലേക്ക്‌ തുടർപഠനത്തിന്‌ പോകുവാൻ ബോർഡ്‌ പരീക്ഷ പാസ്സാവേണ്ടതാണ്‌ എന്ന്‌ CBSE തന്നെ നിഷ്‌കർഷിച്ചിട്ടുണ്ട്‌. എന്നാൽ ഇക്കാര്യം കോടതിയുടെ മുന്നിൽ എത്തിയിട്ടില്ല. കേരള സംസ്ഥാന സർക്കാർ ഇക്കാര്യം സംബന്ധിച്ച സത്യവാങ്ങ്‌മൂലം കോടതിയിൽ സമർപ്പിച്ചിട്ടില്ല എന്ന ആരോപണം ഉയർന്നിട്ടുണ്ട്‌. ഇത്‌ അത്യന്തം പ്രതിഷേധാർഹമാണ്‌. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ യഥാർത്ഥ വസ്‌തുതകൾ കോടതിയിലെത്തുന്നത്‌ തടയാൻ കാരണക്കാരായവർ ആരൊക്കെയെന്ന്‌ അന്വേഷിച്ച്‌ കണ്ടെത്തി അവരെ ശിക്ഷിക്കണമെന്നും ഇപ്പോൾ ഉണ്ടായിട്ടുള്ള കോടതി വിധിക്കെതിരെ അപ്പീൽ നൽകണമെന്നും കേരള ശാസ്‌ത്രസാഹിത്യ പരിഷത്തിന്റെ അൻപതാം വാർഷിക സമ്മേളനം സംസ്ഥാന സർക്കാറിനോട്‌ ആവശ്യപ്പെടുന്നു.
ശാസ്‌ത്ര സാങ്കേതിക സ്ഥാപനങ്ങളുടെ പ്രവർത്തനം കൂടുതൽ സമൂഹബന്ധിയാക്കണം കേരളവികസനം നേരിടുന്ന പ്രതിസന്ധിക്ക്‌ മൂന്നു തലങ്ങളുണ്ട്‌. ഒന്ന്‌ ലഭ്യമായ സാങ്കേതികവിദ്യകളുടെ വികലമായ പ്രയോഗവും അതോടൊപ്പം, നിലവിലുള്ള നിയമങ്ങളുടെ നഗ്‌നമായ ലംഘനവുമാണ്‌. രണ്ടാമത്തേത്‌, ലഭ്യമായ സാങ്കേതികവിദ്യകളുടെ അപര്യാപ്‌തതയോ അവ പ്രയോഗിക്കാനുള്ള പരിമിതികളോ ആണെന്ന്‌പറയാം. പക്ഷേ, അതുകൊണ്ട്‌ മാത്രം നമ്മുടെ പ്രശ്‌നങ്ങളെല്ലാം പരിഹരിക്കാമെന്നു കരുതുന്നത്‌ `ശാസ്‌ത്രമാത്രവാദം` ആയിരിക്കും. എന്തെന്നാൽ, തുടർച്ചയായ വളർച്ചയാണ്‌ വികസനം എന്ന്‌ നാം കരുതുന്നുവെങ്കിൽ തീർച്ചയായും അത്‌ ഗുരുതരമായ പാരിസ്ഥിതിക തകർച്ചയിലേക്ക്‌ നയിക്കും എന്നുറപ്പാണ്‌. അതുകൊണ്ട്‌ വികസനത്തിന്‌ സാങ്കേതികം എന്നതുപോലെ തന്നെ, സാമൂഹികവും സാംസ്‌കാരികവുമായ മാനങ്ങൾ കൂടി ഉണ്ടായേ തീരൂ. ഇതിൽ, ശാസ്‌ത്രസാങ്കേതിക സ്ഥാപനങ്ങളുടെ പ്രസക്തി വരുന്നത്‌ ആദ്യത്തെ രണ്ടു പ്രതിസന്ധികൾ തരണം ചെയ്യുന്നതിലാണ്‌ എന്ന്‌ പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ. ലഭ്യമായ സാങ്കേതികവിദ്യകൾ വേണ്ട രീതിയിലാണോ പ്രയോഗിക്കപ്പെടുന്നത്‌, അതിലെന്തെങ്കിലും പോരായ്‌മയുണ്ടോ, അവ എങ്ങനെ പരിഹരിക്കാം, തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങളിൽ ശാസ്‌ത്രസമൂഹം സാധാരണഗതിയിൽ ഇടപെടാറില്ല. അതെല്ലാം നിർവഹണ വിഭാഗത്തിന്റെ (Executive) ചുമതലയാണ്‌ എന്നാണു പൊതു ധാരണ. അതുകൊണ്ട്‌ അശാസ്‌ത്രീയമായി എൻഡോസൾഫാൻ ആകാശമാർഗേണ തളിക്കുമ്പോഴും തെറ്റായ കീടനാശിനി പ്രയോഗം നടക്കുമ്പോഴും അതുപോലുള്ള മറ്റനേകം സന്ദർഭങ്ങളിലും നമ്മുടെ ഔദ്യോഗിക ശാസ്‌ത്രസമൂഹം ഒന്നും മിണ്ടില്ല. ചില വ്യക്തികൾ സ്വന്തം നിലയിലോ, പരിഷത്തുപോലുള്ള ആക്ടിവിസ്റ്റ്‌ സംഘടനകളുമായുള്ള ബന്ധം കൊണ്ടോ എന്തെങ്കിലും ചെയ്‌താലായി എന്നുമാത്രം. വിവാദങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞുമാറിനിന്ന്‌ സ്വന്തം കാര്യം നോക്കുക എന്ന മദ്ധ്യവർഗ പൊതുസ്വഭാവത്തിന്റെ ഭാഗമാണിത്‌. അതിൽനിന്നു വ്യത്യസ്‌തമായി, ഇത്തരം കാര്യങ്ങളിൽ അന്വേഷിച്ചു ഇടപെടുകയും സർക്കാരിന്‌ മുന്നറിവു നല്‌കുകയും ചെയ്യുക എന്ന ഒരു ധർമ്മം നിർഹിക്കാൻ നമ്മുടെ ശാസ്‌ത്രസാങ്കേതിക സ്ഥാപനങ്ങൾ തയാറാകേണ്ടതുണ്ട്‌. അങ്ങനെ വരണമെങ്കിൽ അവയുടെ പ്രവർത്തനരീതി പുനർനിർണയിക്കണം. അവയെ വിലയിരുത്തുമ്പോൾ, ഇത്തരം കാര്യങ്ങളിൽ അവർ വേണ്ടസമയത്ത്‌ സർക്കാരിനെ വേണ്ടരീതിയിൽ ഉപദേശിച്ചിരുന്നോ എന്ന സംഗതികൂടി പരിശോധിക്കുന്ന സമ്പ്രദായം വരണം. സ്വാഭാവികമായും, ഇത്‌ നിർവഹണ വിഭാഗവുമായി ചില ഏറ്റുമുട്ടലുകളിലേക്ക്‌ നയിച്ചേക്കാം. അത്‌ ഒഴിവാക്കാനാവില്ല. എന്നുതന്നെയല്ല അതൊരു ആരോഗ്യകരമായ മാറ്റം ആയിരിക്കും. ശാസ്‌ത്രസാങ്കേതിക കാര്യങ്ങളിൽ എക്‌സിക്യൂട്ടിവിന്‌ സംഭവിക്കാനിടയുള്ള പിഴവുകളൊഴിവാക്കാനും ഇത്‌ സഹായിക്കും. പക്ഷെ, മൂന്നാമത്തെ മേഖലയിലെ പ്രവർത്തനങ്ങളായിരിക്കും, അതായത്‌ പുതിയ അറിവുകളുടെ നിർമ്മിതി, ദീർഘകാലാടിസ്ഥാനത്തിൽ ഏറ്റവും നിർണായകം. പലപ്പോഴും നമ്മുടെ പ്രശ്‌നങ്ങൾ പരിഹരിക്കുന്നതിന്‌ നിലവിലുള്ള, അല്ലെങ്കിൽ മറ്റു രാജ്യങ്ങളിൽ പരീക്ഷിച്ചു വിജയിച്ച, അറിവുകൾ മതിയാവില്ല. നമുക്ക്‌ യോജിച്ച അറിവുകൾ ഉരുത്തിരിച്ചെടുക്കുന്നതിനുള്ള ഗവേഷണം ആണ്‌ നമ്മുടെ ഗവേഷണസ്ഥാപനങ്ങളിൽ നടക്കേണ്ട ഒരു പ്രധാന പ്രവർത്തനം. ഇതിനർത്ഥം അടിസ്ഥാന ഗവേഷണം വേണ്ട എന്നല്ല. തീർച്ചയായും അതിനു അതിന്റെതായ പ്രാധാന്യമുണ്ട്‌, വിശേഷിച്ച്‌ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റികളിൽ. എന്നാൽ, അതിനുവേണ്ടി നമുക്ക്‌ മാറ്റിവയ്‌ക്കാവുന്ന വിഭവങ്ങൾക്കു പരിമിതിയുണ്ടല്ലോ. അതുകൊണ്ട്‌, ഈ സ്ഥാപനങ്ങളുടെ മുൻഗണന തീർച്ചയായും പ്രശ്‌നപരിഹാരഗവേഷണം തന്നെയായിരിക്കണം. അവിടത്തെ ശാസ്‌ത്രജ്ഞരെ വിലയിരുത്തുമ്പോൾ, എത്ര പേപ്പറുകൾ കേമപ്പെട്ട ജേർണലുകളിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു എന്നതുപോലെ, നാടിന്റെ പ്രശ്‌നനങ്ങൾ പരിഹരിക്കുന്നതിൽ അവർ എന്ത്‌ പങ്കുവഹിച്ചു എന്നതുകൂടി അന്വേഷിക്കപ്പെടണം. അങ്ങനത്തെ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ എർപ്പെടുന്ന ശാസ്‌ത്രജ്ഞർക്ക്‌ ഒരുപക്ഷേ അന്താരാഷ്ട്ര ജേർണലുകളിൽ പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങൾ കുറവായിരിക്കാം. അതുകൊണ്ട്‌ രണ്ടുവിധത്തിലുള്ള പ്രവർത്തനങ്ങൾക്കും ഒരേപോലെ, ഒരുപക്ഷേ പ്രശ്‌നപരിഹാരത്തിന്‌ അൽപം കൂടുതൽ, പരിഗണന കൊടുക്കേണ്ടിവരും. നമ്മുടെ ശാസ്‌ത്രസാങ്കേതിക സ്ഥാപനങ്ങളിൽ നടക്കുന്ന ഗവേഷണം നാടിന്റെ ആവശ്യങ്ങളെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു എന്ന്‌ ഉറപ്പുവരുത്താനുള്ള ഒരു മാർഗം അവയുടെ ഗവേഷണ ബജറ്റിന്റെ ഒരു ഭാഗം ഉപഭോക്തൃ വകുപ്പുകളിൽ നിന്ന് (User Departments) ശേഖരിക്കുക എന്നതാണ്‌. അതായത്‌, PWD, ജലസേചനവകുപ്പ്‌, വാട്ടർ അതോറിറ്റി, വനം വകുപ്പ്‌, ആരോഗ്യവകുപ്പ്‌ തുടങ്ങിയ വകുപ്പുകളുടെ മൊത്തം ബജറ്റിന്റെ ഒരു നിശ്ചിത ശതമാനം ഗവേഷണത്തിനായി നീക്കിവയ്‌ക്കണം. അത്‌ അവർക്ക്‌ ആവശ്യമുള്ള, അവർ നിർദേശിക്കുന്ന, പ്രശ്‌നങ്ങൾ പഠിക്കുന്നതിനു ബന്ധപ്പെട്ട ശാസ്‌ത്ര സാങ്കേതിക ഗവേഷണ സ്ഥാപനത്തെ ഏൽപ്പിക്കാം. അങ്ങനെവരുമ്പോൾ, ആ പഠനം സമയബന്ധിതമായി പൂർത്തീകരിക്കപ്പെടുന്നു എന്നും അതിന്റെ ഫലങ്ങൾ വേണ്ടവിധം ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്നു എന്നും ഉറപ്പുവരുത്താൻ എളുപ്പമുണ്ട്‌. ചുരുക്കത്തിൽ, നമ്മുടെ ശാസ്‌ത്രസാങ്കേതിക സ്ഥാപനങ്ങളുടെ പ്രവർത്തനം കൂടുതൽ സമൂഹബന്ധി ആക്കണമെന്നും അതിനു യുക്തമായ കണക്കെടുപ്പ്‌ (accountabiltiy) ഉറപ്പുവരുത്തണമെന്നും ശാസ്‌ത്രസാഹിത്യപരിഷത്ത്‌ ആവശ്യപ്പെടുന്നു.
അടിയന്തിര ഘട്ടങ്ങളിൽ ജല ഉപഭോഗം നിയന്ത്രിക്കുന്നതിനുള്ള നിയമ നിർമ്മാണം നടത്തുക
കേരളം കടുത്ത ജല സമ്മർദ്ദത്തിലൂടെ കടന്നു പോയ്‌ക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്‌. പ്രതിവർഷം ശരാശരി 300 സെ.മീ. മഴ കിട്ടുന്നുണ്ടെന്നത്‌ യാഥാർത്ഥ്യമാണെങ്കിലും മഴ ലഭ്യതയുടെ അനിശ്ചിതത്വവും അതിന്റെ സ്ഥലകാല ഭേദങ്ങളും കേരളത്തെ മിക്കപ്പോഴും വരൾച്ചയിലേക്ക്‌ നയിക്കാറുണ്ട്‌. കഴിഞ്ഞ ഒറു നൂറ്റാണ്ട്‌ കാലത്തെ മഴ ലഭ്യതയുടെ കണക്കുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ 17% വർഷങ്ങളിലും മഴക്കുറവ്‌ മൂലം വരൾച്ച അനുഭവപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടെന്നത്‌ കാണാം. 3 മുതൽ 10 വരെയുള്ള വർഷങ്ങളുടെ ഇടവേളകളിൽ മഴക്കുറവ്‌ ആവർത്തിക്കുന്നതായി കാണാം. അപൂർവ്വമായി ചിലപ്പോൾ അടുത്തടുത്ത വർഷങ്ങളിലും മഴ കുറഞ്ഞ്‌ വരൾച്ചയ്‌ക്ക്‌ കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ട്‌. വാർഷിക മഴ ലഭ്യതയിൽ 20% മുതൽ 40% വരെ കുറവ്‌ ഉണ്ടായപ്പോഴാണ്‌ കേരളം വരൾച്ചയെ നേരിട്ടിട്ടുള്ളത്‌. ധാരാളം മഴ കിട്ടുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഒരു വർഷത്തിൽ 120 മുതൽ 140 വരെ ദിവസങ്ങളിൽ മാത്രമാണ്‌ കേരളത്തിൽ മഴ കിട്ടുന്നത്‌. മഴ ദിനങ്ങളുടെ ഈ കുറവ്‌ കേരളത്തിന്റെ വാർഷിക ജല ലഭ്യതയെ പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കുന്നുണ്ട്‌. വർഷത്തിൽ മൂന്ന്‌ മാസം അതിവർഷവും മറ്റ്‌ കാലങ്ങളിൽ ജലക്ഷാമവും എന്ന സ്ഥിതിയിലേക്ക്‌ കേരളം വീണു പോയിരിക്കുന്നു. കേരളത്തിന്റെ ഭൂപ്രകൃതി പൊതുവെ മഴവെള്ളത്തെ മണ്ണിൽ പിടിച്ചു നിർത്താൻ സഹായകമല്ല. വീതി വളരെക്കുറഞ്ഞ ഒരു ഭൂ പ്രദേശമാണ്‌ കേരളം. പടിഞ്ഞാറോട്ട്‌ കുത്തനെ ചരിഞ്ഞി കിടക്കുന്ന ഈ ഭൂപ്രകൃതി പെയ്യുന്ന മഴവെള്ളം വളരെ വേഗതയിൽ ഒഴുകി അറബിക്കടലിൽ പതിക്കാനിടയാക്കുന്നു. ഇതോടൊപ്പമാണ്‌ സംസ്ഥാനം ഇന്നു പിന്തുടരുന്ന അശാസ്‌ത്രീയ വികസന നയങ്ങൾ വരുത്തി വെക്കുന്ന അപകടങ്ങളും. കെട്ടിട നിർമ്മാണ മേഖലയാണ്‌ സംസ്ഥാനത്ത്‌ വികസിച്ച്‌ കൊണ്ടിരിക്കുന്ന പ്രധാന വികസന മേഖല. പശ്ചാത്തല സൗകര്യങ്ങളുടെ സ്വകാര്യവൽക്കരണവും അവയിൽ നിന്ന് ലാഭവും വരുമാനവുമുണ്ടാക്കാനുള്ള ശ്രമവും കേരളത്തിന്റെ ഭൂവിനിയോഗ രീതിയേയും ഭൂമിയുടെ ഘടനയെയും വലിയ തോതിൽ മാറ്റി മറിച്ചിട്ടുണ്ട്‌. സംസ്ഥാനത്തിന്റെ സ്വാഭാവിക ജലസംഭരണികളാണ്‌ ഇത്തരത്തിലുള്ള മാറ്റങ്ങൾക്ക്‌ വിധേയമായതിൽ കൂടുതലും. നെൽപ്പാടങ്ങളാണ്‌ ഇവയിൽ മുഖ്യം. കഴിഞ്ഞ നാല്‌ പതിറ്റാണ്ടുകൾ കൊണ്ട്‌ കേരളത്തിലെ നെൽവയലുകളുടെ വിസ്‌തീർണ്ണം അഞ്ചുലക്ഷം ഹെക്‌ടറിൽ നിന്ന് രണ്ടേകാൽ ലക്ഷം ഹെക്‌ടറായി ചുരുങ്ങിയിട്ടുണ്ട്‌. നദികളിൽ നിന്നുള്ള മണൽ വാരലും അപകടകരമായ വികസന സമീപനത്തിന്റെ ഒരു ദോഷഫലം തന്നെയാണ്‌. ചന്ദ്രഗിരിപ്പുഴ മുതൽ വാമനപുരം ആറ്‌ വരെയുള്ള പ്രധാന നദികളിലെ വാർഷിക മണൽ വാരൽ കഴിഞ്ഞ ദശകത്തിൽ 11.33 ദശലക്ഷം ഘനമീറ്റർ ആയിരുന്നു. എന്നാൽ ഈ മേഖലയിലെ മണൽ വാരാനുള്ള അനുവദനീയമായ അളവ്‌ വെറും 0.37 ദശലക്ഷം ഘനമീറ്റർ മാത്രമായിരുന്നു. എന്നാൽ ഈ മേഖലയിൽ മണൽ വാരാനുള്ള അനുവദനീയ അളവ്‌ വെറും 0.37 ദശലക്ഷം ഘനമീറ്റർ മാത്രമായിരുന്നു. മണ്ണിലെ സ്വാഭാവിക ജല സംഭരണികളിൽ പ്രധാനപ്പെട്ട മറ്റൊന്ന്‌ ചെങ്കൽക്കുന്നുകളാണ്‌. വികസനത്തിന്റെ പേരിൽ ചെങ്കൽക്കുന്നുകൾ ഇടിക്കുന്നതും വ്യാപകമായി വർദ്ധിച്ചു വരുന്നു. ചെങ്കൽക്കുന്നുകൾ ഇടിക്കുന്നതിന്റെ പേരിൽ ഫലപ്രദമായി നേരിടാൻ സംസ്ഥാന ഭരണകൂടത്തിനു കഴിയുന്നില്ല എന്നതാണ്‌ സ്ഥിതി. ഈ മേഖലയിൽ കേന്ദ്രസർക്കാർ തയ്യാറാക്കിയിട്ടുള്ള നിയമ ഭേദഗതിക്കനുസൃതമായ മറ്റ്‌ സംവിധാനങ്ങളൊരുക്കാൻ ഇപ്പോഴും സംസ്ഥാന സർക്കാരിനായിട്ടില്ല. കേരളത്തിന്റെ ഭൂജലസമ്പത്തും കുറഞ്ഞുവരികയാണ്‌. ഭൂജലത്തിന്റെയും ഉപരിതല ജലത്തിന്റെയും ഗുണമേന്മയും കുറഞ്ഞുവരുന്നു. ഇതെല്ലാം പരിശോധിക്കുമ്പോൾ കേരളത്തിലെ വരൾച്ചയുടെ യഥാർത്ഥ കാരണം മഴക്കുറവല്ലെന്നും ഭൂജലത്തിലേക്കും ഭൂഗർഭജലത്തിലേക്കുള്ള മഴവെള്ളത്തിന്റെ കിനിഞ്ഞിറങ്ങൽ തടയപ്പെടുന്നതാണെന്ന്‌ കാണാം. ഇത്തരമൊരവസ്ഥയിൽ കുടിവെള്ളം പോലും വില കൊടുത്ത്‌ വാങ്ങാൻ സാധാരണ ജനങ്ങൾ നിർബന്ധിതരായിത്തീരുന്നു. 500 ലിറ്റർ വെള്ളത്തിന്‌ 125 - 150 രൂപ നിരക്കിൽ കേരളത്തിൽ ഗ്രാമ - നഗര വ്യത്യാസമില്ലാതെ വിറ്റഴിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ജനങ്ങളുടെ ജീവിതം കൂടുതൽ കൂടുതൽ ദുരിതമയമാക്കുന്ന പ്രവണതകളാണിവ. 2012 ലെ തെക്കു പടിഞ്ഞാറൻ മൺസൂണിൽ ചെറിയ ഒരു കുറവ്‌ ഉണ്ടായപ്പോഴേക്കും കേരളം ജലക്ഷാമത്തിലേക്ക്‌ വീണു പോയി. അത്‌ കുടിവെള്ള ലഭ്യതയേയും വൈദ്യുതി ഉത്‌പാദനത്തേയും കാർഷിക ഉത്‌പാദനത്തേയും പ്രതികൂലമായി ബാധിച്ചു. ഭക്ഷ്യസുരക്ഷ, വ്യവസായം തുടങ്ങി നിരവധി മേഖലയിൽ ഇത്‌ പ്രതികൂല സ്വാധീനം സൃഷ്‌ടിക്കുന്നു. ഈ സ്ഥിതിയിൽ നിന്ന് സംസ്ഥാനം മുക്തമാകണമെങ്കിൽ രണ്ട്‌ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്‌. പെയ്യുന്ന മഴവെള്ളം സംരക്ഷിക്കുന്നതിനാവശ്യമായ ശാസ്‌ത്രീയ മാർഗ്ഗങ്ങൾ സ്വീകരിക്കുകയാണെന്ന്‌. ഇത്‌ ദീർഘകാലാടിസ്ഥാനത്തിൽ മാത്രം നടപ്പാക്കാൻ കഴിയുന്നതാണ്‌. വിവിധ ഭൂരൂപങ്ങളുടെയും കുളങ്ങൾ കിണറുകൾ എന്നിവയുടെയും സംരക്ഷണവും നീർത്തടാസ്ഥാനത്തിലുള്ള വികസന മാതൃകകളും ഉണ്ടാകണം. ഇപ്പോൾ ഉപയോഗശൂന്യമായി കിടക്കുന്ന കുളങ്ങളും കിണറുകളും ഉപയോഗയോഗ്യമാക്കാൻ പദ്ധതികൾ ഉണ്ടാകണം. മഴവെള്ളം ഭൂമിയിലേക്ക്‌ കിനിഞ്ഞിറങ്ങാനുള്ള പശ്ചാത്തല സൗകര്യങ്ങൾ ഒരുക്കണം. ഭൂമി പൊതുസ്വത്താണെന്നും അതിന്റെ ഘടനയിൽ മാറ്റം വരുത്താൻ ഉടമക്ക്‌ അധികാരമില്ലെന്നുമുള്ള തത്വം അംഗീകരിക്കപ്പെടണം. ഇത്തരത്തിൽ ജലസംഭരണികളെ വീണ്ടെടുക്കുക എന്നത്‌ പരമ പ്രധാനമാണ്‌. ജലലഭ്യതയിൽ ഉണ്ടാകുന്ന എതൊരനിശ്ചിതാവസ്ഥയും കേരളത്തിന്റെ ജനജീവിതത്തെ തകർത്തുകളയും. ജല ഉപഭോഗം പരിമിതപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടും ജലസംഭരണികളെ വീണ്ടെടുത്തുകൊണ്ടും മാത്രമേ കേരളത്തിന്‌ സംസ്ഥാനം ഇപ്പോൾ പതിച്ചിരിക്കുന്ന ദയനീയ സ്ഥിതിയിൽ നിന്ന് കരകയറാനാകൂ. എന്നാൽ അടിയന്തിരമായി ചെയ്യേണ്ടത്‌ ജല ഉപഭോഗം ശാസ്‌ത്രീയമായി പരിമിതപ്പെടുത്തുക എന്നതു തന്നെയാണ്‌. ജല ഉപോഭോഗത്തിന്റെ മേഖലയിലും ശാസ്‌ത്രീയവും വിഭവങ്ങളുടെ സുസ്ഥിരമായ നിലനിൽപ്പ്‌ ഉറപ്പ്‌ വരുത്തുന്നതുമായ മുഗണനാക്രമം തീരുമാനിക്കേണ്ടതുണ്ട്‌. കുടിവെള്ളത്തിന്‌ തന്നെയാണ്‌ ഒന്നാം പരിഗണന കൊടുക്കേണ്ടത്‌. കൃഷി, മൃഗപരിപാലനം, വ്യവസായം എന്നിങ്ങനെ മറ്റ്‌ മുൻഗണനകൾ ഉണ്ടാകണം. ഇതനുസരിച്ച്‌ ജലക്ഷാമം നേരിടുന്ന മാസങ്ങളിൽ അമിതമായി ജല ഉപഭോഗം നടത്തുന്ന പ്രവർത്തനങ്ങൾ നിറുത്തിവെക്കാനുള്ള നിയമം ഉണ്ടാവണം. കാർഷികാവശ്യങ്ങൾക്കാണെങ്കിലും അശാസ്‌ത്രീയ രീതിയിൽ ആവശ്യത്തിലധികം ജലം ഉപയോഗിക്കുന്നവർ പിഴയൊടുക്കണം. മത്സ്യമേഖലയിൽ മൺസൂൺകാല ട്രോളിംഗ്‌ നിരോധിച്ചതും അത്‌ ഫലപ്രദമായി നടപ്പിലാക്കിയതുമായ അനുഭവങ്ങൾ കേരളത്തിന്റെ മുന്നിലുണ്ട്‌. അതേ മാതൃകയിൽ മഴലഭ്യത സാധാരണയിൽ നിന്ന് 25% എങ്കിലും കുറവുണ്ടാകുന്ന മാസങ്ങളിലും വരൾച്ച അനുഭവപ്പെടുന്ന മറ്റ്‌ സമയങ്ങളിലും അമിതമായി ജലം ഉപയോഗിക്കുന്ന വൻകിട ഫ്‌ളാറ്റ്‌ നിർമ്മാണം, വാട്ടർ തീം പാർക്കുകളുടെ പ്രവർത്തനം, ഗോൾഫ്‌ കളികൾ, കച്ചവടാവശ്യത്തിനുള്ള കെട്ടിട നിർമ്മാണം, വൻകിട കമ്പനികളുടെ ജലക്കച്ചവടം, നീന്തൽ കുളങ്ങളുടെ ഉപയോഗം എന്നിവ പൂർണമായും നിർത്തിവെക്കാനുള്ള നിയമ നിർമ്മാണം നടത്തണമെന്ന്‌ 2013 മെയ് 10,11,12 തീയതികളിൽ കോഴിക്കോട് ചേർന്ന കേരള ശാസ്‌ത്രസാഹിത്യ പരിഷത്തിന്റെ അൻപതാം വാർഷിക സമ്മേളനം കേരള സംസ്ഥാന സർക്കാറിനോടാവശ്യപ്പെടുന്നു.
അമ്പതാം സംസ്ഥാന വാർഷികം അംഗീകരിച്ച പ്രമേയങ്ങൾ ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസ രംഗം ജാതി - മത ശക്തികൾക്കും കമ്പോള ശക്തികൾക്കും വിട്ടുകൊടുക്കുന്നതിനെ തടയുക പന്ത്രണ്ടാം പഞ്ചവത്സര പദ്ധതിയുടെ പരിപ്രേക്ഷ്യത്തിൽ വിദ്യാഭ്യാസത്തെ ലാഭാധിഷ്‌ഠിത മേഖലകളിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുകയാണ്‌. വിദ്യാഭ്യാസ രംഗം ലാഭാധിഷ്‌ഠിതമാകരുത്‌ എന്ന സുപ്രീംകോടതി നിർദ്ദേശത്തിനും വിദ്യാഭ്യാസം പൊതു സ്വത്ത്‌ ആകണമെന്ന നിലയിൽ നടക്കുന്ന ചർച്ചകൾക്കും നേർ വിപരീതമായ നിലപാടാണ്‌ ഇത്‌. ഇപ്പോൾത്തന്നെ അതിവേഗത്തിൽ വാണിജ്യവൽക്കരിക്കപ്പെട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസം പൂർണമായി ലാഭാധിഷ്‌ഠിതമായി കമ്പോള വ്യവസ്ഥയ്‌ക്ക്‌ കീഴ്‌പ്പെടുക ആകും ഇതിന്റെ ഫലം. നേരിട്ടുള്ള വിദേശ നിക്ഷേപത്തിന്റെ ഭാഗമായി വിദേശ സർവ്വകലാശാലകളുടെ പ്രവർത്തനം അനുവദിക്കുക, വ്യവസായങ്ങളുടെ നേരിട്ടുള്ള സഹകരണത്തോടെ സ്ഥാപനങ്ങൾ ആരംഭിക്കുകയും അവർക്കാവശ്യമുള്ള കോഴ്‌സുകൾ മാത്രം നടത്തുകയും ചെയ്യുക, പണം ചെലവാക്കാൻ തയ്യാറുള്ളവർക്ക്‌ മാത്രം ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസ സൗകര്യങ്ങൾ അനുവദിക്കുക തുടങ്ങിയ പ്രവണതകൾ ശക്തിപ്പെടുകയും ചെയ്യും. അംബാനി -ബിർള റിപ്പോർട്ടിലും ദേശീയ ജ്ഞാന കമ്മീഷന്റെ ശുപാർശകളിലും അടിവരയിട്ടു പറഞ്ഞ നിർദ്ദേശങ്ങളെ പ്രായോഗികമാക്കുകയാണ്‌ പന്ത്രണ്ടാം പദ്ധതി പരിപ്രേക്ഷ്യം ചെയ്യുന്നത്‌. ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസ രംഗത്ത്‌ പ്രവർത്തിക്കുന്നവരും അതിന്റെ ഗുണഭോക്താക്കളും ആയ അദ്ധ്യാപകർ, ഗവേഷകർ, വിദ്യാർത്ഥികൾ മുതലായവരുടെ അറിവോടെയോ അംഗീകാരത്തോടെയോ അല്ല ഈ മാറ്റങ്ങൾ നിർദ്ദേശിക്കപ്പെടുന്നത്‌. മറ്റെന്നത്തേക്കാളും അധികമായി വിദ്യാഭ്യാസ രംഗത്തെ ഇന്ന്‌ പൂർണമായും നിയന്ത്രിക്കുന്നത്‌ വ്യവസായികളും ജാതി - മത ശക്തികളും അടങ്ങുന്ന വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്‌ പുറത്തുള്ള ശക്തികളാണ്‌. കേരളത്തിൽ ഇപ്പോൾ വരുന്ന സർവ്വകലാശാലകൾക്കും വിവിധ സർവ്വകലാശാലകളുടെ ഓഫ്‌ ക്യാമ്പസ്‌ സെന്ററുകൾക്കും വേണ്ടിയുള്ള ആവശ്യം ഉയരുന്നത്‌ അക്കാദമിക്ക്‌ സമൂഹത്തിൽ നിന്നല്ല. കഴിഞ്ഞ എമർജിംഗ്‌ കേരള മീറ്റിൽ വന്ന നിർദ്ദേശങ്ങളിൽ വലിയ ഭാഗം വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയായിരുന്നു എന്നത്‌ ആകസ്‌മികമല്ല. ഇങ്ങനെ തുടങ്ങുന്ന സ്ഥാപനങ്ങളിൽ ആവശ്യമായ സൗകര്യങ്ങളും യോഗ്യത ഉള്ള അദ്ധ്യാപകരും ഉണ്ടോ എന്നും അവിടെ നടക്കുന്ന അദ്ധ്യയനം ഗുണനിലവാരം ഉള്ളതാണോ എന്നും ആരും അന്വേഷിക്കാറില്ല. കനത്ത തുക നൽകി പഠിക്കുന്ന വിദ്യാർത്ഥികൾ ഗുണനിലവാരം ഇല്ലാത്ത അദ്ധ്യയനം കൊണ്ട്‌ ഹോമിക്കപ്പെടുന്ന അവസ്ഥ ആണ്‌ ഇന്നുള്ളത്‌. ആർട്‌സ്‌ & സയൻസ്‌ കോളേജുകളിലെ ഗുണനിലവാരം ഉയർത്താൻ ഏറെ ചർച്ചകൾക്ക്‌ ശേഷം ആരംഭിച്ച ചോയ്‌സ്‌ ബേസ്‌ഡ്‌ ക്രെഡിറ്റ്‌ & സെമസ്റ്റർ സിസ്റ്റം പോലും അധികൃതരുടെ പിടിപ്പുകേടും അനാസ്ഥയും മൂലവും ഗുണനിലവാരവും ശക്തിപ്പെടുത്തുവാനുമുള്ള ഉറച്ച നിലപാട്‌ എടുക്കുവാനുമുള്ള താൽപര്യക്കുറവ്‌ മൂലവും ത്രിശങ്കുവിലാണ്‌. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ കോളേജുകൾക്ക്‌ സ്വയംഭരണാധികാരം നൽകാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ പരിശോധിക്കപ്പെടേണ്ടതുണ്ട്‌. കോളേജുകളുടെ സ്വയംഭരണാധികാരം അവയുടെ അക്കാദമിക്ക്‌ ഫാക്കൽറ്റികൾക്കാണ്‌ നൽകേണ്ടത്‌. അല്ലാതെ മാനേജ്‌മെന്റുകൾക്കാവരുത്‌. സർവ്വകലാശാലകളിൽ ഉള്ളതിന്‌ സമാനമായ അക്കാദമിക്ക്‌ ഫാക്കൽറ്റികൾ ഓരോ കോളേജിലും ഉണ്ടാവണം. ഇന്നത്തെ സാഹചര്യത്തിൽ കോളേജുകളുടെ സ്വയംഭരണ പ്രവർത്തനം നിരവധി പരാതികൾക്ക്‌ കാരണമായേക്കാം. സ്ഥാപന തലത്തിലും സർവ്വകലാശാലാ തലത്തിലും പരാതി പരിഹാര സംവിധാനങ്ങൾ ഉണ്ടാകേണ്ടത്‌ അനിവാര്യമാണ്‌. എല്ലാ വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളെയും NAAC ന്‌ തുല്യമായ ഒരു അക്രഡിറ്റേഷൻ സമ്പ്രദായത്തിന്റെ കീഴിൽ കൊണ്ടു വന്നാൽ ഗുണനിലവാരത്തിന്റെ പ്രശ്‌നം പരിഹരിക്കപ്പെട്ടു കൊള്ളും എന്ന ധാരണയാണ്‌ ഭരണാധികാരികൾക്കുള്ളത്‌. അക്രഡിറ്റേഷൻ സമ്പ്രദായം ഒന്നു കൊണ്ടു മാത്രം ഗുണനിലവാരം ഉയർന്ന അനുഭവം ലോകത്തൊരിടത്തും ഉണ്ടായിട്ടില്ല എന്നത്‌ അവരെ അലോസരപ്പെടുത്തുന്നില്ല. ലോക ജനതയുടെ ആറിലൊന്ന്‌ വരുന്ന ഇന്ത്യൻ ജനത നേരിടുന്ന നിരവധി പ്രശ്‌നങ്ങൾക്ക്‌ പരിഹാരം നിർദ്ദേശിക്കുകയും അവയെ പ്രാവർത്തികമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിന്‌ വൈജ്ഞാനിക രംഗത്ത്‌ എല്ലാ മേഖലകളിലും ഏറ്റവും ഉയർന്ന നിലവാരമുള്ള വിദഗ്‌ധരെ ഇന്ന്‌ ആവശ്യമുണ്ട്‌. കമ്പോളാധിഷ്‌ഠിതമായ വിഭ്യാഭ്യാസ മേഖലക്ക്‌ അത്തരം വിദ്‌ഗ്‌ധരെ സൃഷ്‌ടിക്കാനുള്ള കഴിവോ താൽപര്യമോ ഉണ്ടാകില്ല. ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസത്തെ പൊതു സ്വത്താക്കി മാറ്റുകയും അതിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം സർക്കാർ ഏറ്റെടുക്കുകയും ചെയ്യാതെ രാഷ്‌ട്ര നിർമ്മാണത്തിന്‌ ആവശ്യമായ തോതിൽ ഗുണനിലവാരമുള്ള ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസം വളർത്താൻ ആവില്ല. വളർന്നു വരുന്ന സ്വകാര്യ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ സമൂഹത്തിന്റെ പൊതു താൽപര്യങ്ങളും ലക്ഷ്യങ്ങളും നീതിയും ഉറപ്പ്‌ വരുത്തുന്ന വിധത്തിൽ സാമൂഹ്യ നിയന്ത്രണം കൊണ്ടു വരേണ്ടി വരും. ശാസ്‌ത്രബോധവും സാമൂഹ്യ പ്രതിബദ്ധതയും ജനാധിപത്യ ബോധവുമുള്ള പുതിയ തലമുറ വളർന്നു വരണമെങ്കിൽ അതേ മൂല്യങ്ങൾ വളർത്തിക്കൊണ്ടു വരുന്ന ജനാധിപത്യപരമായ അന്തരീക്ഷം വളർന്നു വരണം. ഇവയെ മുഴുവൻ തല്ലിക്കെടുത്തി ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസം മുഴുവനും കമ്പോള ശക്തികൾക്കും ജാതി - മത -സാമുദായിക ശക്തികൾക്കും തീറെഴുതുകയാണ്‌ ഇന്ന്‌ ഭരണാധികാരികൾ ചെയ്യുന്നത്‌. ഇതിനെതിരായി അക്കാദമിക്ക്‌ സമൂഹവും ജനാധിപത്യ ബോധവുമുള്ള പൊതു സമൂഹവും മുന്നിട്ടിറങ്ങണമെന്ന്‌ കേരള ശാസ്‌ത്രസാഹിത്യ പരിഷത്ത് അൻപതാം വർഷിക സമ്മേളനം ആവശ്യപ്പെടുന്നു.
സ്‌ത്രീകൾക്ക്‌ തൊഴിൽ പരിശീലന കേന്ദ്രങ്ങൾ തുടങ്ങണം കേരളത്തിലെ സ്‌ത്രീകളുടെ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ച്‌ കേരള ശാസ്‌ത്രസാഹിത്യ പരിഷത്ത് നടത്തിയ കേരള സ്‌ത്രീ എങ്ങനെ ജീവിക്കുന്നു ? എങ്ങനെ ചിന്തിക്കുന്നു ? എന്ന പഠനം കാണിക്കുന്നത്‌ സ്ഥിരം തൊഴിൽ ലഭിക്കുന്നത്‌ ഉയർന്ന വിദ്യാഭ്യാസ യോഗ്യതയും തൊഴിൽ നൈപുണികളും നേടിയവർക്ക്‌ തന്നെയാണെന്നാണ്‌. സ്ഥിരം തൊഴിലിന്റെ ഏറ്റവും കൂടിയ ശതമാനം (28.7%) പ്രൊഫഷണൽ ബിരുദധാരികളിലും ഇതിന്റെ കുറഞ്ഞ ശതമാനം (4 മുതൽ 5 വരെ) ഔപചാരിക വിദ്യാഭ്യാസം മുതൽ പ്ലസ്‌ ടു തലം വരെയുള്ള വിദ്യാഭ്യാസം നേടിയവരിലാണ്‌. കേരളത്തിലെ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസ രംഗത്തും ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസ രംഗത്തും സ്‌ത്രീകളുടെ പങ്കാളിത്തം കൂടുതലാണ്‌. എന്നാൽ തൊഴിൽ മേഖലയിൽ ഇത്‌ നാലിലൊന്ന്‌ പോലും ഇല്ല. ഇതിന്‌ കാരണമാവുന്നത്‌ തൊഴിൽ നേടാനാവശ്യമായ നൈപുണികളുടെ അഭാവമാണെന്നാണ്‌ പഠനം വ്യക്തമാക്കുന്നു. കേരള സമ്പദ്‌ വ്യവസ്ഥയിലേക്ക്‌ മുതൽക്കൂട്ടാവാൻ കഴിയുന്ന ഒരു വലിയ തൊഴിൽ ശക്തിയുടെ അസാന്നിദ്ധ്യമാണ്‌ ഇതിലൂടെ സംഭവിക്കുന്നത്‌. ഒപ്പം സ്ഥിര തൊഴിലും സ്ഥിര വരുമാനവും നേടി സാമ്പത്തിക ശാക്തീകരണത്തിലേക്കും സാമൂഹ്യ ശാക്തീകരണത്തിലേക്കും ഉയരാനുള്ള സാധ്യതയും സ്‌ത്രീകൾക്ക്‌ നഷ്‌ടമാവുകയാണ്‌. അതുകൊണ്ട്‌ തൊവിൽ സേനയിൽ സ്‌ത്രീകളുടെ പങ്കാളിത്തം വർദ്ധിപ്പിക്കാൻ ബോധപൂർവ്വമായ ശ്രമങ്ങൾ ഉണ്ടാവണം. ഇത്‌ സാധ്യമാകാൻ സ്‌ത്രീകൾക്കായി സവിശേഷമായ തൊഴിൽ പരിശീലന സംവിധാനങ്ങൾ നിലവിൽ വരേണ്ടതുണ്ട്‌. ഇതോടൊപ്പം നിലവിൽ തൊഴിൽ ചെയ്‌തു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സ്‌ത്രീകളുടെ തൊഴിൽ വൈദഗ്‌ധ്യം മെച്ചപ്പെടുത്താനാവശ്യമായ പരിശീലനങ്ങൾ കാലാനുസൃതമായി നൽകാനും കഴിയണം. ഇത്തരത്തിൽ ആധുനിക സമൂഹത്തിന്റെ തൊഴിൽ ആവശ്യങ്ങൾക്ക്‌ അനുഗുണമാവുന്ന വൈദഗ്‌ധ്യം ലഭ്യമാക്കാൻ സ്‌ത്രീകൾക്കായി തൊഴിൽ പരിശീലന സംവിധാനങ്ങൾ സ്ഥാപിക്കണമെന്ന്‌ കേരള ശാസ്‌ത്രസാഹിത്യ പരിഷത്തിന്റെ അൻപതാം സംസ്ഥാന വാർഷിക സമ്മേളനം കേരളത്തിലെ ഭരണ നേതൃത്വങ്ങളോട്‌ ആവശ്യപ്പെടുന്നു.
കസ്‌തൂരിരംഗൻ സമിതി ശുപാർശകൾ തള്ളിക്കളയുക പശ്ചിമഘട്ട മലനിരകളെ സംരക്ഷിക്കുക പശ്ചിമഘട്ട മലനിരകളെ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള സമഗ്രമായ നിർദ്ദേശങ്ങളാണ്‌ കേന്ദ്രസർക്കാർ നിയോഗിച്ച ഡോ. മാധവഗാഡ്‌ഗിൽ അദ്ധ്യക്ഷനായ പശ്ചിമഘട്ട പാരിസ്ഥിതിക വിദഗ്‌ധ പാനൽ സമർപ്പിച്ചിട്ടുള്ള റിപ്പോർട്ടിൽ അടങ്ങിയിട്ടുള്ളത്‌. പ്രാദേശിക ജനവിഭാഗങ്ങളുടെ പങ്കാളിത്തത്തോടെ പശ്ചിമഘട്ടം സംരക്ഷിക്കണമെന്ന്‌ റിപ്പോർട്ട്‌ പറയുന്നു. ഇതിനായി പശ്ചിമഘട്ടത്തെ മൂന്ന്‌ മേഖലകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇത്തരം മേഖലാവത്‌കരണം ലോകം മുഴുവൻ അംഗീകരിച്ചതുമാണ്‌. വനമേഖലയിലെ തദ്ദേശ സ്വയംഭരണ സ്ഥാപനങ്ങൾ സംരക്ഷണ മേഖലയുടെ അതിരുകൾ ശാസ്‌ത്രീയമായി തിട്ടപ്പെടുത്തുകയും ജനവാസം ഉണ്ടായിട്ടുള്ള മേഖലകളിൽ അതിജീവന കേന്ദ്രീകൃതമായ മൃദുവികസന പ്രവർത്തനങ്ങൾ നടത്തുക തുടങ്ങിയ ഗാഡ്‌ഗിൽ നിർദ്ദേശങ്ങൾ ഏറ്റവും പ്രാധാന്യം അർഹിക്കുന്നവയുമാണ്‌. ഈ നിർദ്ദേശങ്ങൾ പരിസ്ഥിതി ലോല വനമേഖലയിൽ അധിവസിക്കുന്ന ജനങ്ങളുടെ അതിജീവന ആവശ്യങ്ങളോടൊപ്പം അതിനു പുറത്തുള്ള വന ഭാഗത്തെ അഞ്ച്‌ കോടിയിലേറെപ്പേരുടെ കുടിവെള്ളം, കൃഷി, മറ്റ്‌ വികസന ആവശ്യങ്ങൾ എന്നിവ കൂടി തൃപ്‌തിപ്പെടുത്താൻ ഉതകണം എന്ന വിശാലമായ സമീപനമാണ്‌ ഗാഡ്‌ഗിൽ കമ്മിറ്റി മുന്നോട്ട്‌ വെച്ചിട്ടുള്ളത്‌. കേരളത്തെ സംബന്ധിച്ച്‌ ഗാഡ്‌ഗിൽ നിർദ്ദേശിച്ച 1, 2, 3 സോണുകൾ ചേർന്ന്‌ മൊത്തം 28008 ചതുരശ്ര കിലോമീറ്റർ വിസ്‌തൃതിയുള്ള പശ്ചിമഘട്ട പ്രദേശത്തെ മേഖല തിരിച്ച്‌ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള ശുപാർശകളെ ഒന്നാകെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന നിർദ്ദേശങ്ങളാണ്‌ ഇപ്പോൾ ഡോ. കസ്‌തൂരിരംഗൻ അദ്ധ്യക്ഷനായ വിദഗ്‌ധ പാനൽ നൽകിയിട്ടുള്ളത്‌. ഇതിൻ പ്രകാരം 17645 ചതുരശ്ര കിലോമീറ്റർ വനപ്രദേശ സംരക്ഷണ മേഖലയിൽ നിന്ന് പുറത്താകും. വനപ്രദേശത്ത്‌ കർശനമായ നിയന്ത്രണത്തോടെയാണ്‌ വിനാശകരമായ നിർമ്മാണ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ഇതുവരെ നടത്തിയിട്ടുള്ളത്‌. ആ.തിനാൽ 1986 ലെ പരിസ്ഥിതി സംരക്ഷണ നിയമം ഒറു പ്രതിബന്ധമായിക്കാണുന്ന മൂലധന നിക്ഷേപകർ കരുതിയിട്ടുള്ള ഇക്കൂട്ടരെ സഹായിക്കുന്ന വിധത്തിലാണ്‌ കസ്‌തൂരിരംഗൻ പാനൽ അതിന്റെ ശുപാർശകൾ നൽകിയിട്ടുള്ളത്‌. കുടിയേറ്റക്കാരുടെയും ആദിവാസികളുടെയും മറപിടിച്ച്‌ പുത്തൻ വികസന രൂപങ്ങളായ ഗ്രീൻഫീൽഡ്‌ എയർപോർട്ട്‌, ടൂറിസ്റ്റ്‌ റിസോർട്ടുകൾ എന്നിവയ്‌ക്കായി പശ്ചിമഘട്ട മേഖല തുറന്ന്‌ കൊടുക്കാനുള്ള ശ്രമമാണ്‌ ഈ ശുപാർശകൾ എന്ന്‌ കരുതേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇന്നത്തെ സാഹചര്യത്തിൽ നിയമപരമായി അസാദ്ധ്യമായ കയ്യേറ്റങ്ങൾക്ക്‌ പോലും നിയമ സാധ്യത നൽകുന്ന സമീപനവും കസ്‌തൂരി രംഗൻ റിപ്പോർട്ടിലുണ്ട്‌. ഉദാഹരണമായി ദുർബല നൈസർഗ്ഗിക വനമേഖലകളിൽ 2.2 ലക്ഷം ചതുരശ്ര അടി വിസ്‌തൃതിയുള്ള റിസോർട്ടുകൾ നിർമ്മിക്കാനുള്ള അനുമതി പാനൽ നൽകുന്നു.അതേസമയം അത്തരം റിസോർട്ടുകളുടെ എണ്ണം സംബന്ധിച്ച ഒരു പരിധിയും നിശ്ചയിച്ചിട്ടില്ല. പരിസ്ഥിതി ദുരബല മേഖലയിൽ ജലവൈദ്യുതി നിലയങ്ങളും ചില പ്രത്യേക വിഭാഗം വ്യവസായ ശാലകളും അനുവദിക്കാൻ ശുപാർശ ചെയ്യുന്നു. ഹരിത പദ്ധതികൾ ഒരു ഭാഗത്ത്‌, അതിൽ നിന്നുത്‌പാദിപ്പിക്കുന്ന അസംസ്‌കൃത വർദ്ധനവിനും വ്യവസായശാലകൾ, പാർപ്പിടങ്ങൾ, റിസോർട്ടുകൾ എന്നിവ മറുഭാഗത്ത്‌ ഇവയെല്ലാം കേന്ദ്രീകരിച്ച്‌ നടത്താവുന്ന ടൂരിസ വ്യവസായവും കൂടി ഉൾപ്പെടുന്ന വികസന പ്രവർത്തനമാണ്‌ അതീവ ദുർബല വന മേഖലയിൽ അനുവദിക്കണമെന്ന്‌ പാനൽ നിർദ്ദേശിക്കുന്നത്‌. വന മേഖലയിലും വനമേഖലയോട്‌ ചേർന്ന്‌ ഇന്ന്‌ അധിവസിക്കുന്ന ജനവിഭാഗങ്ങൾക്കനുവദിച്ച വനാവകാശത്തിന്റെ നിയമത്തിന്റെ പഴുതിനുള്ളിലാണ്‌ മേൽപ്പറഞ്ഞ ഓരോ നിർദ്ദേശവും ഡോ. കസ്‌തൂരിരംഗൻ മുന്നോട്ട്‌ വെച്ചത്‌. കസ്‌തൂരിരംഗൻ റിപ്പോർട്ട്‌ അംഗീകരിച്ച്‌ നടപ്പാക്കപ്പെട്ടാൽ കേരളത്തിലവശേഷിക്കുന്ന വനസമ്പത്തും വന്യജീവി സമ്പത്തും പാരിസ്ഥിതിക സേവനങ്ങളും നാശോന്മുഖമാകാൻ ഇടവരും എന്നത്‌ വ്യക്തമാണ്‌. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ കസ്‌തൂരിരംഗൻ റിപ്പോർട്ട്‌ തള്ളിക്കളയണമെന്നും മാധവഗാഡ്‌ഗിൽ കമ്മിറ്റി റിപ്പോർട്ടിലെ പശ്ചിമഘട്ട സംരക്ഷണത്തിന്‌ സഹായകമായ നിർദ്ദേശങ്ങൾ വിപുലമായ ജനകീയ ചർച്ചകൾക്ക്‌ വിധേയമാക്കി ജനാധിപത്യപരമായി നടപ്പിലാക്കണമെന്നും അൻപതാം വാർഷിക സമ്മേളനം കേന്ദ്ര സർക്കാറിനോട്‌ ആവശ്യപ്പെടുന്നു
സുവർണ ജൂബിലി സമ്മേളന പ്രഖ്യാപനം കേരള ശാസ്‌ത്രസാഹിത്യ പരിഷത്ത് അതിന്റെ പിറന്ന മണ്ണിൽ നിന്ന് ഒരിക്കൽക്കൂടി പ്രവർത്തന ഊർജ്ജം ആവാഹിച്ചെടുത്ത അൻപതാം വാർഷിക സമ്മേളനം സമാപിക്കുകയാണ്‌. ഒരു ജനകീയ ശാസ്‌ത്ര പ്രസ്ഥാനമായ ഈ സംഘടന `ശാസ്‌ത്രം സാമൂഹ്യ വിപ്ലവത്തിന്‌' എന്ന അതിന്റെ മുദ്രാവാക്യത്തിലൂടെ, സമൂഹം ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്ന കടമകളും ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളും അതിന്റെ സമകാലീന പ്രസക്തിയും കൂടുതൽ തെളിമയോടെ മനസ്സിലാക്കുന്നു. മാനവരാശി കടുത്ത വെല്ലുവിളികൾ നേരിട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഒടുങ്ങാത്ത ഉപഭോഗത്വര വളർത്തി മനുഷ്യരാശിയുടെ നിലനിൽപ്പിനാധാരമായ പ്രകൃതി വിഭവങ്ങളെ അമിതലാഭത്തിനായി ചോർത്തിയെടുക്കുന്നു. നാളത്തെ തലമുറകൾക്കു കൂടി അവകാശപ്പെട്ട ഈ മണ്ണും വെള്ളവും വായുവും മലീമസമാക്കപ്പെടുന്നു. ഒരു ചെറുന്യൂനപക്ഷത്തിന്‌ സുഖഭോഗങ്ങളൊരുക്കുന്നതിന്‌, ഈ ഭൂമിയേയും, മാനവ സംസ്‌കാരത്തേയും മാറ്റി എടുക്കുവാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ ശക്തിയാർജ്ജിച്ചിരിക്കുന്നു. നവഉദാരീകരണ വ്യവസ്ഥ നടത്തുന്ന ഈ തേർവാഴ്‌ച തടയാൻ, യുക്തിബോധവും ശാസ്‌ത്രബോധവും സമൂഹത്തിന്റെ സാമാന്യബോധത്തിലേക്ക്‌ ഉൾച്ചേർക്കുക എന്ന സവിശേഷമായ ഉത്തരവാദിത്തവും ഈ സംഘടന തിരിച്ചറിയുന്നു. മാനവരാശിയുടെ അറിവിന്റെ സഞ്ചയമായ ശാസ്‌ത്രവും അതിന്റെ പ്രയോഗരൂപങ്ങളായ സാങ്കേതിക വിദ്യകളും ബഹുഭൂരിപക്ഷം വരുന്ന സാധാരണ ജനങ്ങളുടെ മോചനത്തിനുള്ള സമരായുധമാക്കി മാറ്റുക എന്ന അതിന്റെ മൗലികമായ കടമയെ, കൂടുതൽ മുറുകെ പിടിച്ചുകൊണ്ട്‌, അതിനു വേണ്ടിയുള്ള പ്രവർത്തനങ്ങൾ സംഘടനക്കുള്ളിലും സമൂഹത്തിലും പതിന്മടങ്ങ്‌ ശക്തിയോടെ ഏറ്റെടുക്കമെന്ന്‌ ശാസ്‌ത്രസാഹിത്യ പരിഷത്തിന്റെ സുവർണ ജൂബിലി സമ്മേളനം ഒറ്റക്കെട്ടായി പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു.
അമ്പതാം സംസ്ഥാന വാർഷികം അംഗീകരിച്ച പ്രമേയങ്ങൾ കൂടങ്കുളം : സുപ്രീംകോടതി വിധി പുനഃപരിശോധിക്കണം
കൂടങ്കുളം ആണവനിലയത്തിന്റെ പ്രവർത്തനം ചില ഉപാധികൾക്കു വിധേയമായി തുടങ്ങാം എന്ന സുപ്രീംകോടതി വിധി അതു സംബന്ധിച്ച വിവരങ്ങൾ പൂർണമായി വിലയിരുത്താതെയുള്ളതും ദൗർഭാഗ്യകരവുമാണ്‌ എന്ന്‌ ശാസ്‌ത്രസാഹിത്യ പരിഷത്ത് കരുതുന്നു. ബഹുമാനപ്പെട്ട സുപ്രീംകോടതിയെക്കൊണ്ട്‌ അതു പുനഃപരിശോധിക്കുന്നതിനുള്ള നടപടികൾ ഉണ്ടാകുമെന്ന്‌ പരിഷത്ത് പ്രഥീക്ഷിക്കുന്നു. അതിന്‌ എല്ലാ വിധ പിന്തുണയും വാഗ്‌ദാനം ചെയ്യുന്നു. `ജനങ്ങളുടെ സുരക്ഷയാണ്‌ അവിടെ ചെലവാക്കിക്കഴിഞ്ഞ പണത്തേക്കാൾ പ്രധാനം' എന്ന സുപ്രധാന നിരീക്ഷണം നടത്തിയ സുപ്രീംകോടതി, പക്ഷെ. ആ നിലയത്തിന്റെ സുരക്ഷയെ ഗുരുതരമായി ബാധിക്കാനിടയുള്ള ചില സമീപകാല വെളിപ്പെടുത്തലുകൾ കണക്കിലെടുത്തിട്ടില്ല, അതിനുള്ള അവസരം കോടതിക്കു കിട്ടിയില്ല, എന്നാണു കാണുന്നത്‌. ഈ നിലയത്തിനു വേണ്ട റിയാക്‌ടറിന്റെ ചില സുപ്രധാന ഘടകങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചു നൽകിയ റഷ്യൻ കമ്പനിയുടെ മേധാവിയെ ഗുണനിലവാരം കുറഞ്ഞ മെഷീൻ ഘടകങ്ങളും മെറ്റീരിയലുകളും മനഃപൂർവ്വം വാങ്ങി നൽകിയ അഴിമതിക്കുറ്റത്തിന്‌ റഷ്യയിൽ അറസ്റ്റ്‌ ചെയ്‌തിരിക്കുന്നു എന്ന വാർത്തയാണിത്‌. ആ കമ്പനി സപ്ലൈ ചെയ്‌ത ഘടകങ്ങളുൾപ്പെട്ട റിയാക്‌ടറുകൾ ചൈനയിലും ഇറാനിലും പുനഃപരിശോധനയ്‌ക്ക്‌ വിധേയമാക്കപ്പെട്ടുക്കൊണ്ടിരിക്കയാണ്‌. പക്ഷെ ഇതൊന്നും `നമ്മെ ബാധിക്കില്ല' എന്ന തികച്ചും നിരുത്തരവാദപരമായ നിലപാടാണ്‌ ഇന്ത്യൻ ആണവ അധികാരികൾ കൈക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്‌. അതുപോലെ തന്നെ റഷ്യൻ നിർമ്മിത റിയാക്‌ടറുകളുടെ ചില കൺട്രോൾ വാൽവുകളിലും തകരാറുകൾ ഇതിനകം തന്നെ ദൃശ്യമായിട്ടുണ്ട്‌. ഇതു മറച്ചുവെച്ചു കൊണ്ട്‌, അല്ലെങ്കിൽ പൂർണമായി പരിഹരിക്കാതെ ഏതുവിധേനയെങ്കിലും റിയാക്‌ടർ `ഉദ്‌ഘാടനം' ചെയ്യാനുള്ള വ്യഗ്രത അത്യന്തം ഉത്‌കണ്‌ഠാജനകമാണ്‌. എന്തെന്നാൽ ഒരിക്കൽ പ്രവർത്തനം തുടങ്ങിയാൽ ഇവയെല്ലാം റേഡിയോ ആക്‌റ്റീവ്‌ ആകുകയും പിന്നീടുള്ള ഇടപെടൽ അത്യന്തം ദുഷ്‌കമാകുകയും ചെയ്യും. ബഹുമാനപ്പെട്ട സുപ്രീംകോടതി തന്നെ നിഷ്‌കർഷിച്ചിട്ടുള്ള മറ്റൊരു പ്രശ്‌നം പ്രവർത്തനം കഴിഞ്ഞ ന്യൂക്ലിയർ ഇന്ധനം റിയാക്‌ടർ പരിസരത്തു സൂക്ഷിക്കാതെ യുക്തമായ വിധത്തിൽ നിർമാർജ്ജനം ചെയ്യണമെന്നാണ്‌. ആണവ റിയാക്‌ടറുകൾ പ്രവർത്തനം തുടങ്ങി അരനൂറ്റാണ്ടിലേറെക്കഴിഞ്ഞിട്ടും ലോകത്തൊരിടത്തും ആണവ ഇന്ധനാവശിഷ്‌ടങ്ങൾ തൃപ്‌തികരമായി മറവു ചെയ്യാനുള്ള സംവിധാനം ഇതുവരെ ഉണ്ടായിട്ടില്ല എന്നതുമാണ്‌ വാസ്‌തവം. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ കോടതിയുടെ നിർദ്ദേശം ഏതുവിധത്തിലാണ്‌ പാലിക്കപ്പെടുക എന്നത്‌ സംശയകരമാണ്‌. കോടതിയെ ബോധിപ്പിക്കാനായി എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ ചെയ്‌ത്‌ റിയാക്‌ടർ കമ്മീഷൻ ചെയ്‌ത്‌ സംഗതികൾ തിരിച്ചു പോകാനാവാത്ത നിലയിലാക്കിത്തീർക്കാനാണ്‌ സാധ്യത. ഇത്‌ ജനസുരക്ഷയെപ്പറ്റി നേരത്തെ സുപ്രീകോടതി പ്രകടിപ്പിച്ച ഉത്‌കണ്‌ഠയക്കു നിരക്കാത്തതാണെന്നും റിയാക്‌ടർ സുരക്ഷയെ ബാധിക്കുന്ന പുതിയ വെളിപ്പെടുത്തലുകളുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ പ്രസ്‌തുതവിധി പുനഃപരിശോധിക്കപ്പെടുന്നതിനായി നടത്തുന്ന പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക്‌ കേരള ശാസ്‌ത്രസാഹിത്യ പരിഷത്ത് എല്ലാ വിധ പിന്തുണയും ഈ സമ്മേളനം പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു
സംഘടനാരേഖ
കേരള ശാസ്‌ത്രസാഹിത്യ പരിഷത്ത് അതിന്റെ വളർച്ചയുടെ അൻപതുവർഷം പിന്നിടുകയാണ്‌. ലോകശ്രദ്ധയാകർഷിച്ച ഒരു ജനകീയ ശാസ്‌ത്ര പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ ഭാവി പരിപ്രേക്ഷ്യമെന്തായിരിക്കുമെന്നത്‌ ഏറെ കൗതുകമുണർത്തുന്ന വിഷയമായിരിക്കും. ശാസ്‌ത്രത്തിന്റെയും ജനാധിപത്യ സമൂഹത്തിന്റെയും ഭാവിയെക്കുറിച്ച്‌ ഉൽക്കണ്‌ഠയുള്ളവർ വളരെ ആകാംക്ഷയോടെ കാത്തിരിക്കുന്ന വിഷയവുമാകും അത്‌. കഴിഞ്ഞ അൻപതു വർഷക്കാലം കേരള സമൂഹത്തിലും ഇന്ത്യയിലും ലോകത്തിലുമുണ്ടായ മാറ്റങ്ങളോടും അവയുടെ ഫലമായി ഉയർത്തപ്പെട്ട ശാസ്‌ത്രസാങ്കേതിക പ്രശ്‌നങ്ങളോടും സഗൗരവം പ്രതികരിച്ചുപോന്ന സംഘടനയാണ്‌ പരിഷത്ത്. ഇത്‌ ഏറെ അനുഭവങ്ങൾ പരിഷത്തിന്‌ നൽകിയിട്ടുണ്ട്‌. പരിഷത്തിന്റെ ഉൾക്കാഴ്‌ചകളെ കരുപ്പിടിപ്പിക്കുന്നതിൽ ഇവ പ്രധാനപ്പെട്ട പങ്കുവഹിച്ചിട്ടുമുണ്ട്‌. പരിഷത്തിന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ മൊത്തത്തിൽ അവലോകനം ചെയ്യുമ്പോൾ എത്തിച്ചേരുന്ന തിരിച്ചറിവുകൾ പ്രധാനമാണ്‌. പരിഷത്ത് ഇടപെട്ടുപോന്ന പരിസ്ഥിതി, ആരോഗ്യം, വിദ്യാഭ്യാസം, സാങ്കേതികവിദ്യകൾ, ജെൻഡർ വികസനം മുതലായ പ്രശ്‌നങ്ങൾ ഇന്ന്‌ പൊതു സമൂഹത്തിൽ നടക്കുന്ന ചർച്ചകളുടെ കേന്ദ്രസ്ഥാനത്തു വന്നിരിക്കയാണ്‌. പരിഷത്തല്ലാത്ത നിരവധി സംഘടനകളും രാഷ്ട്രീയപാർട്ടികൾ പോലും ഇതേ പ്രശ്‌നങ്ങളിൽ സ്വന്തം നിലപാടുകൾ പ്രഖ്യാപിച്ചു രംഗത്തുണ്ട്‌. അവയിൽ ചില സംഘടനകൾ പരിഷത്തിന്റെ നിലപാടുകളെ ശക്തമായി വിമർശിക്കുകയും നമ്മുടെ പ്രസക്തിയെ തന്നെ നിരാകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവയാണ്‌. നമ്മുടെ നിലപാടുകളെ വികലമായവതരിപ്പിക്കുകയും വളച്ചൊടിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവർ നിരവധിയാണ്‌. രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടിയുടെ വാലായി പരിഷത്തിനെ കരുതുന്നവരും ധാരാളമുണ്ട്‌. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ പരിഷത്തിന്റെ നിലപാടുകളുടെ ശാസ്‌ത്രീയ അടിത്തറ വ്യക്തമായി പ്രഖ്യാപിക്കേണ്ടത്‌ ആവശ്യമാണ്‌. ഇരുപത്തൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആദ്യ ദശകത്തിൽ നമ്മുടെ സാമൂഹ്യ രാഷ്ട്രീയാന്തരീക്ഷത്തിൽ പല പ്രധാന മാറ്റങ്ങളും ഉണ്ടായി. മതനിരപേക്ഷത, ജനാധിപത്യം, ശാസ്‌ത്രബോധം, സ്വാശ്രയത്വത്തിലധിഷ്‌ഠിതമായ വികസനം തുടങ്ങിയ ആശയങ്ങൾക്ക്‌ സമൂഹത്തിൽ പൊതുവായ അംഗീകാരമുണ്ടായിരുന്ന സാഹചര്യത്തിലാണ്‌ ശാസ്‌ത്രസാഹിത്യ പരിഷത്ത് വളർന്നുവന്നത്‌. ഈ ആശയങ്ങളും സമത്വത്തിലും സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലുമധിഷ്‌ഠിതമായ പുതിയ സമൂഹത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ധാരണകളും `ശാസ്‌ത്രം സാമൂഹ്യവിപ്ലവത്തിന്‌' എന്ന മുദ്രാവാക്യത്തിലേയ്‌ക്ക്‌ നമ്മെ നയിച്ചു. സാമൂഹ്യ പരിവർത്തനത്തിനുവേണ്ടി പോരാടുന്നവരുടെ പടവാളായി ശാസ്‌ത്രത്തിന്‌ മാറാൻ കഴിയുമെന്ന നിരീക്ഷണം ഈ മുദ്രാവാക്യത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന ശിലയായിരുന്നു. ഇന്നും ഈ മുദ്രാവാക്യത്തിന്റെ പ്രസക്തിയിൽ മാറ്റം ഉണ്ടായിട്ടില്ല. എന്നാൽ, അതു പ്രയോഗിക്കേണ്ട വസ്‌തുനിഷ്‌ഠ സാഹചര്യങ്ങളിൽ മാറ്റം സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു. സമത്വത്തിലും സാഹോദര്യത്തിലും അധിഷ്‌ഠിതമായ രാഷ്ട്രങ്ങൾക്കേറ്റ തിരിച്ചടിയാണ്‌ ഈ മാറ്റങ്ങളിൽ ഒന്നാമത്തേത്‌. ഈ തിരിച്ചടി സ്വതന്ത്രവാണിജ്യത്തിലും സാമ്പത്തിക ഉദാരവൽക്കരണത്തിലും ഭരണകൂടത്തിന്റെ സാമ്പത്തിക നിയന്ത്രണങ്ങളിലുള്ള അയവിലും കേന്ദ്രീകരിക്കുന്ന നവലിബറൽ വ്യവസ്ഥയെ ശക്തിപ്പെടുത്തി. നവലിബറൽ ശക്തികൾ അഴിച്ചുവിട്ട ശക്തമായ ആശയ സമരം ഉദാരവൽക്കരണ നയങ്ങൾക്കും അവ സൃഷ്ടിക്കുന്ന കമ്പോള സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയ്‌ക്കും ബദലുകളില്ല എന്ന ധാരണയെയും ശക്തിപ്പെടുത്തി. ഉദാരവൽക്കരണത്തോടുള്ള പ്രതികരണങ്ങളാകട്ടെ പ്രാദേശിക സങ്കുചിത വാദത്തിനെയും മതജാതി വംശീയ രൂപങ്ങളെയും ആശ്രയിക്കുന്ന സ്ഥിതിയും ഉണ്ടായി. ഇതിന്റെ ഫലമായി `പാശ്ചാത്യ'കൊളോണിയൽ അധിനിവേശത്തിനുള്ള ബദൽ ശക്തികൾ ജാതിമത സ്വത്വങ്ങളാണ്‌ എന്ന ആശയം ശക്തിപ്പെട്ടു. ഈ രണ്ടു ശക്തികളും പരസ്‌പരം മല്ലടിച്ചുവെങ്കിലും മതനിരപേക്ഷത, ജനാധിപത്യം, സാമൂഹ്യനീതി, സമത്വം തുടങ്ങിയ ആശയങ്ങൾക്കെതിരെ ഇവർ ഒന്നിച്ചു നിന്നു. നവലിബറലിസത്തിന്റെ വക്താക്കളായ മൂലധന ശക്തികൾക്ക്‌ സാമുദായികതയെ ഉൾക്കൊള്ളാനും സാമുദായിക ശക്തികൾക്ക്‌ മൂലധനവ്യവസ്ഥയെ ഉൾക്കൊള്ളാനും പ്രയാസമുണ്ടായില്ല. ശാസ്‌ത്രസാഹിത്യ പരിഷത്തും മറ്റും മുന്നോട്ടുവെയ്‌ക്കുന്ന സാമൂഹ്യ പരിവർത്തനത്തിന്റെ ആശയങ്ങളും പ്രവർത്തനങ്ങളുമാണ്‌ ഇരുകൂട്ടരെയും അലോസരപ്പെടുത്തുന്നത്‌. ശാസ്‌ത്രസാഹിത്യ പരിഷത്തിനെതിരെ ഇന്നു നടക്കുന്ന ആക്രമണത്തിന്റെ പിന്നിലും ഈ നിലപാടുകൾ കാണാം. പരിഷത്ത് പ്രവർത്തനങ്ങൾ നടത്തുന്ന വസ്‌തുനിഷ്‌ഠസാഹചര്യങ്ങൾ നവലിബറലിസവും ജാതിമത സാമുദായിക ശക്തികളും ചേർന്ന്‌ രൂപപ്പെടുത്തുന്നവയാണ്‌. ശാസ്‌ത്രബോധത്തിനും സമൂഹസങ്കൽപ്പത്തിനും ജനാധിപത്യത്തിനും പകരം വൈകാരികതയും വ്യക്തിനിഷ്‌ഠതയും സ്വത്വരാഷ്ട്രീയവും സ്ഥാനം പിടിക്കുന്നു. കേരള സമൂഹത്തിലും രാഷ്‌ട്രീയത്തിലും വ്യക്തമായ വലതുപക്ഷവൽക്കരണം നടക്കുകയാണ്‌. കപടശാസ്‌ത്ര സിദ്ധാന്തങ്ങൾക്കും ശാസ്‌ത്രവിരുദ്ധവാദങ്ങൾക്കും മേൽക്കൈ ലഭിക്കുന്നു. യുക്തിപരതയ്‌ക്കും ശാസ്‌ത്രചിന്തയ്‌ക്കും പകരം വിശ്വാസങ്ങൾക്കും യുക്തിരാഹിത്യത്തിനും ആധിപത്യം കിട്ടുന്നു. കമ്പോള - ധനമൂലധന ശക്തികളുടെ ആധിപത്യം ധനസമ്പാദനത്തെ പ്രധാന ലക്ഷ്യമാക്കുന്നു. ധനസമ്പാദനം ജീവിതത്തെയും സംസ്‌കാരത്തെയും ക്രമപ്പെടുത്തുന്നു. ഇതിന്റെ ഫലമായി തകരുന്നത്‌ യുക്തിപരതയാണ്‌; ശാസ്‌ത്രീയമായ വിമർശനാത്മക അവബോധമാണ്‌. ഒപ്പം ജന ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച്‌ കാലാകാലങ്ങളായി മനുഷ്യർ വളർത്തിയ ലക്ഷ്യങ്ങളും മൂല്യസംഹിതകളുമാണ്‌. ഇവയുടെ സംരക്ഷണത്തിനും വികാസത്തിനും വേണ്ടി പോരാടുക ഇന്ന്‌ ജനകീയശാസ്‌ത്രപ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ കടമയാണ്‌. ഈ പോരാട്ടത്തിന്റെ പ്രധാന അംശം ശാസ്‌ത്രം ജനതയുടെ സാമാന്യബോധമായി മാറുക എന്നതാണ്‌. ശാസ്‌ത്രത്തിന്റെ കണ്ടുപിടുത്തങ്ങളും സിദ്ധാന്തങ്ങളും പ്രപഞ്ചത്തെയും ജീവനെയും മനുഷ്യസമൂഹത്തെയും സംബന്ധിച്ച നമ്മുടെ അവബോധത്തെ വൻതോതിൽ വർധിപ്പിച്ചു എന്ന തിരിച്ചറിവ്‌, മനുഷ്യരുടെ ജീവിതോപാധികളുടെ ഉൽപ്പാദനത്തിൽ ശാസ്‌ത്രസാങ്കേതിക വിദ്യകൾക്കുള്ള പ്രാധാന്യത്തെ സംബന്ധിച്ച അവബോധം, ഉൽപ്പാദനത്തിലും വിനിമയത്തിലും ജീവിതോപാധികളിലും ശാസ്‌ത്ര സാങ്കേതികവിദ്യകളുടെ ഉപയോഗത്തെ വിമർശനപരമായി വിലയിരുത്താനും അവ സൃഷ്ടിക്കുന്ന പ്രശ്‌നങ്ങൾക്കും പൊരുത്തക്കേടുകൾക്കും യുക്തിസഹമായ പരിഹാരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുമുള്ള കഴിവ്‌, പ്രകൃതിയും മനുഷ്യനും തമ്മിലുള്ള പാരസ്‌പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അവബോധവും ഉൽപ്പാദനത്തിന്റെയും ജീവിതോപാധികളുടെയും നിലനിൽപ്പിലും വികാസത്തിലും പരിസ്ഥിതിസന്തുലനത്തിന്റെ തിരിച്ചറിവ്‌ തുടങ്ങിയവ സാമാന്യബോധത്തിന്റെ വളർച്ചയിൽ പ്രധാനമാണ്‌. സാമാന്യബോധത്തിന്റെ വളർച്ചയിൽ ശാസ്‌ത്രജ്ഞർക്കും സാങ്കേതികവിദഗ്‌ധർക്കും പ്രാധാന പങ്കുണ്ട്‌. ഇന്നത്തെ സാഹചര്യങ്ങളിൽ ശാസ്‌ത്രജ്ഞരുടെയും സാങ്കേതികവിദഗ്‌ധരുടെയും തൊഴിലും അവരുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ സ്വഭാവവും നിർണയിക്കുന്നത്‌ മൂലധനശക്തികളാണെന്ന്‌ നാമോർക്കേണ്ടതാണ്‌. അതിന്റെ പരിമിതികൾ അവർക്കുണ്ടാകും. ശാസ്‌ത്രബോധവും സമൂഹത്തിൽ ആഴത്തിൽ വേരുകളുമുള്ള ജനകീയ ശാസ്‌ത്രപ്രവർത്തകർക്കാണ്‌ അവരുടെ സർഗാത്മകതയെയും കാര്യശേഷിയെയും പ്രയോജനപ്പെടുത്താൻ കഴിയുക. ശാസ്‌ത്രജ്ഞരിൽ നിന്നും അല്ലാത്തവരിൽ നിന്നും രൂപപ്പെട്ടു വരുന്ന ജനകീയ ശാസ്‌ത്ര പ്രവർത്തകരുടെ നിരയ്‌ക്കാണ്‌ ശാസ്‌ത്രത്തെ ജനങ്ങളുടെ സാമാന്യബോധവും പ്രയോഗരൂപവുമാക്കി മാറ്റാൻ കഴിയുക. ശാസ്‌ത്രത്തെ സാമൂഹ്യജ്ഞാനമാക്കി മാറ്റാൻ കഴിയുന്ന സാഹചര്യങ്ങൾ ഇന്നു വളർന്നുവരുന്നുണ്ടെന്നും നാമോർക്കേണ്ടതാണ്‌. ആഗോള വൽക്കരണത്തിനായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്ന വിവര വിനിമയ സാങ്കേതികവിദ്യ തന്നെ ശാസ്‌ത്രത്തിന്റെ ജനാധിപത്യവൽക്കരണത്തിനുള്ള സാധ്യതകളും തുറക്കുന്നു. ജനകീയ ശാസ്‌ത്രപ്രവർത്തകരുടെ പൊതു കർമ്മ പരിപാടി എന്താകണം? ശാസ്‌ത്രപ്രചരണം എന്ന ജനകീയ ശാസ്‌ത്രപ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ മൗലിക ധർമം തുടരണം. ശാസ്‌ത്രപ്രചരണത്തിന്റെ ലക്ഷ്യം ഇന്ന്‌ കേവലമായ ശാസ്‌ത്രബോധനമല്ല. ശാസ്‌ത്രത്തെ ജനങ്ങളുടെ സാമാന്യബോധമാക്കി മാറ്റുക എന്നതാണ്‌. ഇന്ന്‌ ജനങ്ങൾ നേരിടുന്ന പ്രശ്‌നങ്ങളുടെ ഉറവിടങ്ങൾ കാര്യകാരണസഹിതം യുക്തിസഹമായി അവതരിപ്പിക്കുക, പ്രശ്‌നങ്ങളുടെ പരിഹാരങ്ങൾ യുക്തിസഹമായി കണ്ടെത്താവുന്നതാണെന്ന ബോധ്യവും ആത്മവിശ്വാസവും സൃഷ്ടിക്കുക, എന്നിവ ഇതിന്റെ ഭാഗമാണ്‌. യുക്തിപരത ജനങ്ങളുടെ നിത്യജീവിത പ്രവർത്തനത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്‌. അതിനെ ശാസ്‌ത്രജ്ഞാനവും പ്രശ്‌ന പരിഹാര രൂപങ്ങളും വഴി വികസിപ്പിക്കുകയാണ്‌ ശാസ്‌ത്രപ്രചരണത്തിന്റെ പ്രധാന രൂപം. ജനങ്ങളുടെ നിത്യജീവിത പ്രശ്‌നങ്ങളിൽ ബോധപൂർവമായ ഇടപെടലുകളിലൂടെയാണ്‌ ശാസ്‌ത്രം ജനങ്ങളുടെ സാമാന്യബോധമായി വികസിക്കുക. അതിനാവശ്യമായ സംവേദന പ്രചരണോപാധികൾ വളർന്നു വരേണ്ടത്‌ ആവശ്യമാണ്‌. പ്രശ്‌നപരിഹാരമാർഗങ്ങൾ സാങ്കേതികവും സാമൂഹ്യവുമാണ്‌. സാങ്കേതികവിദ്യകൾ ജനങ്ങളുടെ ഉൽപ്പാദനക്ഷമതയുടെ വികാസത്തിന്റെ അനിവാര്യഘടകങ്ങളാണ്‌. പക്ഷേ അവയുടെ ഉപയോഗം ഉൽപ്പാദനത്തിന്റെ വികാസത്തിന്റെ തലത്തെയും പ്രകൃതിയും മനുഷ്യനും തമ്മിലുള്ള പാരസ്‌പര്യത്തിന്റെ വികാസത്തിന്റെ തലത്തെയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കും. സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ ഉപയോഗം ശാസ്‌ത്രീയമായി സ്വീകാര്യമാണോ എന്നതിനോടൊപ്പം സാമൂഹ്യമായി സ്വീകാര്യമാണോ എന്നതും പ്രസക്തമാണ്‌. പാരിസ്ഥിതിക സന്തുലാവസ്ഥയും അതിജീവനത്തിന്റെ സുസ്ഥിരതയും നശിപ്പിക്കുന്ന സാങ്കേതികവിദ്യകൾ ശാസ്‌ത്രീയമായി സ്വീകാര്യമാണെങ്കിൽപ്പോലും സാമൂഹ്യമായി സ്വീകാര്യമാകണമെന്നില്ല. ഉൽപ്പന്ന പേറ്റന്റിനെയും പ്രക്രിയാ പേറ്റന്റിന്റെയും സംബന്ധിച്ച തർക്കവും ഉദാഹരണമാണ്‌. അതുകൊണ്ട്‌ സാങ്കേതികവിദ്യകളുടെ വിനിയോഗം ശാസ്‌ത്രീയവും സാമൂഹ്യവുമായ അംഗീകാരം നേടുക എന്നത്‌ നമ്മുടെ ഉൽപ്പാദന പ്രക്രിയയുടെ വികാസത്തിന്‌ അവശ്യഘടകമാണ്‌. ശാസ്‌ത്രം സാമാന്യബോധമായി തീരുന്നത്‌ ശാസ്‌ത്രം സാമൂഹ്യ ജ്ഞാനരൂപമായി മാറുന്നതോടെയാണ്‌. വിദ്യാഭ്യാസക്രമത്തിന്‌ ഇതിൽ വലിയ പങ്കുണ്ട്‌. കൂടുതൽ കുട്ടികൾ സയൻസ്‌ പഠിക്കുന്നതുകൊണ്ടോ വിവിധ എൻട്രൻസ്‌ പരീക്ഷകൾ വഴി കൂടുതൽ എഞ്ചിനീയറിംഗ്‌ - മെഡിക്കൽ ബിരുദധാരികൾ ഉണ്ടായതുകൊണ്ടോ ശാസ്‌ത്രം സാമൂഹ്യജ്ഞാനമായി മാറുകയില്ല. ഇന്നത്തെ സയൻസ്‌ പഠനം നിലവിലുള്ള തൊഴിൽ വിപണിയിൽ സ്ഥാനം നേടുന്നതിനുള്ള കോച്ചിങ്ങ്‌ മാത്രമാണ്‌. നിർദിഷ്‌ട തൊഴിൽ മേഖലകളിലെ നൈപുണിയ്‌ക്കപ്പുറം നിരീക്ഷണ പരീക്ഷണങ്ങളിലുടെയും യൂക്തിസഹമായ ചിന്തയിലൂടെയും വിമർശനാവബോധത്തിലൂടെയും വളർന്നുവന്ന ശാസ്‌ത്രജ്ഞാനത്തിന്റെ യുക്തി വിദ്യാർഥികളിലെത്തുന്നില്ല. നമ്മുടെ വിദ്യാഭ്യാസത്തിൽ സാമൂഹ്യജ്ഞാനത്തിനും ഭാഷാനൈപുണികൾക്കുമുള്ള അധമസ്ഥാനം സാമൂഹ്യജ്ഞാനമെന്ന നിലയിലുള്ള ശാസ്‌ത്രത്തിന്റെ വികാസത്തിന്‌ പ്രതിബന്ധമാണ്‌. ഏറ്റവും പ്രധാനമായി, സിദ്ധാന്തവും പ്രയോഗവും തമ്മിലുള്ള ഉദ്‌ഗ്രഥനം ശാസ്‌ത്രം സാമാന്യബോധമായി വളരുന്നതിന്‌ അനിവാര്യമാണ്‌. പ്രായോഗികജ്ഞാനമായ എഞ്ചിനീയറിംഗ്‌, മെഡിസിൻ, മാനേജ്‌മെന്റ്‌ മുതലായ മേഖലകൾ പോലും പണ്ഡിതജ്ഞാനമായി വളരുകയും അവയ്‌ക്ക്‌ കൂടുതൽ പാണ്ഡിത്യം നിഷ്‌കർഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതോടെ സിദ്ധാന്തവും പ്രയോഗവും തമ്മിൽ പൂർണമായി വേർതിരിക്കപ്പെടുന്നു. പ്രായോഗികതലത്തിൽ നിൽക്കുന്ന തൊഴിൽ സേനയ്‌ക്ക്‌ അവർ തൊഴിൽ ചെയ്യുന്ന മേഖലകളിൽ ആവശ്യമായ സൈദ്ധാന്തികജ്ഞാനം നിഷേധിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. എഞ്ചിനീയറിംഗ്‌ കോളേജുകളും ഐടിഐ/ പോളിടെക്‌നിക്‌ മേഖലയും തമ്മിലുള്ള ഭിന്നത ഈ കാഴ്‌ചപ്പാടിന്റെ സൃഷ്ടിയാണ്‌. ഈ വേർതിരിവ്‌ ഭൂരിപക്ഷം വരുന്ന തൊഴിൽ സേനയുടെ കഴിവുകളുടെ വികാസത്തെ തടയുകയും അവരെ സൈദ്ധാന്തിക പരിശീലനം സിദ്ധിച്ച മധ്യവർഗ സാങ്കേതിക ``വിദഗ്‌ധ'രുടെ നിയന്ത്രണത്തിനും അടിച്ചമർത്തലിനും വിധേയരാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഓപ്പറേറ്റർമാരും പ്രോഗ്രാമർമാരും തമ്മിൽ ഐടി മേഖലയിൽ നിലനിൽക്കുന്ന ഭിന്നത ഇതിനു സമാനമാണ്‌. ഈ വേർതിരിവുകളെ മറികടക്കുകയും സൈദ്ധാന്തികവും പ്രായോഗികവുമായ നൈപുണികളെ, അതായത്‌ അക്കാദമിക്‌/ തൊഴിൽ വിദ്യാഭ്യാസമേഖലകളെ സംയോജിപ്പിക്കുന്ന വിദ്യാഭ്യാസം ശാസ്‌ത്രത്തെ സാമാന്യബോധമാക്കി മാറ്റുന്നതിന്‌ അനിവാര്യമാണ്‌. ശാസ്‌ത്രീയമായ ജ്ഞാനവും സാങ്കേതിക പരിശീലനവും തമ്മിലുള്ള സമന്വയം ഉൽപ്പാദന പ്രക്രിയയുടെ വികാസത്തിന്‌ അത്യാവശ്യവുമാണ്‌. ശാസ്‌ത്രത്തെ സാമാന്യബോധമാക്കി മാറ്റുന്ന ഏറ്റവും വിപുലമായ മേഖല ആരോഗ്യരംഗമായിരിക്കും. രോഗങ്ങളും രോഗപ്രതിരോധവും മനുഷ്യശരീരത്തിന്റെയും അതുവഴി ജീവന്റെയും കായികക്ഷമതയുടെയും നിലനിൽപ്പിന്‌ അനിവാര്യമായതുകൊണ്ട്‌ എല്ലാ മനുഷ്യരെയും ബാധിക്കുന്ന മേഖലയായി ആരോഗ്യം മാറുന്നു. ഇന്നത്തെ ആരോഗ്യ ചർച്ചകൾ ഔപചാരിക മെഡിക്കൽ മേഖല നേരിടുന്ന പ്രശ്‌നങ്ങൾ, ഔഷധവ്യവസായം സൃഷ്ടിക്കുന്ന പ്രശ്‌നങ്ങൾ തുടങ്ങിയവയെ ആധാരമാക്കിയാണ്‌ നടക്കുന്നത്‌. വിവിധ ആരോഗ്യസമ്പ്രദായങ്ങളും ചികിത്സാരീതികളും തമ്മിലുള്ള സംവാദങ്ങളും ആവശ്യമാണ്‌. വിദ്യാഭ്യാസം മാനസികവും ധൈഷണികവുമായ നൈപുണികളെ വളർത്തുന്നതുപോലെ, ചിന്തിക്കുന്നതിനും പ്രവർത്തിക്കുന്നതിനുമാവശ്യമായ കായിക - മാനസികക്ഷമതയെ വളർത്തുന്നത്‌ ആരോഗ്യ പ്രവർത്തനത്തിന്റെ കടമയാണ്‌. മനുഷ്യശരീരത്തിന്റെ ആന്തരിക ഘടനയും അതും പ്രകൃതിയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധങ്ങളും ആരോഗ്യശാസ്‌ത്രത്തിന്റെ ഭാഗമായി വരും. അതായത്‌ ആരോഗ്യപഠനങ്ങൾ പ്രകൃതിശാസ്‌ത്രത്തിന്റെയും സാമൂഹ്യശാസ്‌ത്രത്തിന്റെയും ചേരുവയിൽ നിന്നാണ്‌ വളർന്നുവരുന്നത്‌. ഇതുകൊണ്ടുതന്നെയാണ്‌ ശാസ്‌ത്രവും കപടശാസ്‌ത്ര രൂപങ്ങളും തമ്മിലുള്ള സംവാദങ്ങളും അവിടെ നടക്കുന്നത്‌. ജനകീയ ശാസ്‌ത്രത്തിന്റെ ആരോഗ്യസങ്കൽപ്പം സ്വന്തം ജീവിതവൃത്തി നടത്തുന്നതിനുള്ള എല്ലാ മനുഷ്യരുടെയും കായികവും മാനസികവുമായ ക്ഷമതയെ പരമാവധി നിലനിർത്തുകയും പോഷിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതാകണം. ഇതിനാവശ്യമായ ജീവശാസ്‌ത്രപരവും പരിസ്ഥിതി ശാസ്‌ത്രപരവുമായ ജ്ഞാനം പ്രായോഗികമായ സാമൂഹ്യജ്ഞാനമാക്കി മാറ്റാൻ കഴിയണം. ഇന്ന്‌ വാണിജ്യാധിഷ്‌ഠിതമായി പ്രവർത്തിക്കുന്ന ആരോഗ്യമേഖല സൃഷ്ടിക്കുന്ന ദുരൂഹതകളെ തകർക്കുന്ന ജനകീയാരോഗ്യ പ്രസ്ഥാനത്തിന്‌ ശാസ്‌ത്രത്തെ സാമാന്യബോധമാക്കി മാറ്റുന്നതിൽ ഏറെ പങ്കുവഹിക്കാൻ കഴിയും. ശാസ്‌ത്രത്തിന്റെ സാമൂഹ്യപരത ഏറ്റവും പ്രധാനമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്ന മേഖല പരിസ്ഥിതിയാണ്‌. പാരിസ്ഥിതിക ചർച്ചകൾ ഏതാണ്ടെല്ലായ്‌പ്പോഴും `പരിസ്ഥിതിവാദി'കളും `വികസനവാദി'കളും തമ്മിലുള്ള ചർച്ചയായി മാറാറുണ്ട്‌. പാരിസ്ഥിതിക പ്രത്യാഘാതങ്ങളിലൂന്നുന്നവർ വികസന വിരുദ്ധരാണ്‌ എന്ന്‌ വികസനവാദികളും ഏതു വികസന പ്രവർത്തനവും പരിസ്ഥിതിയെ തകർക്കുന്നതാണ്‌ എന്ന്‌ ശുദ്ധ പരിസ്ഥിതിവാദികളും അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു. പരിസ്ഥിതിയെ സ്വാർഥലാഭത്തിനുവേണ്ടി ഉപയോഗിക്കുന്ന ജാതിമത ശക്തികളടക്കമുള്ള കപടപരിസ്ഥിതിവാദികളും രംഗത്തുണ്ട്‌. മനുഷ്യരാശിയുടെ അതിജീവനം സാധ്യമാകുന്നത്‌ മനുഷ്യനും പ്രകൃതിയും തമ്മിലുള്ള പാരസ്‌പര്യത്തെയും സോദ്ദേശ്യമായി മനുഷ്യർ പ്രകൃതിയിൽ വരുത്തുന്ന മാറ്റങ്ങളെയും ആധാരമാക്കിയാണ്‌. അതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ്‌ പാരിസ്ഥിതിക കാഴ്‌ചപ്പാടുകൾ വളർന്നുവരേണ്ടത്‌. ഒരു പ്രദേശത്തിലെ ജനങ്ങളുടെ ഉൽപ്പാദന പ്രവർത്തനങ്ങളെയും ഭാവിയിലെ ജീവസന്ധാരണ സാധ്യതകളെയും അപകടത്തിലാക്കുന്ന വികസന രൂപങ്ങൾ മനുഷ്യരുടെ അതിജീവന രൂപങ്ങൾക്ക്‌ എതിരാണ്‌. താൽക്കാലികമായ നേട്ടങ്ങൾക്കും സ്വകാര്യലാഭത്തിനും വേണ്ടി പരിസ്ഥിതി നാശം വിതച്ചുകൊണ്ടുളള വികസനത്തിനു പകരം സ്ഥായിയായ നേട്ടങ്ങൾക്കും മനുഷ്യരുടെ അതിജീവന സാധ്യതകളുടെ വികാസത്തിനും വേണ്ടിയുള്ളതും മനുഷ്യനും പ്രകൃതിയും തമ്മിലുള്ള പാരസ്‌പര്യത്തെ ദൃഢമാക്കുന്നതുമായ ശാസ്‌ത്രീയവും യുക്തിസഹവുമായ രൂപങ്ങളാണ്‌ നമുക്കാവശ്യം. സ്വകാര്യ ലാഭത്തെ ആധാരമാക്കിയുള്ള വ്യവസ്ഥ വിഭവങ്ങളുടെയും അസംസ്‌കൃത വസ്‌തുക്കളുടെയും മനുഷ്യന്റെ ജീവിതവൃത്തികളുടെയും മേൽ അനിയന്ത്രിതമായ കടന്നുകയറ്റം നടത്തും. അത്‌ പ്രകൃതിയെ നശിപ്പിക്കുക മാത്രമല്ല, മനുഷ്യരുടെ ജീവിതവൃത്തിയെക്കൂടി ഇല്ലാതാക്കുകയും മൂലധന വ്യവസ്ഥയുടെ കൂലിപ്പട്ടാളമായി ജനങ്ങളെ മാറ്റുകയും ചെയ്യും. ഇത്‌ ഇന്നു തന്നെ സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്‌. അതുകൊണ്ട്‌ പാരിസ്ഥിതിക വീക്ഷണത്തിന്റെ വളർച്ച ശാസ്‌ത്രം ജനങ്ങളുടെ സാമാന്യബോധമായി മാറുന്നതിന്റെ ഉപാധിയാണ്‌. അതുപോലെ പരിസ്ഥിതിക്ക്‌ വേണ്ടിയുള്ള പോരാട്ടങ്ങൾ ജനങ്ങളുടെ അധ്വാനശക്തിയുടെ നിലനിൽപ്പിനും വികാസത്തിനും വേണ്ടിയുള്ള പോരാട്ടങ്ങളായി കാണുകയും വേണം. ഇതിന്‌ യാന്ത്രിക വികസനവാദികളുടെയും ശുദ്ധ പ്രകൃതിസ്‌നേഹികളുടെയും നിലപാടുകളിൽ നിന്ന് വേറിട്ടുള്ള നിലപാടുകൾ ജനകീയ ശാസ്‌ത്രപ്രസ്ഥാനം വളർത്തിക്കൊണ്ടുവരണം. പാരിസ്ഥിതികമായ വികസന പരിപ്രേക്ഷ്യവും പ്രവർത്തന രീതികളും എപ്പോഴും ശാസ്‌ത്രത്തെ സാമൂഹ്യജ്ഞാനമാക്കി മാറ്റുന്നതിൽ പ്രധാന പങ്കുവഹിക്കും. സാമൂഹ്യമേഖലയിൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ അശാസ്‌ത്രീയതകൾ ഉള്ള ഒരു സംവാദമേഖലയാണ്‌ സ്‌ത്രീപുരുഷ ബന്ധങ്ങളുടേത്‌. അനുദിനം വളരുന്ന സ്‌ത്രീപീഡനങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച റിപ്പോർട്ടുകളും ലൈംഗികതയെ സംബന്ധിച്ചും സ്‌ത്രീപുരുഷ ബന്ധങ്ങളുടെ പ്രസക്തിയെക്കുറിച്ചുള്ള ചർച്ചകളും സംവാദങ്ങളും ഇതിനെ കൂടുതൽ ഗൗരവമാക്കിയിരിക്കയാണ്‌. പല അഭിപ്രായപ്രകടനങ്ങളും നടക്കുന്നത്‌ അവരവരുടെ നിലപാടുകൾ ശാസ്‌ത്രീയമാണെന്നുള്ള മട്ടിലാണ്‌. പക്ഷേ, ഏറ്റവും അധികം അന്ധവിശ്വാസങ്ങളും കപടശാസ്‌ത്രരൂപങ്ങളും മുൻവിധികളും നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്നതും ഈ മേകലയിലാണ്‌. സ്‌ത്രീപുരുഷ ബന്ധങ്ങളെക്കുറിച്ച്‌ രണ്ട്‌ തരത്തിലുള്ള നിലപാടുകൾ ശാസ്‌ത്രപ്രസ്ഥാനം സ്വീകരിക്കും. 1. സ്‌ത്രീയെ ഒരു സമ്പൂർണ സാമൂഹ്യ തൊഴിൽ ശക്തിയെന്ന നിലയിൽ കാണുന്ന സമൂഹബന്ധങ്ങളേയും കുടുംബ ബന്ധങ്ങളേയും കുറിച്ചുള്ള ആശയങ്ങൾ 2. ജെൻഡർ എന്നുള്ള നിലയിൽ ലൈംഗികത അല്ലെങ്കിൽ ലിംഗപദവിയുടെ തലത്തിൽ സ്‌ത്രീകൾ അനുഭവിക്കുന്ന പ്രശ്‌നങ്ങൾ. തുല്യതയിലും ജനാധിപത്യത്തിലും അടിയുറച്ച കുടുംബസങ്കൽപ്പം വളർത്തിയെടുക്കുക എന്നത്‌ ഇതിൽ ആദ്യത്തേതിന്റെ ഭാഗമാണ്‌. അധ്വാനശക്തിയെന്ന നിലയിലും വ്യക്തിയെന്ന നിലയിലുമുള്ള സ്‌ത്രീകളുടെ വികാസവും ഇതിലടങ്ങുന്നു. അതേ സമയം തന്നെ ജെൻഡർ എന്ന നിലയിൽ സ്‌ത്രീകളെ സംബന്ധിച്ച്‌ സമൂഹത്തിൽ നിലനിൽക്കുന്ന അശാസ്‌ത്രീയ ധാരണകൾ സ്‌ത്രീയുടെ ജീവിതത്തേയും പ്രവർത്തനത്തേയും ഇന്ന്‌ നിഷേധാത്മകമായി ബാധിക്കുന്നു. സ്‌ത്രീശരീരം, ലൈംഗികത, പ്രജനനം, ശിശുപരിപാലനം, സ്‌ത്രീയുടെ തൊഴിൽ, അധ്വാനശക്തി തുടങ്ങിയവയെല്ലാം സംബന്ധിച്ചുള്ള അശാസ്‌ത്രീയമായ മുൻവിധികളേയും അബദ്ധ ധാരണകളേയും ശാസ്‌ത്രീയമായി തിരുത്താനുള്ള പ്രചാരണ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ജനകീയ ശാസ്‌ത്രപ്രസ്ഥാനം ഏറ്റെടുക്കേണ്ടതാണ്‌. ശാസ്‌ത്രീയവും ആരോഗ്യകരവും സൗഹൃദത്തിലധിഷ്‌ഠിതവുമായ സ്‌ത്രീപുരുഷ ബന്ധങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ധാരണകളും അശാസ്‌ത്രീയമായ ലൈംഗികതാ സങ്കൽപ്പങ്ങളുടെ നിരാകരണവും ജനങ്ങളുടെ സാമാന്യബോധത്തിന്റെ ഭാഗമാക്കി മാറ്റാൻ കഴിയണം. ജനകീയ ശാസ്‌ത്രപ്രസ്ഥാനത്തിന്‌ രാഷ്‌ട്രീയമുണ്ടോ എന്ന്‌ ചോദിക്കുന്നവരുണ്ട്‌. രാഷ്‌ട്രീയപാർട്ടികളുടെ വാലാണ്‌ ജനകീയശാസ്‌ത്രപ്രസ്ഥാനങ്ങൾ എന്ന്‌ ഉറച്ച്‌ വിശ്വസിക്കുന്നവരുണ്ട്‌. ശാസ്‌ത്രപ്രചാരണം സാമൂഹ്യജ്ഞാനത്തിന്റെയും ശാസ്‌ത്രീയമായ സാമാന്യബോധത്തിന്റെയും വികാസമെന്ന പരിഷത്തിന്റെ പ്രവർത്തനതലം സാമൂഹ്യവും സാംസ്‌കാരികവുമാണ്‌. അത്‌ ജാതിമത വർഗഭേദങ്ങളില്ലാതെ ഇന്നത്തെയും നാളത്തെയും ജനതയെ നേരിട്ടു ബാധിക്കുന്നതുമാണ്‌. ഈയർഥത്തിൽ സമകാലീന കക്ഷി രാഷ്‌ട്രീയത്തിൽ ജനകീയ ശാസ്‌ത്രപ്രസ്ഥാനം ഇടപെടുകയോ നിലപാടു സ്വീകരിക്കുകയോ ചെയ്യുകയില്ല. അതേസമയം പരിഷത്തിന്റെ പ്രവർത്തന മേഖലയിൽ കക്ഷിരാഷ്‌ട്രീയക്കാരും മതജാതിശക്തികളും സ്വകാര്യ ലാഭത്തിനും സ്വാർഥതയ്‌ക്കും വേണ്ടി നിലകൊള്ളുന്ന ശക്തികളും ശക്തമായി ഇടപെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കയാണ്‌. യുക്തിസഹവും ശാസ്‌ത്രീയവും ദീർഘകാലത്തേയ്‌ക്കുള്ള സ്ഥായിയായ സമൂഹജീവിത രൂപങ്ങളിലൂന്നിയതുമായ ജ്ഞാനരൂപങ്ങളുടെയും പ്രവർത്തന രീതികളുടെയും വളർച്ചയ്‌ക്കെതിരായി വൈകാരികവും സങ്കുചിതവും മതജാതി സമുദായങ്ങളുടെയും പ്രാദേശിക സ്വത്വങ്ങളുടെയും വ്യത്യസ്‌തതകളിലൂന്നിയതുമായ നിലപാടുകൾ ``ജനകീയ ലേബലോടെ അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുകയാണ്‌. സാമൂഹ്യവിപ്ലവത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള നിലപാടുകളെയും ശാസ്‌ത്രബോധത്തിന്റെ വികാസത്തെയും തകർക്കുകയാണ്‌ ഇത്തരം ശക്തികൾ ചെയ്യുന്നത്‌. നവലിബറൽ മൂലധന രൂപങ്ങൾക്കും ജാതിമത സ്വത്വശക്തികൾക്കുമെതിരായ പോരാട്ടത്തിൽ ജനകീയ ശാസ്‌ത്രപ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയം പ്രത്യക്ഷപ്പെടും. സമൂഹത്തിൽ ഭൂരിപക്ഷം വരുന്ന അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടവരും പുറന്തള്ളപ്പെട്ടവരും അധ്വാനശക്തിയെ വിനിയോഗിച്ച്‌ ഇന്നത്തെ ലോകത്തെ നിലനിർത്തുന്നവരുമായ ജനങ്ങളുടെ അവസ്ഥയിലെ സമൂല പരിവർത്തനത്തിന്റെ പ്രധാന ഉപാധി ശാസ്‌ത്രം സാധാരണ ജനങ്ങളുടെ സാമാന്യബോധമായി മാറുന്നതിലൂടെയാണെന്ന്‌ ജനകീയ ശാസ്‌ത്രപ്രസ്ഥാനം കരുതുന്നു. അതിനെ തകർക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നവരെ നേരിടുക പരിഷത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയമായിരിക്കും. ഭാഗം 2 ജനകീയ ശാസ്‌ത്രപ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ വർധിച്ചുവരുന്ന പ്രസക്തിയും സാമൂഹ്യപ്രാധാന്യവുമാണ്‌ ഈ രേഖയുടെ ഒന്നാം ഭാഗത്ത്‌ സൂചിപ്പിച്ചത്‌. അതിനനുസൃതമായി പരിഷത്തിന്‌ മാറാൻ കഴിയണമെങ്കിൽ, കേരള സമൂഹത്തിൽ ഉണ്ടാകുന്ന മാറ്റങ്ങളോട്‌ ജനാനുകൂലമായി പ്രതികരിക്കാൻ കഴിയണം. അതിന്‌ സഹായകമായ നയപരിപാടികൾ തയ്യാറാക്കാനും പ്രചരിപ്പിക്കാനും പ്രായോഗികമാക്കാനും കഴിയേണ്ടതുണ്ട്‌. കേരളത്തിൽ ഉയർന്നുവരുന്ന പ്രശ്‌നങ്ങളായി പരിഷത്ത് നേരത്തെ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചതും കുറെയൊക്കെ ഇടപെടുകയും ചെയ്‌ത കാര്യങ്ങൾ- പ്രകൃതിസംരക്ഷണം, മാലിന്യസംസ്‌കരണം, അശാസ്‌ത്രീയ നഗരവൽക്കരണം, ഭൂവിനിയോഗം, കുടിവെള്ള ക്ഷാമം, സ്‌ത്രീപുരുഷ തുല്യത- എന്നിവയെല്ലാം ഇന്ന്‌ കേരളത്തിലെ പൊതു സമൂഹത്തിന്റെ പ്രശ്‌നങ്ങളായി മാറിയിരിക്കയാണ്‌. അത്‌ കാണിക്കുന്നത്‌ പരിഷത്തിന്‌ മാത്രം ഇന്നൊരു പ്രശ്‌നപരിഹാരം സാധ്യമല്ലാതായിരിക്കുന്നു എന്നാണ്‌. അതേ സമയം, ജനജീവിതവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഇത്തരം പ്രശ്‌നങ്ങൾക്ക്‌ ശാസ്‌ത്രീയമായ വിശദീകരണം നൽകാനും അനുയോജ്യമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ആവിഷ്‌കരിക്കാനും ഒരു ശാസ്‌ത്രപ്രസ്ഥാനമെന്ന നിലയിൽ പരിഷത്തിന്‌ ഉത്തരവാദിത്വവുമുണ്ട്‌. ശാസ്‌ത്രബോധത്തിലധിഷ്‌ഠിതമായ യുക്തിസഹമായ വിശദീകരണങ്ങളും നൽകേണ്ടതുണ്ട്‌. പ്രശ്‌നപരിഹാരം ജനാധിപത്യരീതിയിൽ തന്നെ ആയിരിക്കണം. ഈ പ്രക്രിയയിലൂടെയല്ലാതെ രൂപപ്പെട്ടുവരുന്ന പരിഹാരമാർഗങ്ങൾ സാധാരണ ജനങ്ങൾക്ക്‌ അനുകൂലമായിക്കൊള്ളണമെന്നില്ല. പരിസ്ഥിതി നാശത്തിന്റെ സ്രഷ്‌ടാക്കൾ തന്നെ ചിലപ്പോൾ പരിസ്ഥിതി സംരക്ഷണത്തിന്റെയും വക്താക്കളായേക്കാം. റിയൽ എസ്റ്റേറ്റ്‌ കച്ചവടക്കാർ കുടിവെള്ളം വിതരണം ചെയ്യാനും, സ്വർണക്കച്ചവടക്കാർ പ്രകൃതി സംരക്ഷിക്കാനും ഇറങ്ങിയിരിക്കുന്നത്‌ ഈ പശ്ചാത്തലത്തിലാണെന്ന്‌ തിരിച്ചറിയേണ്ടതുണ്ട്‌. ഇവിടെ, പ്രശ്‌നപരിഹാരം ജനങ്ങളുടെ അവകാശമാണെന്നതിൽ നിന്ന് പണക്കാരുടെ `ഔദാര്യ'മായി മാറുന്ന സ്ഥിതിവിശേഷം തിരിച്ചറിയേണ്ടതുണ്ട്‌. ഇത്തരം തിരിച്ചറിവിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള പ്രവർത്തനങ്ങളാണ്‌ പരിഷത്ത് നടത്തേണ്ടത്‌. പരിഷത്തിന്‌ മാത്രം പ്രശ്‌നപരിഹാരം സാധ്യമല്ലെന്ന്‌ പറയുമ്പോൾ തന്നെ, പ്രശ്‌നപരിഹാരത്തിന്റെ ദിശ എന്തായിരിക്കണമെന്നതിൽ നമുക്ക്‌ കൃത്യമായ ധാരണ ഉണ്ടായേ പറ്റൂ. ശാസ്‌ത്രാധിഷ്‌ഠിതമായ ഈ ധാരണയെ, പൊതുസമൂഹത്തിന്റെ ധാരണയാക്കി മാറ്റുക എന്നതാവണം പരിഷത്തിന്റെ പ്രവർത്തനദിശ. (മറ്റൊരർഥത്തിൽ, ഇക്കാര്യം നാം നേരത്തേ തന്നെ പറഞ്ഞുവെച്ചതാണ്‌. `ശാസ്‌ത്രം സാമൂഹ്യ വിപ്ലവത്തിന്‌' എന്ന മുദ്രാവാക്യവുമായി മാറ്റുരച്ച്‌ നോക്കിയാവണം പ്രവർത്തനങ്ങളെ വിലയിരുത്തുന്നത്‌ എന്ന നമ്മുടെ ധാരണ). ഈ കാഴ്‌ചപ്പാടിൽ, പരിഷത്ത് ഇന്ന്‌ ഏറ്റെടുത്തിരിക്കുന്നതും ഭാവിയിൽ ഏറ്റെടുക്കേണ്ടതുമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക്‌ ദിശാബോധം നൽകുക എന്നതാണ്‌ ഈ രേഖാചർച്ചയുടെ ലക്ഷ്യം. `മറ്റൊരു കേരളം' ലക്ഷ്യമാക്കി പരിഷത്ത് നടത്തുന്നത്‌ പ്രകൃതിയും മനുഷ്യനും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തിലധിഷ്‌ഠിതമായി കേരളത്തിലെ പ്രകൃതി വിഭവങ്ങളെയും മനുഷ്യാധ്വാനത്തെയും അടിക്കടി വികസിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള പ്രവർത്തനങ്ങളാണ്‌. ആ നിലയിൽ നമ്മുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളെ നാല്‌ തലങ്ങളായി വിശദീകരിക്കാവുന്നതാണ്‌, അവ, പ്രകൃതി വിഭവ വികസനം, ഉൽപ്പാദന വികസനം, അധ്വാനശേഷി വികസനം, സംസ്‌കൃതിയുടെ വികസനം എന്നിവയാണ്‌. ഈ ഓരോ രംഗത്തും നിലവിലുള്ള മൂർത്തമായ പ്രശ്‌നങ്ങൾ, അതാത്‌ രംഗത്തെ വികസനത്തെപ്പറ്റി പരിഷത്തിനുള്ള നിലപാടുകൾ എന്നിവയാണ്‌ ഇവിടെ നൽകുന്നത്‌. ഈ നിലപാടിൽ നിന്നുകൊണ്ട്‌ പ്രശ്‌നപരിഹാരം തേടേണ്ടത്‌ സംസ്ഥാനതലത്തിൽ മാത്രമാവണമെന്നില്ല. യൂനിറ്റ്‌, മേഖല, ജില്ലാ തലങ്ങളിലെല്ലാം അനുയോജ്യമായ പരിപാടികൾ ഉണ്ടായി വരേണ്ടതുണ്ട്‌. അപ്പോൾ മാത്രമേ, പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ വികേന്ദ്രീകരണവും സംഘടനയുടെ വിവിധ തലങ്ങൾക്കുള്ള സ്വയം പ്രവർത്തനശേഷിയും ശക്തിപ്പെടുത്താൻ കഴിയൂ. അതിനാൽ ഏതൊക്കെ തലത്തിൽ, എന്തൊക്കെ പരിപാടികൾ നടത്തണം എന്ന നിർദേശങ്ങളാണ്‌ ഗ്രൂപ്പ്‌ ചർച്ചയിലൂടെ ഉയർന്നു വരേണ്ടത്‌. പ്രകൃതിവിഭവ വികസനം ഇന്ന്‌ ജനങ്ങൾ അനുഭവിക്കുന്ന മൂർത്തമായൊരു പ്രശ്‌നമാണ്‌ കുടിവെള്ള ദൗർലഭ്യം. മഴവെള്ളത്തിന്റെ ശരാശരി ലഭ്യതയിൽ കേരളത്തിൽ വലിയ കുറവൊന്നും ഈയിടെയായി ഉണ്ടായിട്ടില്ല. അപ്പോൾ വെള്ളത്തിന്റെ ലഭ്യതക്കുറവല്ല പ്രശ്‌നം. വെള്ളത്തിന്റെ സംരക്ഷണത്തിലും ഉപയോഗരീതിയിലുമുള്ള തെറ്റായ നടപടികളാണ്‌. ഇവിടെയാണ്‌ കുടിവെള്ള പ്രശ്‌നം ഭൂവിനിയോഗ രീതിയുമായി ബന്ധപ്പെടുന്നത്‌. വനനശീകരണം, കുന്നിടിക്കൽ, നിലംനികത്തൽ, മണൽവാരൽ, ഭവനവ്യൂഹ വളർച്ച, മലിനീകരണം എന്നിവ ഉപയോഗയോഗ്യമായ വെള്ളത്തിന്റെ അളവ്‌ ഗണ്യമായി കുറയ്‌ക്കുകയാണ്‌. ഇത്തരം മാറ്റങ്ങളുടെ ഫലമായി, ഉപരിതല ജല ലഭ്യത ഉറപ്പാക്കിയിരുന്ന സ്വയം നിയന്ത്രിത സംവിധാനങ്ങളായ കുളങ്ങൾ, കണ്ടൽ വനങ്ങൾ, ചതുപ്പുകൾ, പുഴകൾ, തോടുകൾ എന്നിവയൊക്കെ തകർന്നു കൊണ്ടിരിക്കയാണ്‌. കുടിവെള്ളം ഉപയോഗിച്ച്‌ കെട്ടിടം നനയ്‌ക്കാൻ പാടില്ലെങ്കിലും ഈ വരൾച്ചയിലും അതൊക്കെ നിർബാധം നടക്കുകയാണ്‌. ഇതിനൊക്കെ നേതൃത്വം കൊടുക്കുന്നവർ തന്നെ `മൺകല'ത്തിൽ കുടിവെള്ളം വിതരണം ചെയ്യുകയാണ്‌. കുടിവെള്ള പ്രശ്‌നത്തിനുള്ള ശാശ്വത പരിഹാരത്തെക്കുറിച്ചാണ്‌ നമ്മുടെ അന്വേഷണം. ഇവിടെയാണ്‌ ഭൂവിനിയോഗം സംബന്ധിച്ച പരിഷത്ത് നിലപാടുകൾ പ്രസക്തമാകുന്നത്‌. ഭൂമി പൊതു സ്വത്തായിരിക്കണം. അതായത്‌, ഭൂ ഉപയോഗത്തിൽ സാമൂഹ്യനിയന്ത്രണം ഉണ്ടായിരിക്കണം. ഭൂമി സ്വന്തം ലാഭത്തെ മുൻനിർത്തി എന്തും ചെയ്യാൻ അനുവദിച്ചുകൂട. ഭൂവിനിയോഗം ശാസ്‌ത്രീയമായി നിർണയിക്കുന്ന മേഖല (Zone) കളെ അടിസ്ഥാനമായിട്ടാവണം. ഇന്ന്‌ നടക്കുന്ന ഭൂബന്ധിത പ്രവർത്തനങ്ങളെ ഒരു സാമൂഹ്യ ഓഡിറ്റിന്‌ വിധേയമാക്കണം. പ്രാദേശിക ആസൂത്രണം നീർത്തടത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയാവണം. ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ടാണ്‌, കേരളത്തിന്റെ ജൈവ കലവറയായ പശ്ചിമഘട്ടത്തെ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനായുള്ള ഗാഡ്‌ഗിൽ കമ്മിറ്റി നിർദേശങ്ങൾ പ്രസക്തമാകുന്നത്‌. ഗാഡ്‌ഗിൽ കമ്മിറ്റി റിപ്പോർട്ട്‌ സാമൂഹ്യമായി പരിശോധിച്ച്‌ ഭൂരിപക്ഷം വരുന്ന ജനങ്ങൾക്ക്‌ അനുയോജ്യമാം വിധം ജനാധിപത്യപരമായ രീതിയിൽ നടപ്പാക്കണമെന്നതാണ്‌ പരിഷത്ത് നിലപാട്‌. ഉൽപ്പാദന വികസനം കേരളം നേരിടുന്ന പ്രധാന വികസന പ്രശ്‌നമാണ്‌ കാർഷിക-വ്യാവസായിക മേഖലകളിലെ ഉൽപ്പാദന തകർച്ച. ഇതിൽ ഏറ്റവും തീഷ്‌ണമായത്‌ കാർഷികത്തകർച്ചയാണ്‌. ഉൽപ്പാദന രംഗത്തെ മാറ്റങ്ങൾ ഒരു സമൂഹത്തിലെ ശാസ്‌ത്ര-സാങ്കേതിക മാറ്റങ്ങളുമായി ഏറെ ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ശാസ്‌ത്ര-സാങ്കേതിക വളർച്ചയെ ഉൽപ്പാദന ശക്തികളുടെ നിരന്തരമായ വളർച്ചയായാണ്‌ കണക്കാക്കുന്നത്‌. ഉൽപ്പാദനത്തിന്‌ അവശ്യം വേണ്ട ഒരു ഘടകമാണ്‌ വൈദ്യുതി. മറ്റൊന്നാണ്‌ ഗതാഗതം. സാധാരണ ജനങ്ങൾക്ക്‌ ഇവരണ്ടും ഇന്ന്‌ അപ്രാപ്യമായിക്കൊണ്ടിരിക്കയാണ്‌. വൈദ്യുതി ക്ഷാമം പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കുന്നത്‌ ചെറുകിട കച്ചവടക്കാരെയും സാധാരണ ജനങ്ങളെയുമാണ്‌. വൈദ്യുതിയുടെ പ്രശ്‌നം അതിന്റെ ഉൽപ്പാദനത്തിന്റെയും വിതരണത്തിന്റെയും പ്രശ്‌നമാണ്‌. ഉപയോഗത്തിൽ മുൻഗണനയില്ലെന്നതും പ്രശ്‌നമാണ്‌. പണക്കാർക്ക്‌ വൈദ്യുതി എത്ര വേണമെങ്കിലും ഉപയോഗിക്കാം. അവരിൽ നിന്ന് കൂടുതൽ വില ഈടാക്കുന്നതിനെ ദരിദ്രരെ സംഘടിപ്പിച്ച്‌ ചെറുക്കുന്ന രീതിയും കേരളത്തിൽ പ്രകടമാണ്‌. നേരം ഇരുട്ടുകൂടുന്നതോടെ ഗ്രാമങ്ങളിലും ഉൾപ്രദേശങ്ങളിലും പൊതുഗതാഗതം നിലക്കുന്ന സ്ഥിതിയാണ്‌. ഈ രംഗത്ത്‌ ചെലവുകുറഞ്ഞ പൊതു ഗതാഗത സംവിധാനം മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നതിന്‌ പകരം എല്ലാ മുൻഗണനകളെയും തെറ്റിക്കുന്ന ബി ഒ ടി റോഡിലും അതിവേഗ റെയിൽപ്പാതയിലുമാണ്‌ അധികാരികൾക്ക്‌ താൽപ്പര്യം. സ്വകാര്യ വാഹന ഉപഭോഗവും ഉപയോഗവും വർധിപ്പിക്കുന്ന കമ്പോള നടപടികൾക്ക്‌ വൻ പ്രോത്സാഹനം എല്ലാ ഭാഗത്ത്‌ നിന്നും ലഭിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; പകരം വാഹനത്തിരക്ക്‌ കുറയ്‌ക്കാൻ ഫ്‌ളൈ ഓവറുകൾ പണിയുകയാണ്‌. ഉൽപ്പാദനത്തിന്റെ അടിത്തറ വിഭവങ്ങളാണ്‌. കേരളത്തിലെ വിഭവാടിത്തറ പാടെ തകർന്നുപോയിട്ടില്ലെങ്കിലും ഇന്നത്തെ വികസനരീതി നമ്മുടെ വിഭവാടിത്തറയെ തകർത്തുകൊണ്ടിരിക്കയാണ്‌. അതിനാൽ ഇന്നത്തെ രീതി അനുവദിക്കാവുന്നതല്ല. കേരളത്തിൽ നിലവിലുള്ള വിഭവാടിത്തറയെ ശക്തിപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടുള്ള ഉൽപ്പാദന വികസനമാണ്‌ നടക്കേണ്ടത്‌. ഉൽപ്പാദനത്തിലെ മറ്റ്‌ രണ്ട്‌ ഘടകങ്ങളാണ്‌ മനുഷ്യാധ്വാനവും മൂലധനവും. കേരളത്തിലെ ജനങ്ങൾ സാക്ഷരരും വിദ്യാസമ്പന്നരുമാണെങ്കിലും അവരിൽ ഉൽപ്പാദന നൈപുണി വളരെ കുറവാണ്‌. അതുകൊണ്ടുതന്നെ പുതുതായി വരുന്നവർക്ക്‌ മെച്ചപ്പെട്ട വരുമാനം ലഭിക്കുന്ന ഉൽപ്പാദന പ്രക്രിയയിലേക്ക്‌ വരാൻ കഴിയുന്നില്ല. ഇപ്പോൾ ഉൽപ്പാദന രംഗത്ത്‌ പ്രവർത്തിക്കുന്നവർക്ക്‌ കൂടുതൽ മെച്ചപ്പെട്ട തലത്തിലേക്ക്‌ ഉയരാനും കഴിയുന്നില്ല. അധ്വാനശേഷിയുള്ള 32 ലക്ഷം കേരളീയർ ഇന്ന്‌ അന്യരാജ്യങ്ങളിലും ഇതര സംസ്ഥാനങ്ങളിലുമാണ്‌. അവർ സ്ഥിരമായിതന്നെ പുറത്താണ്‌. അധ്വാനശേഷി ക്ഷയിക്കുമ്പോൾ മാത്രമാണ്‌ അവർ തിരിച്ചുവരുന്നത്‌. എന്നാൽ പണമായി പ്രതിവർഷം ഏതാണ്ട്‌ 60,000 കോടി രൂപ അവർ വഴി കേരളത്തിലേക്ക്‌ വരുന്നുണ്ട്‌. ഇവയിൽ പകുതിയെങ്കിലും മിച്ച സമ്പാദ്യമാക്കാവുന്നതാണ്‌. ഈ സമ്പാദ്യത്തെ മൂലധനമാക്കി മാറ്റാൻ കഴിയുന്നില്ലെന്നത്‌ കേരളത്തിന്റെ ഉൽപ്പാദന രംഗത്ത്‌ വലിയൊരു സാധ്യത ഇല്ലാതാക്കുകയാണ്‌. അതേ സമയം അന്യ സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ നിന്ന് കേരളത്തിൽ പണിയെടുക്കുന്നതിൽ ഭൂരിഭാഗവും കാർഷിക-വ്യാവസായിക രംഗങ്ങളിലല്ല ഏർപ്പെടുന്നതെന്നതും പരിശോധിക്കേണ്ടതാണ്‌. ഉൽപ്പാദന ശക്തികളുടെ വികാസത്തിൽ ശാസ്‌ത്രസാങ്കേതിക വിദ്യകൾക്കുള്ള പ്രാധാന്യം മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ചല്ലോ. നമ്മുടെ പ്രശ്‌നങ്ങൾ പരിഹരിക്കുന്നതിന്‌ നിലവിലുള്ള, അല്ലെങ്കിൽ മറ്റ്‌ രാജ്യങ്ങളിൽ പരീക്ഷിച്ചു വിജയിച്ച അറിവുകൾ മാത്രം മതിയാവില്ല. നമുക്ക്‌ യോജിച്ച അറിവുകൾ ഉരുത്തിരിച്ചെടുക്കുന്നതിനുള്ള ഗവേഷണമാണ്‌ കേരളത്തിലെ ഗവേഷണ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ നടക്കേണ്ട ഒരു പ്രധാന പ്രവർത്തനം. അതുകൊണ്ട്‌ ഇവിടുത്തെ ശാസ്‌ത്രഗവേഷണ സ്ഥാപനങ്ങളുടെ മുൻഗണന തീർച്ചയായും പ്രശ്‌നപരിഹാര ഗവേഷണം തന്നെയായിരിക്കണം. അധ്വാനശേഷി വികസനം ഭൂരിഭാഗം ജനങ്ങൾക്കും വരുമാനദായകമായ തൊഴിൽ ലഭിക്കുന്നില്ലെന്നതും അതിന്‌ വേണ്ടി മെച്ചപ്പെട്ടതും ഗുണമേന്മയുള്ളതുമായ വിദ്യാഭ്യാസവും ആരോഗ്യസംരക്ഷണവും ഉണ്ടാകുന്നില്ലെന്നതുമാണ്‌ ഈ രംഗത്തെ പ്രധാന പ്രശ്‌നം. അധ്വാനശേഷിയുള്ള ജനങ്ങളുടെ പുറം ദേശത്തേക്കുള്ള സ്ഥിരമായ കയറ്റുമതിയല്ല മറിച്ച്‌ അവരുടെ സമഗ്ര വികസനമായിരിക്കണം നടക്കേണ്ടത്‌ എന്നതാണ്‌ ഈ രംഗത്തെ പരിഷത്ത് നിലപാട്‌. ഇപ്പോൾ പുറത്തുപോയവരുടെ മക്കളുടെ തലമുറയെയെങ്കിലും ഇവിടെതന്നെ ഉൽപ്പാദനക്ഷമമായി നിലനിർത്താൻ കഴിയണം. അതിനായി ഇന്ന്‌ പുറത്തുനിന്ന്‌ വരുന്ന പണത്തെ പ്രയോജനപ്പെടുത്താനും സാധിക്കണം. ഇതിന്റെ ഭാഗമായി, ദരിദ്രജനങ്ങൾക്കും, അവരുടെ മക്കൾക്കും മെച്ചപ്പെട്ട വൈദഗ്‌ധ്യപോഷണം, ശാരീരികപുഷ്‌ടി, രോഗപ്രതിരോധ ശേഷി എന്നിവ ഉറപ്പാക്കണം. ഇതിന്‌ സഹായകമായി പൊതുവിദ്യാഭ്യാസ സംവിധാനം, പൊതുജനാരോഗ്യ സംവിധാനം എന്നിവ വിപുലപ്പെടുത്തണം. വികസനത്തിലെ സ്‌ത്രീപങ്കാളിത്തം, തൊഴിൽ നൈപുണി വികാസം, മാലിന്യ സംസ്‌കരണം, ഭക്ഷ്യസുരക്ഷ ഉറപ്പാക്കൽ എന്നിവയെയൊക്കെ ജനങ്ങളുടെ അധ്വാനശേഷിയുടെ വികസനവുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തി കാണണം. കുട്ടികൾക്കും സാധാരണ ജനങ്ങൾക്കും ശാരീരിക പുഷ്‌ടി വളർത്താനുള്ള ഉച്ചഭക്ഷണം, റേഷൻ എന്നിവയും അധ്വാനശേഷി വികസനത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്‌. അതിന്റെ നേട്ടം സമൂഹത്തിന്‌ മൊത്തത്തിലാണ്‌. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അവയെയൊന്നും ഔദാര്യമായി കാണേണ്ടതില്ല. കേരളത്തിലുടനീളം ശക്തിപ്പെട്ടുവരുന്ന കൂട്ടായ്‌മകളെ, പ്രത്യേകിച്ചും കുടുംബശ്രീ പോലുള്ള സ്‌ത്രീ കൂട്ടായ്‌മകളെ സംഘടിത അധ്വാന കൂട്ടായ്‌മകളായി ഉയർത്താനും ഉൽപ്പാദനപരമായി ഉപയോഗപ്പെടുത്താനും കഴിയണം. സംസ്‌കൃതിയുടെ വികസനം കമ്പോള ബന്ധിത ഉപഭോഗ സംസ്‌കാരവും ഇടത്തരക്കാരുടെ ഒടുങ്ങാത്ത ഉപഭോഗാസക്തിയും ഇന്ന്‌ കേരളം നേരിടുന്ന പ്രധാന പ്രശ്‌നങ്ങളാണ്‌. കമ്പോളശക്തികളുടെ സാംസ്‌കാരിക രൂപങ്ങളും ജാതിമത ശക്തികൾ ഉയർത്തിക്കൊണ്ടുവരുന്ന വർഗീയ രൂപങ്ങളുമാണ്‌ ഇന്ന്‌ സമൂഹത്തിൽ ആധിപത്യം പുലർത്തുന്നത്‌. മാധ്യമങ്ങളുടെ പിൻബലത്തോടെ അവ ശക്തിപ്പെട്ടുവരികയുമാണ്‌. ഇതിന്‌ ബദലായി നമ്മളൊരു ജനാധിപത്യ സംസ്‌കാരം വളർത്തിയെടുക്കേണ്ടതുണ്ട്‌. അതാകട്ടെ, പ്രത്യയശാസ്‌ത്രപരമായ ഒരു സമരത്തിന്റെ ഭാഗം കൂടിയാണ്‌. ഒരു ജനകീയ ശാസ്‌ത്രപ്രസ്ഥാനമെന്ന നിലയിൽ ശാസ്‌ത്രബോധത്തെ സമൂഹത്തിന്റെ പൊതു ബോധമാക്കുന്ന പ്രവർത്തനങ്ങളാണ്‌ പരിഷത്ത് നടത്തേണ്ടതെന്ന്‌ പറഞ്ഞല്ലോ. അതിന്റെ ഭാഗമായി, സമൂഹത്തെ ജനാധിപത്യവൽക്കരിക്കുക എന്നതാണ്‌ സാംസ്‌കാരികരംഗത്തെ പരിഷത്ത് ലക്ഷ്യം. ജനാധിപത്യവും മതേതരവുമായ സമൂഹമാണ്‌ ശാസ്‌ത്രബോധം പ്രചരിപ്പിക്കാൻ കൂടുതൽ സഹായകമായിട്ടുള്ളത്‌. എന്നാൽ ശാസ്‌ത്രബോധത്തിന്റെ പ്രചാരണത്തിലൂടെ മാത്രമേ ഒരു ജനാധിപത്യ സമൂഹം സൃഷ്‌ടിക്കാനും കഴിയൂ. പരിഷത്ത് ഇന്ന്‌ ചെയ്യുന്ന പ്രവർത്തനങ്ങൾ പ്രധാനമായും രണ്ടാമത്തെ കൂട്ടത്തിൽ പെട്ടവയാണ്‌. പരിഷത്തിന്റെ പുസ്‌തക പ്രചരണം, കലാജാഥ, ബാലവേദി, യുവസംഗമം എന്നിങ്ങനെയുള്ള പ്രവർത്തനങ്ങളെയെല്ലാം ഇത്തരത്തിലുള്ള ഒരു പ്രത്യയശാസ്‌ത്ര സമരത്തിന്റെ ഭാഗമായാണ്‌ നാം വിഭാവനം ചെയ്യുന്നത്‌. ഈ രംഗത്തെ പരിമിതികൾ മറികടക്കുകയും അവയുടെ വ്യാപനം വർധിപ്പിക്കുകയുമാണ്‌ വേണ്ടത്‌. ഉപഭോഗത്തെ ആയുധമാക്കുക എന്ന നിലപാട്‌ വഴി ചരക്കുകളുടെയും സേവനങ്ങളുടെയും സ്വായത്തമാക്കൽ നിയന്ത്രിക്കുന്നതോടൊപ്പം തന്നെ, ത്യാഗത്തിന്റേയും സന്നദ്ധതയുടേയും അർപ്പണബോധത്തിന്റേയും സ്വായത്തമാക്കൽ വർധിപ്പിക്കാനും കഴിയേണ്ടതുണ്ട്‌. വിവിധ രംഗങ്ങളിൽ ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്ന പ്രതിസന്ധികളും അവക്കുള്ള പരിഹാരങ്ങളും കേരളത്തിന്റെ നാലതിരുകൾക്കുള്ളിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങുന്നതല്ലെന്ന നിരീക്ഷണമാണ്‌ പരിഷത്തിന്റേത്‌. ഘട്ടം ഘട്ടമായി കരുത്താർജിച്ചുവരുന്ന നവലിബറൽ പരിഷ്‌കാരങ്ങളിലൂടെ കൃത്യമായൊരു സാമ്രാജ്യത്വ അജണ്ട തന്നെയാണ്‌ നടപ്പാക്കി വരുന്നത്‌. മുകളിൽ വിവരിച്ച കാര്യങ്ങളെല്ലാം തന്നെ അതിന്റെ പ്രത്യാഘാതങ്ങളാണ്‌താനും. ആഗോളവൽക്കരണ നയങ്ങളുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ ഈ പ്രശ്‌നങ്ങൾക്കെല്ലാം പുതിയ മാനങ്ങൾ കൈവന്നിരിക്കയാണ്‌. അതിന്റെ ഫലമായി, പരിസ്ഥിതിത്തകർച്ചയെന്നാൽ ദരിദ്രരുടെ ഉപജീവന ഉപാധികളുടെ തകർച്ച കൂടിയാണ്‌. ഉൽപ്പാദന തകർച്ചയെന്നാൽ മൊത്തം ജനങ്ങളുടെ അതിജീവന ഉപാധികളുടെ തകർച്ചയാണ്‌. അധ്വാനശേഷിയുടെ തകർച്ച വർധിച്ച അമാനവീകരണത്തിന്റെയും പൊതു സമൂഹത്തിൽ നിന്നുള്ള ദരിദ്രരുടെ പുറം തള്ളലിന്റേയും പ്രശ്‌നമാണ്‌. സാംസ്‌കാരിക തകർച്ചയെന്നാൽ, ജനാധിപത്യ വ്യവസ്ഥയുടെ തന്നെ തകർച്ചയാണ്‌. ഇവിടെ, ഒരു ജനകീയ ശാസ്‌ത്ര പ്രസ്ഥാനമെന്ന നിലയിൽ പരിഷത്ത് ചെയ്യുന്ന പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ ഊന്നൽ നവലിബറൽ നയങ്ങൾക്കെതിരായ പ്രത്യയശാസ്‌ത്ര പ്രചാരണവും പ്രതിരോധ പ്രവർത്തനങ്ങളുമാണ്‌. അതേ സമയം പരിഷത്ത് പ്രവർത്തകർ അവർ അംഗങ്ങളായിട്ടുള്ള ഇതര സംഘടനകളും പ്രസ്ഥാനങ്ങളും നടത്തുന്ന പ്രത്യക്ഷ സമരപരിപാടികളിൽ പങ്കാളികളാകുന്നതോടൊപ്പം തന്നെ അത്തരം സമരങ്ങളിലേക്ക്‌ പ്രത്യയശാസ്‌ത്രപരവും പ്രതിരോധത്തിന്‌ ഊന്നൽ കൊടുക്കുന്നതുമായ അംശം എത്തിക്കേണ്ടതും ഇന്നത്തെ ആവശ്യമാണ്‌. സമരങ്ങളിലെ പങ്കാളിത്തവും അവ സംബന്ധിച്ച പ്രത്യയശാസ്‌ത്ര പഠനവും തുല്യപ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നവയാണ്‌ എന്നർഥം. പരിഷത്ത് നിലപാടുകൾ കഴിഞ്ഞ അരനൂറ്റാണ്ടുകാലത്തെ പ്രവർത്തനങ്ങളിലൂടെ ഈട്ടം കൂടിവന്നവയാണ്‌. നമ്മുടെ പ്രവർത്തനാനുഭവങ്ങളിലൂടെ പക്വതയാർന്ന്‌ വരുന്നവയാണ്‌. മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ച പ്രതിസന്ധികൾക്ക്‌ പരിഹാരമെന്നോണമുള്ള നിർദേശങ്ങളും ബദൽ പരിപാടികളും സമർപ്പിക്കാൻ പരിഷത്ത് മാത്രമല്ല, കേരളത്തിലെ ശാസ്‌ത്ര സാങ്കേതിക സമൂഹവും പലപ്പോഴായി ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ട്‌. എന്നാൽ, അവയൊക്കെ തന്നെയും അവഗണിക്കുകയായിരുന്നു. മാത്രമല്ല, ഇത്തരം ഇടപെടലുകൾ വഴി സർക്കാർ ചില നിയമങ്ങൾ രൂപപ്പെടുത്തിയെങ്കിലും അവയും നഗ്നമായി ലംഘിക്കുകയാണ്‌. ഇതെല്ലാം വിരൽ ചൂണ്ടുന്നത്‌ ജനാധിപത്യ സംവിധാനത്തിന്റെ അട്ടിമറിയിലേക്കാണ്‌. ജനാധിപത്യവും ജനകീയവുമായ നമ്മുടെ നിയന്ത്രണ ഉപാധികളെ അട്ടിമറിച്ച്‌, പകരം വാണിജ്യ, കമ്പോള നയങ്ങൾ അടിച്ചേൽപ്പിച്ച്‌, അതിന്‌ ജനങ്ങളെ വിധേയരാക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്‌ അധികാരികൾ ചെയ്യുന്നത്‌. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ രൂപപ്പെട്ടുവരുന്ന മൂർത്തമായ ജീവിതപ്രശ്‌നങ്ങൾക്ക്‌ പരസ്‌പര ബന്ധിതമായ ഒട്ടേറെ മാനങ്ങളുണ്ട്‌. അതുകൊണ്ടുതന്നെ നമ്മുടെ പരിപാടികൾക്കും പരസ്‌പര ബന്ധിതമായ തലങ്ങളുണ്ടായിരിക്കണം. ഇതിന്‌ സഹായകമായ പരിപാടികൾ ഉണ്ടാവണം. പ്രകൃതിവിഭവങ്ങളുടേയും മനുഷ്യാധ്വാനത്തിന്റേയും വർധിച്ച തകർച്ചയേയും അതിനെ ത്വരിതപ്പെടുത്തും വിധം നടക്കുന്ന കമ്പോളാധിഷ്‌ഠിത സാംസ്‌കാരിക രൂപങ്ങളുടെ അധിനിവേശത്തേയും പ്രതിരോധിച്ചുകൊണ്ട്‌ പ്രകൃതി-മനുഷ്യബന്ധത്തെ മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നതിനുള്ള സംവാദങ്ങൾ, പ്രവർത്തനപരിപാടികൾ എന്നിവയും, അവ നടപ്പാക്കുന്നതിനുള്ള വികേന്ദ്രീകൃതവും ജനകീയവുമായ നിർവഹണ സംവിധാനങ്ങളുമാണ്‌ ഇന്ന്‌ ഉയർന്നുവരേണ്ടത്‌. ഇതിന്‌ സഹായകമായ രീതിയിൽ ശാസ്‌ത്രത്തെ സാമൂഹ്യവിപ്ലവത്തിനുള്ള ഉപാധിയാക്കുക എന്ന കടമയാണ്‌ അമ്പതാണ്ട്‌ പിന്നിടുന്ന ശാസ്‌ത്രസാഹിത്യ പരിഷത്തിൽ നിന്ന് കേരളീയസമൂഹം പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്‌.
സമ്മേളനം തെരഞ്ഞെടുത്ത കേന്ദ്രനിർവാഹകസമിതി
1. ഡോ. എൻ.കെ.ശശിധരൻ പിള്ള (പ്രസിഡണ്ട്‌)
2. ഡോ. ടി.കെ.ആനന്ദി (വൈസ്‌ പ്രസിഡണ്ട്‌)
3. ടി.പി. ശ്രീശങ്കർ (വൈസ്‌ പ്രസിഡണ്ട്‌)
4. വി.വി. ശ്രീനിവാസൻ (ജനറൽ സെക്രട്ടറി)
5. പി.രാധാകൃഷ്‌ണൻ (സെക്രട്ടറി)
6. പി.ഗോപകുമാർ (സെക്രട്ടറി)
7. പി.വി. ദിവാകരൻ (സെക്രട്ടറി)
8. പി.കെ. നാരായണൻ (ട്രഷറർ)
9. പ്രൊഫ. എം.കെ. പ്രസാദ്‌ (എഡിറ്റർ, ശാസ്‌ത്രഗതി)
10. കെ.ടി. രാധാകൃഷ്‌ണൻ
11. ടി.കെ.ദേവരാജൻ
12. വി. വിനോദ്‌ (കൺവീനർ, വിദ്യാഭ്യാസ വിഷയസമിതി)
13. ജോജി കൂട്ടുമ്മേൽ (കൺവീനർ, പരിസരം വിഷയസമിതി)
14. എൻ.ശാന്തകുമാരി (കൺവീനർ, ജെന്റർ വിഷയസമിതി)
15. കെ. അരുൺകുമാർ (കൺവീനർ, ആരോഗ്യം വിഷയസമിതി)
16. ഡോ. കെ.രാജേഷ്‌ (കൺവീനർ, വികസനം വിഷയസമിതി)
17. കെ. മനോഹരൻ (കൺവീനർ, ബാലവേദി)
18. സി.പി. സുരേഷ്‌ ബാബു (കൺവീനർ, കലാ - സംസ്‌കാരം)
19. കെ.വി. വിജയൻ (കൺവീനർ, പി.പി.സി - ഊർജ്ജം)
20. കെ.അജില (കൺവീനർ, യുവസമിതി)
21. ഡോ. കാവുമ്പായി ബാലകൃഷ്‌ണൻ (പ്രസിദ്ധീകരണ സമിതി)
22. സി.എം. മുരളീധരൻ (ഐ.ടി.)
23. എ.എം. ബാലകൃഷ്‌ണൻ
24. വി.വി. ശാന്ത
25. ടി.വി. നാരായണൻ (പരിഷദ്‌ വാർത്ത)
26. ആർ.വി. ബിന്ദു
27. പി.വി. സന്തോഷ്‌
28. സി.എസ്‌. ശ്രീജിത്ത്‌
29. ഇ. അബ്‌ദുൾഹമീദ്‌
30. പി. രമേഷ്‌ കുമാർ
31. വി. രാജലക്ഷ്‌മി
32. സി.പി. ചിത്ര
33. കെ.വി. സാബു
34. പി. മുരളീധരൻ
35. അഡ്വ. കെ.പി.രവിപ്രകാശ്‌
36. ഡോ. കെ.എ. ഹസീന
37. കെ.കെ.രവി
38. ഡോ. എം.ഡി. ആലീസ്‌
39. ടി.പി. സുരേഷ്‌ ബാബു
40. ജോസഫ്‌. പി.വി
41. ജി. രാജശേഖരൻ
42. ഡോ.ജി. ബാലകൃഷ്‌ണൻ നായർ
43. വി. ഹരിലാൽ
44. ഡോ. അനീഷ്‌
45. ടി. ഗീനാകുമാരി
46. പി.വി. പ്രദീപ്‌ (ജില്ലാ സെക്രട്ടറി, കാസറഗോഡ്‌)
47. കെ. ഗോപി (ജില്ലാ സെക്രട്ടറി, കണ്ണൂർ)
48. ടി.പി. ദാമോദരൻ (ജില്ലാ സെക്രട്ടറി, കോഴിക്കോട്)
49. എം.ഡി. ദേവസ്യ (ജില്ലാ സെക്രട്ടറി, വയനാട്‌)
50 ടി.അജിത്ത്‌ കുമാർ (ജില്ലാ സെക്രട്ടറി, മലപ്പുറം)
51. എസ്‌. ശിവദാസ്‌ (ജില്ലാ സെക്രട്ടറി, പാലക്കാട്‌)
52. ഡോ. കെ.പ്രദീപ്‌കുമാർ (ജില്ലാ സെക്രട്ടറി, തൃശൂർ)
53. വിജയകുമാർ. വി.എ (ജില്ലാ സെക്രട്ടറി, എറണാകുളം)
54. എ.ആർ. മുഹമ്മദ്‌ അസ്ലാം (ജില്ലാ സെക്രട്ടറി, ആലപ്പുഴ)
55. കെ.എൻ. സുരേഷ്‌ (ജില്ലാ സെക്രട്ടറി, ഇടുക്കി)
56. സ്റ്റാലിൻ. ജി (ജില്ലാ സെക്രട്ടറി, പത്തനംതിട്ട)
57. സുരേന്ദ്രൻ. ടി.യു (ജില്ലാ സെക്രട്ടറി, കോട്ടയം)
58. എം. ഉണ്ണികൃഷ്‌ണൻ (ജില്ലാ സെക്രട്ടറി, കൊല്ലം)
59. ബി. രമേഷ്‌ (ജില്ലാ സെക്രട്ടറി, തിരുവനന്തപുരം)
വിഷയ സമിതി ചെയർമാൻ, പത്രാധിപർ
1. പ്രൊഫ. കെ.പാപ്പൂട്ടി (എഡിറ്റർ, യുറീക്ക)
2. ഡോ. ബാലകൃഷ്‌ണൻ ചെറൂപ്പ (എഡിറ്റർ, ശാസ്‌ത്രകേരളം)
3. കെ. രാധൻ (മാനേജിംഗ്‌ എഡിറ്റർ, യുറീക്ക)
4. പി.എം. ഗീത (മാനേജിംഗ്‌ എഡിറ്റർ, ശാസ്‌ത്രകേരളം)
5. പി.എ. തങ്കച്ചൻ (മാനേജിംഗ്‌ എഡിറ്റർ, ശാസ്‌ത്രഗതി)
6. ഡോ. എം. ലളിതാംബിക (ഡയറക്‌ടർ, ഐ.ആർ.ടി.സി)
7. വി.ജി. ഗോപിനാഥ്‌ (റജിസ്‌ട്രാർ, ഐ.ആർ.ടി.സി)
8. ഡോ. കെ.എൻ. ഗണേഷ്‌ (ചെയർമാൻ, വിദ്യാഭ്യാസ വിഷയസമിതി)
9. ഡോ. കെ.പി. അരവിന്ദൻ (ചെയർമാൻ, ആരോഗ്യ വിഷയസമിതി)
10. ഡോ. സി.ടി.എസ്‌. നായർ (ചെയർമാൻ, പരിസര വിഷയസമിതി)
11. എൻ. ജഗജീവൻ (ചെയർമാൻ, ജെന്റർ വിഷയസമിതി)
12. പ്രൊഫ. പി.കെ. രവീന്ദ്രൻ (ചെയർമാൻ, പി.പി.സി - ഊർജം)
13. പ്രൊഫ. കെ. ശ്രീധരൻ (ചെയർമാൻ, പ്രസിദ്ധീകരണ സമിതി)
14. ഡോ. കെ.ജി. രാധാകൃഷ്‌ണൻ ( ചെയർമാൻ, യുവസമിതി)
15. പ്രൊഫ. പി.ആർ. രാഘവൻ (ചെയർമാൻ, ബാലവേദി)
16. പി.എസ്‌. രാജശേഖരൻ (ചെയർമാൻ, ഐ.ടി)
17. പ്രൊഫ. ടി.പി. കുഞ്ഞിക്കണ്ണൻ (ചെയർമാൻ, വികസനം)
18. ഒ.എം. ശങ്കരൻ (ഇ.ആർ.യു. ചുമതല)
20. പ്രൊഫ. വി.ആർ. രഘുനന്ദനൻ (പരിസര കേന്ദ്രം, ചുമതല)
21. ടി. ഗംഗാധരൻ (ജനറൽ സെക്രട്ടറി, എ.ഐ.പി.എസ്‌.എൻ)
22. സി. രാമകൃഷ്‌ണൻ (ട്രഷറർ, എ.ഐ.പി.എസ്‌.എൻ)
