"വികേന്ദ്രീകൃതാസൂത്രണം (ചർച്ചകൾക്കുളള കുറിപ്പുകൾ)" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം

ഈ ലഘുലേഖയിൽ ഗ്രാമതല ആസൂത്രണം എന്ന സങ്കല്പനം ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത് ദേശീയ തല ആസൂത്രണത്തിന് ബദലായിട്ടല്ല; മറിച്ച് പൂരകമായിട്ടാണ്. ഇന്ന് ഈ അവസ്ഥ ആസൂത്രണം ഫലത്തിൽ ദേശീയതലത്തിൽ മാത്രമെ ഉള്ളു എന്നതാണ്. ക്രേന്ദ്രീകരണമാണ് ഏത് രംഗത്തും നമുക്കിന്നും കാണുവാൻ കഴിയുന്ന പ്രവണത. ഇതാകട്ടെ നമ്മുടെ ജനാധിപത്യ സംവിധാനത്തിനുപോലും ഹാനികരമാണെന്നതിനെകുറിച്ച് രണ്ടഭിപ്രായമുണ്ടാവുകയില്ല. ആസൂത്രണത്തിൽ ഇന്ന് സംസ്ഥാനങ്ങൾക്കുപോലും നാമമാത്രമായ പങ്കേയുള്ള. ദേശീയ വികസന കൗൺസിലിലെ ഔപചാരികമായ ചർച്ചകളിലായി ഇത് ഒതുങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ദേശീയ വികസന നയരൂപീകരണത്തിൽ സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ സജീവമായ പങ്കാളിത്തം ഉറപ്പുവരുത്തണം. അതിനായി ദേശീയ വികസന കൗൺസിൽ ഭരണഘടനാ വ്യവസ്ഥകളനുസരിച്ച് സ്ഥാപിക്കുകയും കേന്ദ്ര ആസൂത്രണ കമ്മീഷനെ ദേശീയ വികസന കൗൺസിലിൻ വിദഗ്ധ ഉപദേശക സമിതിയായി രൂപപ്പെടുത്തുകയും വേണം, ദേശീയ വികസന കൗൺസിൽ നിലവാരത്തിൽ കേന്ദ്രവും സംസ്ഥാനങ്ങളും തമ്മിലുള്ള അഭിപ്രായ വിനിമയങ്ങൾ കൂടെക്കൂടെ നടത്തുകയും അങ്ങിനെ സംസ്ഥാനങ്ങൾക്ക് ആസൂത്രണ പ്രക്രിയയിൽ അവരുടെ പങ്കാളിത്തം ബോധ്യപ്പെടത്തക്കവണ്ണം പ്രവർത്തിക്കുകയും വേണം .

ജില്ലാ പഞ്ചായത്ത് തലത്തിലേക്കും ആസൂത്രണത്തെ വികേന്ദ്രീകരിക്കണമെങ്കിൽ അവശ്യം വേണ്ടുന്ന ഒന്ന് അധികാരവികേന്ദ്രീകരണമാണ്. ഇന്ന് ജില്ലാതലത്തിൽ ജനപ്രതിനിധികൾക്ക് നേരിട്ടൊരു പകുമില്ല. ഇന്നിവിടെ ഉദ്യോഗസ്ഥ മേധാവിത്വമാണ്. ഈ ഉദ്യോഗസ്ഥഘടനയെ തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട ജില്ലാ പ്രതിനിധി ഭരണസമിതിക്ക് കീഴിലാക്കത്തക്കവിധം, ജില്ലാ ഭരണബിൽ കാലികമായ 3 ഗതികളോടെ നടപ്പാക്കണം . ഇതിനു മുന്നുപാധിയെന്ന നിലയിൽ ജില്ലാ കൗൺസിൽ തെരഞ്ഞെടുപ്പുകൾ നടത്തുകയും ജനകീയ സമിതികൾക്ക് അധികാരം നൽകുകയും വേണമെന്ന് പരിഷത്ത് ആവശ്യപെടന്നു.